Mądrość Syracha 43

Biblia Tysiąclecia	LXX
1 Wspaniałość wysokości, sklepienie o przezroczystej jasności, tak wygląda niebo - przepiękny widok.	1 γαυριαμα υψους στερεωμα καθαριοτητος ειδος ουρανου εν οραματι δοξης
2 Widok wschodzącego słońca mówi [nam], że jest ono czymś najbardziej godnym podziwu, dziełem Najwyższego.	2 ηλιος εν οπτασια διαγγελλων εν εξοδω σκευος θαυμαστον εργον υψιστου
3 W południe wysusza ono ziemię, a któż może wytrzymać jego upał?	3 εν μεσημβρια αυτου αναξηραινει χωραν και εναντιον καυματος αυτου τις υποστησεται
4 Jak rozżarza się podmuchem piec, przy pracach wymagających żaru, tak słońce trzy razy mocniej rozpala góry, wydaje ognistą parę, a świecąc promieniami, oślepia oczy.	4 καμινον φυσων εν εργοις καυματος τριπλασιως ηλιος εκκαιων ορη ατμιδας πυρωδεις εκφυσων και εκλαμπων ακτινας αμαυροι οφθαλμους
5 Wielki jest Pan, który je uczynił i na którego rozkaz spieszy się ono w swoim biegu.	5 μεγας κυριος ο ποιησας αυτον και εν λογοις αυτου κατεσπευσεν πορειαν
6 Księżyc też świeci zawsze w swojej porze, aby ustalać czas i być wiecznym znakiem.	6 και η σεληνη εν πασιν εις καιρον αυτης αναδειξιν χρονων και σημειον αιωνος
7 Księżyc wyznacza dni świąt, to źródło światła, które się zmniejsza osiągnąwszy pełnię.	7 απο σεληνης σημειον εορτης φωστηρ μειουμενος επι συντελειας
8 Miesiąc od niego ma swoje imię. Zwiększając się dziwnie wśród odmian, jest latarnią obozową wojska na wysokościach, świecącą na sklepieniu niebieskim.	8 μην κατα το ονομα αυτης εστιν αυξανομενος θαυμαστως εν αλλοιωσει σκευος παρεμβολων εν υψει εν στερεωματι ουρανου εκλαμπων
9 Wspaniałość gwiazd jest pięknością nieba, błyszczącą ozdobą na wysokościach Pana.	9 καλλος ουρανου δοξα αστρων κοσμος φωτιζων εν υψιστοις κυριου
10 Na polecenie Świętego trzymają się Jego wyroku i nie nużą się odbywaniem swych straży.	10 εν λογοις αγιου στησονται κατα κριμα και ου μη εκλυθωσιν εν φυλακαις αυτων
11 Patrz na tęczę i wychwalaj Tego, kto ją uczynił, nadzwyczaj piękna jest w swoim blasku:	11 ιδε τοξον και ευλογησον τον ποιησαντα αυτο σφοδρα ωραιον εν τω αυγασματι αυτου
12 otacza niebo kręgiem wspaniałym, a napięły ją ręce Najwyższego.	12 εγυρωσεν ουρανον εν κυκλωσει δοξης χειρες υψιστου ετανυσαν αυτο
13 Rozkazem swoim rzuca On błyskawice i szybko wysyła pioruny, sługi swego sądu.	13 προσταγματι αυτου κατεσπευσεν χιονα και ταχυνει αστραπας κριματος αυτου
14 Przez Niego również otwierają się skarbce i wylatują chmury jak ptaki.	14 δια τουτο ηνεωχθησαν θησαυροι και εξεπτησαν νεφελαι ως πετεινα
15 Swą potęgą wzmacnia chmury i bryły gradu zostają drobno pokruszone.	15 εν μεγαλειω αυτου ισχυσεν νεφελας και διεθρυβησαν λιθοι χαλαζης
16 Na widok Jego zatrzęsły się góry, a na rozkaz woli Jego wieje wiatr południowy.	16 και εν οπτασια αυτου σαλευθησεται ορη εν θεληματι αυτου πνευσεται νοτος
17 Głos Jego grzmotu karci ziemię, jak nawałnica wiatru północnego i kłębowisko wichru.	17 φωνη βροντης αυτου ωνειδισεν γην και καταιγις βορεου και συστροφη πνευματος
18 Rozrzuca On śnieg jak osiadające ptaki, a jego opad jak chmara szarańczy. Piękność jego bieli zadziwia oko, a takim opadem zachwyca się serce.	18 ως πετεινα καθιπταμενα πασσει χιονα και ως ακρις καταλυουσα η καταβασις αυτης καλλος λευκοτητος αυτης εκθαυμασει οφθαλμος και επι του υετου αυτης εκστησεται καρδια
19 On szron jak sól rozsiewa po ziemi, który marznąc jeży się ostrymi kolcami.	19 και παχνην ως αλα επι γης χεει και παγεισα γινεται σκολοπων ακρα
20 Gdy mroźny wiatr północny zawieje, ścina się lód na wodzie i kładzie się na całym zbiorniku wód, przyodziewając go jakby pancerzem.	20 ψυχρος ανεμος βορεης πνευσει και παγησεται κρυσταλλος εφ' υδατος επι πασαν συναγωγην υδατος καταλυσει και ως θωρακα ενδυσεται το υδωρ
21 [Wicher] objada góry, wypala step i jak ogień pożera świeżą zieleń.	21 καταφαγεται ορη και ερημον εκκαυσει και αποσβεσει χλοην ως πυρ
22 Nagle lekarstwem na to staje się mgła, a po upale rosa spadająca - pocieszeniem.	22 ιασις παντων κατα σπουδην ομιχλη δροσος απαντωσα απο καυσωνος ιλαρωσει
23 Według swej myśli On ujarzmił odmęty wód i osadził na nich wyspy.	23 λογισμω αυτου εκοπασεν αβυσσον και εφυτευσεν εν αυτη νησους
24 Ci, którzy pływają po morzu, opowiadają o jego niebezpieczeństwach, i dziwimy się temu, co słyszą nasze uszy.	24 οι πλεοντες την θαλασσαν διηγουνται τον κινδυνον αυτης και ακοαις ωτιων ημων θαυμαζομεν
25 A tam, tak nadzwyczajne i dziwne dzieła, rozmaitość wszystkich zwierząt i świat potworów morskich!	25 και εκει τα παραδοξα και θαυμασια εργα ποικιλια παντος ζωου κτισις κητων
26 Dzięki Niemu też Jego posłaniec będzie miał szczęśliwą drogę, bo słowo Jego wszystko układa.	26 δι' αυτον ευοδοι αγγελος αυτου και εν λογω αυτου συγκειται τα παντα
27 Wiele moglibyśmy mówić, ale do końca byśmy nie doszli, zakończeniem zaś mów niech będzie: On jest wszystkim!	27 πολλα ερουμεν και ου μη αφικωμεθα και συντελεια λογων το παν εστιν αυτος
28 Jeżeli zechcemy jeszcze Go chwalić, gdzie się znajdziemy: Jest On bowiem większy niż wszystkie Jego dzieła.	28 δοξαζοντες που ισχυσομεν αυτος γαρ ο μεγας παρα παντα τα εργα αυτου
29 Panem jest straszliwym i bardzo wielkim, a przedziwna Jego potęga.	29 φοβερος κυριος και σφοδρα μεγας και θαυμαστη η δυναστεια αυτου
30 Gdy wychwalać będziecie Pana, wywyższajcie Go, ile tylko możecie, albowiem i tak będzie jeszcze wyższym, a gdy Go wywyższać będziecie, pomnóżcie siły, nie ustawajcie, bo i tak nie dojdziecie [do końca].	30 δοξαζοντες κυριον υψωσατε καθ' οσον αν δυνησθε υπερεξει γαρ και ετι και υψουντες αυτον πληθυνατε εν ισχυι μη κοπιατε ου γαρ μη αφικησθε
31 Któż Go widział i mógł to opowiedzieć, i któż Go tak wysławił, jak tego jest godzien?	31 τις εορακεν αυτον και εκδιηγησεται και τις μεγαλυνει αυτον καθως εστιν
32 Istnieje wiele tajemnic jeszcze większych niż te, widzimy bowiem tylko nieliczne Jego dzieła.	32 πολλα αποκρυφα εστιν μειζονα τουτων ολιγα γαρ εωρακαμεν των εργων αυτου
33 Pan bowiem uczynił wszystko, a bogobojnym dał mądrość.	33 παντα γαρ εποιησεν ο κυριος και τοις ευσεβεσιν εδωκεν σοφιαν