ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 24

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Μη ζηλευε τους κακους ανθρωπους, μηδε επιθυμει να ησαι μετ' αυτων?	1 Ne aemuleris viros malos nec desideres esse cum eis,
2 διοτι η καρδια αυτων μελετα καταδυναστευσιν, και τα χειλη αυτων λαλουσι κακουργιας.	2 quia rapinas meditatur mens eorum, et perniciem labia eorum loquuntur.
3 Δια της σοφιας οικοδομειται οικος και δια της συνεσεως στερεονεται.	3 Sapientia aedificabitur domus, et prudentia roborabitur.
4 Και δια της γνωσεως τα ταμεια θελουσι γεμισθη απο παντος πολυτιμου και ευφροσυνου πλουτου.	4 In doctrina replebuntur cellaria, universa substantia pretiosa et pulcherrima.
5 Ο σοφος ανθρωπος ισχυει, και ο ανθρωπος ο φρονιμος αυξανει δυναμιν.	5 Vir sapiens fortis est, et vir doctus firmat robur.
6 Διοτι δια σοφων βουλων θελεις καμει τον πολεμον σου? εκ του πληθους δε των συμβουλων προερχεται σωτηρια.	6 Quia cum dispositione parabis tibi bellum, et erit salus, ubi multa consilia sunt.
7 Η σοφια ειναι παραπολυ υψηλη δια τον αφρονα? δεν θελει ανοιξει το στομα αυτου εν τη πυλη.	7 Excelsa stulto sapientia, in porta non aperiet os suum.
8 Οστις μελετα να πραξη κακον, θελει ονομασθη ανηρ κακεντρεχης.	8 Qui cogitat mala facere, vir perniciosus vocabitur.
9 Η μελετη της αφροσυνης ειναι αμαρτια? και ο χλευαστης βδελυγμα εις τους ανθρωπους.	9 Cogitatio stulti peccatum est, et abominatio hominum detractor.
10 Εαν μικροψυχησης εν τη ημερα της συμφορας, μικρα ειναι η δυναμις σου.	10 Si fueris lassus in die angustiae, coartabitur fortitudo tua.
11 Ελευθερονε τους συρομενους εις θανατον, και μη αποσυρου απο των οντων εις ακμην σφαγης.	11 Erue eos, qui ducuntur ad mortem; et, qui trahuntur ad interitum, retine.
12 Εαν ειπης, Ιδου, ημεις δεν εξευρομεν τουτο? δεν γνωριζει ο σταθμιζων τας καρδιας; και ο φυλαττων την ψυχην σου και αποδιδων εις εκαστον κατα τα εργα αυτου, δεν εξευρει;	12 Si dixeris: “ Nesciebamus hoc ”; nonne qui ponderator est cordis, ipse intellegit, et servatorem animae tuae nihil fallit reddetque homini iuxta opera sua?
13 Υιε μου, φαγε μελι, διοτι ειναι καλον? και κηρηθραν, διοτι ειναι γλυκεια επι του ουρανισκον σου?	13 Comede, fili mi, mel, quia bonum est et favum dulcissimum gutturi tuo.
14 Τοιαυτη θελει εισθαι εις την ψυχην σου η γνωσις της σοφιας? οταν ευρης αυτην, τοτε θελεις λαβει αμοιβην, και η ελπις σου δεν θελει εκκοπη.	14 Sic, scito, est sapientia animae tuae; quam cum inveneris, erit tibi posteritas, et spes tua non peribit.
15 Μη στηνε παγιδα, ω ανομε, κατα της κατοικιας του δικαιου? μη ταραξης τον τοπον της αναπαυσεως αυτου?	15 Ne insidieris, o nequam, domui iusti neque vastes requiem eius.
16 διοτι ο δικαιος πιπτει επτακις και σηκονεται? αλλ' οι ασεβεις θελουσι πεσει εις ολεθρον.	16 Septies enim cadet iustus et resurget; impii autem corruent in malum.
17 Εις την πτωσιν του εχθρου σου μη χαρης? και εις το ολισθημα αυτου ας μη ευφραινεται η καρδια σου?	17 Cum ceciderit inimicus tuus, ne gaudeas, et in ruina eius ne exsultet cor tuum,
18 Μηποτε ο Κυριος ιδη και φανη τουτο κακον εις τους οφθαλμους αυτου και μεταστρεψη τον θυμον αυτου απ' αυτου.	18 ne forte videat Dominus, et displiceat ei et auferat ab eo iram suam.
19 Μη αγανακτει περι των πονηρευομενων? μη ζηλευε τους ασεβεις?	19 Ne succendas ira in pessimos nec aemuleris impios,
20 διοτι δεν θελει εχει τελος αγαθον ο κακος? ο λυχνος των ασεβων θελει σβεσθη.	20 quoniam non erit posteritas maligno, et lucerna impiorum exstinguetur.
21 Υιε μου, φοβου τον Κυριον και τον βασιλεα? και μη εχε συγκοινωνιαν μετα στασιαστων?	21 Time Dominum, fili mi, et regem et cum nova sectantibus non commiscearis,
22 διοτι η συμφορα αυτων θελει επελθει εξαιφνης? και τις γνωριζει αμφοτερων τας τιμωριας;	22 quoniam repente consurget perditio eorum, et ruinam utriusque quis novit?
23 Ταυτα προσετι ειναι δια τους σοφους. Η προσωποληψια εν τη κρισει δεν ειναι καλον.	23 Haec quoque sapientibus: Dignoscere personam in iudicio non est bonum.
24 Τον λεγοντα προς τον ασεβη, Εισαι δικαιος, τουτον οι λαοι θελουσι καταρασθη και τα εθνη θελουσι βδελυττεσθαι?	24 Qui dicit impio: “ Iustus es ”, maledicent ei populi, et detestabuntur eum tribus.
25 αλλ' εις τους ελεγχοντας αυτον θελει εισθαι χαρις, και ευλογια αγαθων θελει ελθει επ' αυτους.	25 Qui vero arguunt eum, laudabuntur, et super ipsos veniet benedictio boni.
26 Οστις αποκρινεται λογους ορθους, ειναι ως ο φιλων τα χειλη.	26 Labia deosculatur, qui recta verba respondet.
27 Διαταττε το εργον σου εξω και προετοιμαζε αυτο εις σεαυτον εν τω αγρω? και επειτα οικοδομησον τον οικον σου.	27 Praepara foris opus tuum et diligenter exerce illud in agro tuo, ut postea aedifices domum tuam.
28 Μη ησο μαρτυς αδικος κατα του πλησιον σου, μηδε απατα δια των χειλεων σου.	28 Ne sis testis frustra contra proximum tuum nec decipias quemquam labiis tuis.
29 Μη ειπης, Καθως εκαμεν εις εμε, ουτω θελω καμει εις αυτον? θελω αποδωσει εις τον ανθρωπον κατα το εργον αυτου.	29 Ne dicas: “ Quomodo fecit mihi, sic faciam ei, reddam viro secundum opus suum ”.
30 Διεβαινον δια του αγρου του οκνηρου και δια του αμπελωνος του ανθρωπου του ενδεους φρενων?	30 Per agrum hominis pigri transivi et per vineam viri sensu carentis:
31 και ιδου, πανταχου ειχον βλαστησει ακανθαι? κνιδαι ειχον σκεπασει το προσωπον αυτου, και το λιθοφραγμα αυτου ητο κατακεκρημνισμενον.	31 et ecce totum repleverant urticae, et operuerant superficiem eius spinae, et maceria lapidum destructa erat;
32 Τοτε εγω θεωρησας εσυλλογισθην εν τη καρδια μου? ειδον, και ελαβον διδασκαλιαν.	32 quod cum vidissem, posui in corde meo, vidi, didici disciplinam:
33 Ολιγος υπνος, ολιγος νυσταγμος, ολιγη συμπλοκη των χειρων εις τον υπνον?	33 “ Parum dormies, modicum dormitabis, pauxillum manus conseres, ut quiescas,
34 επειτα η πτωχεια σου ερχεται ως ταχυδρομος, και η ενδεια σου ως ανηρ ενοπλος.	34 et veniet tibi quasi cursor egestas, et mendicitas quasi vir armatus ”.