Księga Psalmów 44

Biblia Tysiąclecia	KÁLDI-NEOVULGÁTA
1 Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Pieśń pouczająca.	1 A karvezetőnek. Maszkíl, Kóré fiaitól.
2 Boże, słyszeliśmy na własne uszy: ojcowie nasi nam opowiedzieli o czynie, którego za ich dni dokonałeś, za dni starożytnych.	2 Isten, tulajdon fülünkkel hallottuk, atyáink beszélték el nekünk, mit műveltél napjaikban, a hajdankor napjaiban.
3 Ty własną ręką wygnałeś pogan, a ich zasadziłeś, starłeś narody, a im dałeś przestrzeń.	3 Nemzeteket szórt szét kezed, őket pedig elültetted, népeket sanyargattál meg, őket pedig kiterjesztetted.
4 Bo nie zdobyli kraju swoim mieczem ani ich nie ocaliło własne ramię, lecz prawica i ramię Twoje, i światło Twego oblicza, boś ich umiłował.	4 Nem kardjukkal szereztek országot, s nem karjuk juttatta diadalra őket, hanem a te jobbod, a te karod, s arcod ragyogása, mert bennük lelted kedvedet.
5 Ty, o mój Boże, jesteś moim Królem, który Jakubowi zapewniałeś ocalenie.	5 Te vagy az én királyom és Istenem, te küldesz segítséget Jákobnak.
6 Dzięki Tobie nacieramy na naszych wrogów i naszych napastników depczemy w imię Twoje.	6 Általad ökleljük ellenségeinket, neveddel tiporjuk le támadóinkat.
7 Bo nie zaufałem mojemu łukowi ani mój miecz mnie nie ocalił;	7 Mert nem az íjamban bízom, nem a kardom hoz szabadulást nekem.
8 lecz Ty nas wybawiłeś od wrogów i zawstydziłeś Tych, co nas nienawidzą.	8 Sanyargatóinktól te mentesz meg minket, és te szégyeníted meg gyűlölőinket.
9 W każdym czasie chlubimy się Bogiem i sławimy bez przerwy Twe imię.	9 Mindennap Istenben dicsekszünk, és a te nevedet magasztaljuk mindörökké.
10 A jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz już z naszymi wojskami;	10 De most elvetettél és szégyenben hagytál minket, nem vonultál ki seregeinkkel, ó Isten.
11 sprawiłeś, że ustępujemy przed wrogiem, a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli.	11 Megfutamítottál ellenségeink előtt, és gyűlölőink fosztogatnak minket.
12 Na rzeź nas wydałeś jak owce i rozproszyłeś nas między pogan.	12 Vágójuhok gyanánt odaadtál minket, szétszórtál a nemzetek között.
13 Swój lud sprzedałeś za bezcen i niewiele zyskałeś na tej sprzedaży.	13 Népedet ár nélkül eladtad, nem lettél gazdagabb a cserével.
14 Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadom, na śmiech i urąganie naszego otoczenia.	14 Kiszolgáltattál szomszédaink gyalázásának, azok nevetésének és gúnyolódásának, akik körülöttünk laknak.
15 Uczyniłeś nas przedmiotem przysłowia wśród pogan, ludy potrząsają głową nad nami.	15 Példabeszédül vetettél minket a nemzeteknek, fejüket csóválgatják fölöttünk a népek.
16 Wciąż przede mną jest moja zniewaga i wstyd mi twarz okrywa,	16 Egész nap szemem előtt van szégyenem, s arcom gyalázata elborít engem,
17 na głos miotającego obelgi i szyderstwa, wobec wroga i mściciela.	17 hogy gúnyolódót és szidalmazót kell hallanom, ellenséget és üldözőt kell látnom.
18 Wszystko to na nas przyszło, a jednak myśmy nie zapomnieli o Tobie i nie złamaliśmy Twego przymierza,	18 Mindez ránk szakadt, pedig mi nem feledtünk el téged, nem szegtük meg szövetségedet.
19 ani serce nasze się nie odwróciło i kroki nasze nie zboczyły z Twej ścieżki,	19 Szívünk nem fordult el tőled, és nem tértek el ösvényeink a te utaidtól,
20 kiedy nas starłeś w miejscu szakali i okryłeś nas mrokiem.	20 noha kiűztél minket a sakálok helyére, és beborítottál minket a halál árnyékával.
21 Gdybyśmy zapomnieli imię Boga naszego i wyciągali ręce do obcego boga,	21 Ha Istenünk nevét elfeledtük volna, ha más istenek felé tártuk volna kezünket,
22 czyżby Bóg tego nie dostrzegł, On, który zna tajniki serca?	22 nemde számonkérné azt Isten? Hiszen ő ismeri a szív rejtekeit.
23 Lecz to przez wzgląd na Ciebie ciągle nas mordują, mają nas za owce na rzeź przeznaczone.	23 Ámde minket mindenkor teérted gyilkolnak, és levágásra szánt juhoknak tartanak.
24 Ocknij się! Dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się! Nie odrzucaj na zawsze!	24 Ébredj fel, miért alszol, Uram? Ébredj fel, ne taszíts el végleg!
25 Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze? Zapominasz o nędzy i ucisku naszym?	25 Miért fordítod el arcodat, s felejted el ínségünket és szorongatásunkat?
26 Albowiem dusza nasza pogrążyła się w prochu, a ciało do ziemi.	26 Hisz lelkünk a porba hanyatlott, testünk a földhöz tapadt. Kelj, Uram, segítségünkre, és irgalmadban válts meg minket!
27 Powstań, przyjdź nam na pomoc i wyzwól nas przez swą łaskawość!