Druga knjiga o Samuelu 22

Biblija Hrvatski	EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS
1 David upravi Jahvi riječi ove pjesme u dan kad ga je Jahve izbavio iz ruku svih njegovih neprijatelja i iz ruke Šaulove.	1 David dirigió al Señor las palabras de este canto, cuando el Señor lo libró de todos sus enemigos y de la mano de Saúl.
2 Pjevao je: »Jahve, hridino moja, utvrdo moja, spase moj;	2 El dijo: Yo te amo, Señor, mi fuerza
3 Bože moj, pećino moja kojoj se utječem, štite moj, spasenje moje, tvrđavo moja! Ti me izbavljaš od nasilja.	3 Señor, mi Roca, mi fortaleza y mi libertador, mi Dios, el peñasco en que me refugio, mi escudo, mi fuerza salvadora, mi baluarte, mi salvador, que me libras de la violencia.
4 Zazvat ću Jahvu hvale predostojna i od dušmana bit ću izbavljen.	4 Yo invoco al Señor, que es digno de alabanza, y quedo a salvo de mis enemigos.
5 Valovi smrti okružiše mene, prestraviše me bujice pogubne,	5 Las olas de la Muerte me envolvieron, me aterraron los torrentes devastadores,
6 užad podzemlja sputaše me, smrtonosne zamke padoše na me:	6 me cercaron los lazos del Abismo, las redes de la Muerte llegaron hasta mí.
7 u nevolji zazvah Jahvu i Bogu svome zavapih. Iz svog Doma zov mi začu, i vapaj moj mu do ušiju doprije.	7 Pero en mi angustia invoqué al Señor, grité a mi Dios pidiendo auxilio, y él escuchó mi voz desde su Templo, mi grito llegó hasta sus oídos.
8 I zemlja se potrese i uzdrhta, uzdrmaše se temelji nebesa, pokrenuše se, jer On gnjevom planu.	8 Entonces tembló y se tambaleó la tierra: vacilaron los fundamentos de las montañas, y se conmovieron a causa de su furor;
9 Iz nosnica mu dim se diže, iz usta mu oganj liznu, ugljevlje živo od njega plamsa.	9 de su nariz se alzó una humareda, de su boca, un fuego abrasador, y arrojaba carbones encendidos.
10 On nagnu nebesa i siđe, pod nogama oblaci mu mračni.	10 El Señor inclinó el cielo, y descendió con un espeso nubarrón bajo sus pies;
11 Na keruba stade i poletje; na krilima vjetra zaplovi.	11 montó en el Querubín y emprendió vuelo, planeando sobre las alas del viento.
12 Ogrnu se mrakom kao koprenom, prekri se tamnim vodama i oblacima tmastim,	12 Se envolvió en un manto de tinieblas; un oscuro aguacero y espesas nubes lo cubrían como un toldo;
13 od bljeska pred licem njegovim užga se ugljevlje plameno.	13 las nubes se deshicieron en granizo y centellas al fulgor de su presencia.
14 Jahve s neba zagrmje, Svevišnjega glas se ori.	14 El Señor tronaba desde el cielo, el Altísimo hacía oír su voz;
15 Odape strijele i dušmane rasu, izbaci munje i na zemlju ih obori.	15 arrojó flechas y los dispersó, lanzó rayos y sembró la confusión.
16 Morska dna se pokazaše, i temelji svijeta postaše goli od strašne prijetnje Jahvine, od olujna daha gnjeva njegova.	16 Al proferir tus amenazas, Señor, al soplar el vendaval de tu ira, aparecieron los cauces del mar y quedaron a la vista los cimientos del mundo.
17 On pruži s neba ruku i mene prihvati, iz silnih voda on me izbavi.	17 El tendió su mano desde lo alto y me tomó, me sacó de las aguas caudalosas;
18 Od protivnika moćnog mene oslobodi, od dušmana mojih jačih od mene.	18 me libró de mi enemigo poderoso, de adversarios más fuertes que yo.
19 Navališe na me u dan zlosretni, ali me Jahve zaštiti,	19 Ellos me enfrentaron en un día nefasto, pero el Señor fue mi apoyo:
20 na polje prostrano izvede me, spasi me jer sam mu mio.	20 me sacó a un lugar espacioso, me libró, porque me ama.
21 Po pravednosti mojoj Jahve mi uzvrati, po čistoći ruku mojih on me nagradi,	21 El Señor me recompensó de mis manos:
22 jer čuvah putove Jahvine, od Boga se svoga ne udaljih.	22 porque seguí fielmente los caminos del Señor, y no me aparté de mi Dios, haciendo el mal;
23 Odredbe njegove sve su mi pred očima, zapovijedi njegove nisam odbacio,	23 porque tengo presente todas sus decisiones y nunca me alejé de sus preceptos.
24 do srži odan njemu sam bio, čuvam se grijeha svakoga.	24 Tuve ante él una conducta irreprochable y me esforcé por no ofenderlo.
25 Jahve mi po pravdi mojoj vrati, čistoću ruku mojih vidje.	25 El Señor me premió, porque yo era justo y era inocente ante sus ojos.
26 S prijateljem ti si prijatelj, poštenu poštenjem uzvraćaš.	26 Tú eres bondadoso con los buenos y eres íntegro con el hombre intachable;
27 S čovjekom čistim ti si čist, a lukavca izigravaš,	27 eres sincero con los que son sinceros y te muestras astuto con los falsos.
28 jer narodu poniženu spasenje donosiš a ponižavaš oči ohole.	28 Porque tú salvas al pueblo oprimido y humillas los ojos altaneros:
29 Jahve, ti moju svjetiljku užižeš, Bože, tminu moju obasjavaš:	29 tú eres mi lámpara, Señor; Dios mío, tú iluminas mis tinieblas
30 s tobom udaram na čete dušmanske, s Bogom svojim preskačem zidine.	30 Contigo puedo atacar a un tropel; con mi Dios, puedo asaltar una muralla.
31 Savršeni su puti Gospodnji, i riječ je Jahvina ognjem kušana. On je štit svima, samo on, koji se k njemu utječu.	31 El camino de Dios es perfecto, la promesa del Señor es digna de confianza. El Señor es un escudo para los que se refugian en él,
32 Jer tko je Bog osim Jahve? Tko li je hridina osim Boga našega?	32 porque ¿Quién es Dios fuera del Señor? ¿y quién es la Roca fuera de nuestro Dios?
33 Taj Bog me snagom opasuje, stere mi put besprijekoran.	33 El es el Dios que me ciñe de valor y hace intachable mi camino;
34 Noge mi dade brze k’o u košute i postavi me na visine sigurne,	34 el que me da la rapidez de un ciervo y me afianza en las alturas;
35 ruke mi za borbu uvježba i mišice da lûk mjedeni napinju.	35 el que adiestra mis manos para la guerra y mis brazos para tender el arco de bronce.
36 Daješ mi štit svoj koji spašava, tvoja me brižljivost uzvisi.	36 Me entregaste tu escudo victorioso y tu mano derecha me sostuvo; me engrandeciste con tu triunfo,
37 Pouzdanje daješ mom koraku, i noge mi više ne posrću.	37 me hiciste dar largos pasos, y no se doblaron mis tobillos.
38 Pognah svoje dušmane i dostigoh, i ne vratih se dok ih ne uništih.	38 Perseguí y alcancé a mis enemigos, no me volví hasta que fueron aniquilados;
39 Obaram ih, nè mogû se dići, padaju, pod nogama mi leže.	39 los derroté y no pudieron rehacerse, quedaron abatidos bajo mis pies.
40 Ti me opasa snagom za borbu, a protivnike moje meni podloži.	40 Tú me ceñiste de valor para la lucha, doblegaste ante mí a mis agresores;
41 Ti dušmane moje u bijeg natjera, i rasprših one koji su me mrzili.	41 pusiste en fuga a mis enemigos, y yo exterminé a mis adversarios.
42 Vapiju u pomoć, nikog da pomogne, vapiju Jahvi – ne odaziva se.	42 Imploraron, pero nadie los salvó; gritaban al Señor, pero no les respondía.
43 Smrvih ih kao prah na vjetru, zgazih ih k’o blato na putu.	43 Los deshice como polvo de la tierra, los pisé como el barro de las calles.
44 Ti me izbavî od bune u mom narodu, postavi me glavarom pogana, puk koji ne poznavah služi mi.	44 Tú me libraste de un ejército incontable y me pusiste al frente de naciones: pueblos extraños son mis vasallos.
45 Svaki moj šapat pokorno on sluša. Sinovi tuđinci meni laskaju,	45 Gente extranjera me rinde pleitesía; apenas me oyen nombrar, me prestan obediencia.
46 sinovi tuđinski gube srčanost izlaze dršćuć’ iz svojih utvrda.	46 Los extranjeros palidecen ante mí y, temblando, abandonan sus refugios.
47 Živio Jahve! Blagoslovljena hridina moja! Neka se uzvisi Bog, spasenje moje!	47 ¡Viva el Señor! ¡Bendita sea mi Roca! ¡Glorificado sea Dios, la Roca de mi salvación,
48 Bog koji mi daje osvetu i narode meni pokorava.	48 el Dios que venga mis agravios y pone a los pueblos a mis pies!
49 Od dušmana me mojih izbavljaš i nad protivnike me moje izdižeš, ti mene od čovjeka silnika spašavaš.	49 Tú me liberas de mis enemigos, me haces triunfar de mis agresores y me libras del hombre violento.
50 Zato te slavim, Jahve, među pucima i psalam pjevam tvome imenu:	50 Por eso te alabaré entre las naciones y cantaré, Señor, en honor de tu Nombre.
51 umnožio si pobjede kralju svojemu, pomazaniku svome milost si iskazao, Davidu i potomstvu njegovu navijeke.«	51 El concede grandes victorias a su rey y trata con fidelidad a su Ungido. a David y a su descendencia para siempre.