ΙΩΒ - Giobbe - Job 28

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Βεβαιως ειναι τοπος του αργυριου οθεν εξαγεται, και τοπος του χρυσιου οπου καθαριζεται?	1 Habet argentum venarum principia et auro locus est, in quo conflatur.
2 ο σιδηρος λαμβανεται εκ της γης και ο χαλκος χυνεται εκ της πετρας.	2 Ferrum de terra tollitur, et lapis solutus calore in aes vertitur.
3 Βαλλει μεν ο ανθρωπος ορια εις το σκοτος και ανιχνευει τα παντα μεχρι τελειοτητος? τους λιθους του σκοτους και της σκιας του θανατου.	3 Terminum posuit tenebris et universorum finem ipse scrutatur, lapidem quoque caliginis et umbrae.
4 Χειμαρρος εξορμα εκ του τοπου οπου κατοικει? υδατα αδοκιμαστα υπο του ποδος? ταυτα ολιγοστευουσι και αναχωρουσιν απο των ανθρωπων.	4 Aperuit cuniculos gens peregrina, ipsique obliti sunt pedes, penduli haerent plus quam vir nutans.
5 Περι δε της γης, εξ αυτης εξερχεται ο αρτος και υποκατωθεν αυτης ανασκαπτεται ως υπο πυρος?	5 Terra, de qua oriebatur panis, in profundo subversa est sicut per ignem.
6 οι λιθοι αυτης ειναι τοπος σαπφειρων? και εν αυτη χωμα χρυσιου.	6 Locus sapphiri lapides eius, et glebae illius aurum.
7 Την οδον εκεινην δεν γνωριζει πτηνον και οφθαλμος γυπος δεν ειδεν αυτην?	7 Semitam ignoravit avis rapax, nec intuitus est eam oculus vulturis.
8 τα θηρια δεν επατησαν αυτην, ο αγριος λεων δεν επερασε δι' αυτης.	8 Non calcaverunt eam filii superbiae, nec pertransivit per eam leaena.
9 Εκτεινει την χειρα αυτου επι τον σκληρον βραχον? ανατρεπει τα ορη απο της ριζης.	9 Ad silicem extendit manum suam, subvertit a radicibus montes.
10 Εγκοπτει ποταμους μεταξυ των βραχων? και ο οφθαλμος αυτου ανακαλυπτει παν πολυτιμον.	10 In petris canales excidit, et omne pretiosum vidit oculus eius.
11 Δεσμευει των ποταμων την πλημμυραν? και το κεκρυμμενον εκφερει εις φως.	11 Profunda quoque fluviorum scrutatus est et abscondita in lucem produxit.
12 Αλλ' η σοφια ποθεν θελει ευρεθη; και που ειναι ο τοπος της συνεσεως;	12 Sapientia vero ubi invenitur? Et quis est locus intellegentiae?
13 Ο ανθρωπος δεν γνωριζει την τιμην αυτης? και δεν ευρισκεται εν τη γη των ζωντων.	13 Nescit homo structuram eius, nec invenitur in terra viventium.
14 Η αβυσσος λεγει, δεν ειναι εν εμοι? και η θαλασσα λεγει, δεν ειναι μετ' εμου.	14 Abyssus dicit: “Non est in me”; et mare loquitur: “Non est mecum”.
15 Δεν δυναται να δοθη χρυσιον αντ' αυτης? και αργυριον δεν δυναται να ζυγισθη εις ανταλλαγμα αυτης.	15 Non dabitur aurum obryzum pro ea, nec appendetur argentum in commutatione eius.
16 Δεν δυναται να εκτιμηθη με το χρυσιον του Οφειρ, με τον πολυτιμον ονυχα και σαπφειρον.	16 Non appendetur auro Ophir nec lapidi sardonycho pretiosissimo vel sapphiro.
17 Το χρυσιον και ο κρυσταλλος δεν δυναται να εξισωθωσι με αυτην? και ανταλλαγμα αυτης να γεινη με σκευη καθαρωτατου χρυσιου.	17 Non adaequabitur ei aurum vel vitrum, nec commutabuntur pro ea vasa auri.
18 Δεν θελει μνημονευθη κοραλλιον, η μαργαριται? διοτι η τιμη της σοφιας ειναι υπερτερα των πολυτιμων λιθων.	18 Corallia et crystallum non memorabuntur comparatione eius; et possessio sapientiae potior margaritis.
19 Το τοπαζιον της Αιθιοπιας δεν θελει εξισωθη με αυτην? δεν θελει εκτιμηθη με καθαρον χρυσιον.	19 Non adaequabitur ei topazius de Aethiopia nec auro mundissimo componetur.
20 Ποθεν λοιπον ερχεται η σοφια; και που ειναι ο τοπος της συνεσεως;	20 Unde ergo sapientia venit, et quis est locus intellegentiae?
21 Ειναι βεβαιως κεκρυμμενη απο των οφθαλμων παντων των ζωντων, και εσκεπασμενη απο των πτηνων του ουρανου.	21 Abscondita est ab oculis omnium viventium, volucres quoque caeli latet.
22 Η απωλεια και ο θανατος λεγουσι, Δια των ωτων ημων ηκουσαμεν την φημην αυτης.	22 Perditio et mors dixerunt: “Auribus nostris audivimus famam eius”.
23 Ο Θεος εννοει την οδον αυτης, και αυτος γνωριζει τον τοπον αυτης.	23 Deus intellegit viam eius, et ipse novit locum illius.
24 Επειδη αυτος θεωρει εως των περατων της γης, βλεπει υποκατω παντος του ουρανου,	24 Ipse enim fines mundi intuetur et omnia, quae sub caelo sunt, respicit.
25 δια να ζυγιζη το βαρος των ανεμων, και να σταθμιζη τα υδατα με μετρον.	25 Qui fecit ventis pondus et aquas appendit in mensura,
26 Οτε εκαμε νομον δια την βροχην και οδον δια την αστραπην της βροντης,	26 quando ponebat pluviis legem et viam procellis sonantibus,
27 τοτε ειδε και εφανερωσεν αυτην? ητοιμασεν αυτην και μαλιστα εξιχνιασεν αυτην.	27 tunc vidit illam et enarravit et praeparavit et investigavit.
28 Και ειπε προς τον ανθρωπον, Ιδου, ο φοβος του Κυριου, ουτος ειναι η σοφια, και η αποχη απο του κακου συνεσις.	28 Et dixit homini: “Ecce timor Domini, ipsa est sapientia; et recedere a malo intellegentia” ”.