Mądrość Syracha 43

¹ Wspaniałość wysokości, sklepienie o przezroczystej jasności, tak wygląda niebo - przepiękny widok.

² Widok wschodzącego słońca mówi [nam], że jest ono czymś najbardziej godnym podziwu, dziełem Najwyższego.

³ W południe wysusza ono ziemię, a któż może wytrzymać jego upał?

⁴ Jak rozżarza się podmuchem piec, przy pracach wymagających żaru, tak słońce trzy razy mocniej rozpala góry, wydaje ognistą parę, a świecąc promieniami, oślepia oczy.

⁵ Wielki jest Pan, który je uczynił i na którego rozkaz spieszy się ono w swoim biegu.

⁶ Księżyc też świeci zawsze w swojej porze, aby ustalać czas i być wiecznym znakiem.

⁷ Księżyc wyznacza dni świąt, to źródło światła, które się zmniejsza osiągnąwszy pełnię.

⁸ Miesiąc od niego ma swoje imię. Zwiększając się dziwnie wśród odmian, jest latarnią obozową wojska na wysokościach, świecącą na sklepieniu niebieskim.

⁹ Wspaniałość gwiazd jest pięknością nieba, błyszczącą ozdobą na wysokościach Pana.

¹⁰ Na polecenie Świętego trzymają się Jego wyroku i nie nużą się odbywaniem swych straży.

¹¹ Patrz na tęczę i wychwalaj Tego, kto ją uczynił, nadzwyczaj piękna jest w swoim blasku:

¹² otacza niebo kręgiem wspaniałym, a napięły ją ręce Najwyższego.

¹³ Rozkazem swoim rzuca On błyskawice i szybko wysyła pioruny, sługi swego sądu.

¹⁴ Przez Niego również otwierają się skarbce i wylatują chmury jak ptaki.

¹⁵ Swą potęgą wzmacnia chmury i bryły gradu zostają drobno pokruszone.

¹⁶ Na widok Jego zatrzęsły się góry, a na rozkaz woli Jego wieje wiatr południowy.

¹⁷ Głos Jego grzmotu karci ziemię, jak nawałnica wiatru północnego i kłębowisko wichru.

¹⁸ Rozrzuca On śnieg jak osiadające ptaki, a jego opad jak chmara szarańczy. Piękność jego bieli zadziwia oko, a takim opadem zachwyca się serce.

¹⁹ On szron jak sól rozsiewa po ziemi, który marznąc jeży się ostrymi kolcami.

²⁰ Gdy mroźny wiatr północny zawieje, ścina się lód na wodzie i kładzie się na całym zbiorniku wód, przyodziewając go jakby pancerzem.

²¹ [Wicher] objada góry, wypala step i jak ogień pożera świeżą zieleń.

²² Nagle lekarstwem na to staje się mgła, a po upale rosa spadająca - pocieszeniem.

²³ Według swej myśli On ujarzmił odmęty wód i osadził na nich wyspy.

²⁴ Ci, którzy pływają po morzu, opowiadają o jego niebezpieczeństwach, i dziwimy się temu, co słyszą nasze uszy.

²⁵ A tam, tak nadzwyczajne i dziwne dzieła, rozmaitość wszystkich zwierząt i świat potworów morskich!

²⁶ Dzięki Niemu też Jego posłaniec będzie miał szczęśliwą drogę, bo słowo Jego wszystko układa.

²⁷ Wiele moglibyśmy mówić, ale do końca byśmy nie doszli, zakończeniem zaś mów niech będzie: On jest wszystkim!

²⁸ Jeżeli zechcemy jeszcze Go chwalić, gdzie się znajdziemy: Jest On bowiem większy niż wszystkie Jego dzieła.

²⁹ Panem jest straszliwym i bardzo wielkim, a przedziwna Jego potęga.

³⁰ Gdy wychwalać będziecie Pana, wywyższajcie Go, ile tylko możecie, albowiem i tak będzie jeszcze wyższym, a gdy Go wywyższać będziecie, pomnóżcie siły, nie ustawajcie, bo i tak nie dojdziecie [do końca].

³¹ Któż Go widział i mógł to opowiedzieć, i któż Go tak wysławił, jak tego jest godzien?

³² Istnieje wiele tajemnic jeszcze większych niż te, widzimy bowiem tylko nieliczne Jego dzieła.

³³ Pan bowiem uczynił wszystko, a bogobojnym dał mądrość.