Księga Psalmów 107

¹ Wysławiajcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość.

² Niechaj to mówią odkupieni przez Pana, ci, których wybawił z rąk przeciwnika

³ i których zgromadził z obcych krajów, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.

⁴ Błądzili na pustyni, na odludziu: do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.

⁵ Cierpieli głód i pragnienie, i ustawało w nich życie.

⁶ W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.

⁷ I powiódł ich prostą drogą, tak że doszli do miasta zamieszkałego.

⁸ Niech dzięki czynią Panu za Jego miłosierdzie, za Jego cuda dla synów ludzkich,

⁹ bo nasycił tego, który jest zgłodniały, i łaknącego napełnił dobrami.

¹⁰ Siedzieli w ciemnościach i mroku, uwięzieni nędzą i żelazem,

¹¹ gdyż bunt podnieśli przeciw słowom Bożym i pogardzili zamysłem Najwyższego.

¹² Trudami przygiął ich serca: chwiali się, lecz nikt im nie pomógł.

¹³ I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.

¹⁴ I wyprowadził ich z ciemności i mroku, a ich kajdany pokruszył.

¹⁵ Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich,

¹⁶ gdyż bramy spiżowe wyłamał i skruszył żelazne wrzeciądze.

¹⁷ Chorowali na skutek swoich grzesznych czynów i nędzę cierpieli przez swoje występki;

¹⁸ obrzydło im całe jedzenie i byli bliscy bram śmierci.

¹⁹ W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.

²⁰ Posłał swe słowo, aby ich uleczyć i wyrwać z zagłady ich życie.

²¹ Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich!

²² I niech składają ofiary dziękczynne, niech głoszą z radością Jego dzieła!

²³ Ci, którzy na statkach ruszyli na morze, aby uprawiać handel na ogromnych wodach,

²⁴ ci widzieli działa Pana i Jego cuda wśród głębiny.

²⁵ Powiedział On i wzbudził wicher burzliwy, i spiętrzył jego fale.

²⁶ Wznosili się aż pod niebo, spadali aż do głębi; ich dusza truchlała w nieszczęściu.

²⁷ Zataczali się i chwiali jak pijani, cała ich mądrość zawiodła.

²⁸ I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.

²⁹ Zamienił burzę w wietrzyk łagodny, a fale morskie umilkły.

³⁰ Radowali się z tego, że nastała cisza, i że On przywiódł ich do upragnionej przystani.

³¹ Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich!

³² I niech Go sławią w zgromadzeniu ludu i na radzie starców niechaj Go chwalą!

³³ Rzeki zamienia On w pustynię, oazy na ziemię spragnioną,

³⁴ ziemię żyzną na słony ugór skutkiem niegodziwości jej mieszkańców.

³⁵ Pustynię zamienił w zbiornik wody, a ziemię suchą w oazę.

³⁶ I tam osiedlił zgłodniałych, i założyli miasta zamieszkałe.

³⁷ Obsiali pola, zasadzili winnice i zyskali zbiory owoców.

³⁸ Pobłogosławił im, a bardzo się rozmnożyli, i dał im bydła niemało.

³⁹ Potem zmalała ich liczba i podupadli pod naciskiem niedoli i utrapienia.

⁴⁰ Lecz Ten, który wylewa wzgardę na władców i każe im błądzić przez puste bezdroża,

⁴¹ podniósł nędzarza z niedoli, rozmnożył rodziny jak trzody.

⁴² Pobożni widzą to i radują się, a wszelka niegodziwość musi zamknąć swe usta.

⁴³ Kto mądry, niech to zachowa, niech rozważa [dzieła] łaski Pana!