Mądrość Syracha 44

¹ Wychwalajmy mężów sławnych i ojców naszych według następstwa ich pochodzenia.

² Pan sprawił [w nich] wielką chwałę, wspaniałą swą wielkość od wieków.

³ Jedni panowali w swoich królestwach, byli mężami sławnymi z potęgi, doradcami dzięki swemu rozumowi, którzy się wypowiedzieli w proroctwach.

⁴ Byli panującymi nad krajami dzięki rozstrzygnięciom i władcami dzięki swej przenikliwości, mądrymi myślicielami przez swoją uczoność, a w służbie swej rządcami.

⁵ Byli twórcami melodii muzycznych i pisali poezje:

⁶ mężami bogatymi, obdarzonymi potęgą, zażywającymi pokoju w swych domach.

⁷ Wszyscy ci przez pokolenia byli wychwalani i stali się dumą swych czasów.

⁸ Niektórzy spomiędzy nich zostawili imię, tak że opowiada się ich chwałę;

⁹ ale są i tacy, o których nie pozostała pamięć: zginęli, jakby wcale nie istnieli, byli, ale jak gdyby nie byli, a dzieci ich po nich.

¹⁰ Lecz ci są mężowie pobożni, których cnoty nie zostały zapomniane,

¹¹ pozostały one z ich potomstwem, dobrym dziedzictwem są ich następcy.

¹² Potomstwo ich trzyma się przymierzy, a dzięki nim - ich dzieci.

¹³ Potomstwo ich trwa zawsze, a chwała ich nie będzie wymazana.

¹⁴ Ciała ich w pokoju pogrzebano, a imię ich żyje w pokoleniach.

¹⁵ Narody opowiadają ich mądrość, a zgromadzenie głosi chwałę.

¹⁶ Henoch podobał się Panu i został przeniesiony jako przykład nawrócenia dla pokoleń.

¹⁷ Noe okazał się doskonałym i sprawiedliwym, a w czasie gniewu stał się okupem, dzięki niemu ocalała Reszta dla ziemi, kiedy przyszedł potop.

¹⁸ [Pan] zawarł z nim wieczne przymierze, by już więcej nie zgładzić potopem wszystkiego, co żyje.

¹⁹ Abraham, wielki ojciec mnóstwa narodów, w chwale nikt mu nie dorównał.

²⁰ On zachował prawo Najwyższego, wszedł z Nim w przymierze; na ciele jego został złożony [znak] przymierza, a w doświadczeniu okazał się wierny.

²¹ Dlatego Bóg przysięgą zapewnił go, że w jego potomstwie będą błogosławione narody, że go rozmnoży jak proch ziemi, jak gwiazdy wywyższy jego potomstwo, że da mu dziedzictwo od morza aż do morza i od Rzeki aż po krańce ziemi.

²² Z Izaakiem też uczynił to samo przez wzgląd na Abrahama, jego ojca.

²³ Błogosławiństwo wszystkich ludzi i przymierze złożył na głowie Jakuba; uznał go w jego błogosławieństwach, dał mu [ziemię] w dziedzictwo, wymierzył jej części i podzielił między dwanaście pokoleń.