Księga Psalmów 44
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
Biblia Tysiąclecia | Biblija Hrvatski |
---|---|
1 Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Pieśń pouczająca. | 1 Zborovođi. Sinova Korahovih. Poučna pjesma. |
2 Boże, słyszeliśmy na własne uszy: ojcowie nasi nam opowiedzieli o czynie, którego za ich dni dokonałeś, za dni starożytnych. | 2 Bože, ušima svojim slušasmo, očevi nam pripovijedahu naši, o djelu koje si izveo u danima njihovim – u danima davnim. |
3 Ty własną ręką wygnałeś pogan, a ich zasadziłeś, starłeś narody, a im dałeś przestrzeń. | 3 Rukom si svojom izagnao pogane, a njih posadio, iskorijenio narode, a njih raširio. |
4 Bo nie zdobyli kraju swoim mieczem ani ich nie ocaliło własne ramię, lecz prawica i ramię Twoje, i światło Twego oblicza, boś ich umiłował. | 4 Mačem svojim oni zemlju ne zauzeše niti im mišica njihova donese pobjedu, već desnica tvoja i tvoja mišica i lice tvoje milosno jer si ih ljubio. |
5 Ty, o mój Boże, jesteś moim Królem, który Jakubowi zapewniałeś ocalenie. | 5 Ti, o moj Kralju i Bože moj, ti si dao pobjede Jakovu. |
6 Dzięki Tobie nacieramy na naszych wrogów i naszych napastników depczemy w imię Twoje. | 6 Po tebi dušmane svoje odbismo, u tvome imenu zgazismo one koji se na nas digoše. |
7 Bo nie zaufałem mojemu łukowi ani mój miecz mnie nie ocalił; | 7 U svoj se lûk nisam pouzdavao, nit’ me mač moj spašavao. |
8 lecz Ty nas wybawiłeś od wrogów i zawstydziłeś Tych, co nas nienawidzą. | 8 Nego ti, ti si nas spasio od dušmana, ti si postidio one koji nas mrze. |
9 W każdym czasie chlubimy się Bogiem i sławimy bez przerwy Twe imię. | 9 Dičili smo se Bogom u svako doba i tvoje ime slavili svagda. |
10 A jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz już z naszymi wojskami; | 10 A sad si nas odbacio i posramio nas i više ne izlaziš, Bože, sa četama našim. |
11 sprawiłeś, że ustępujemy przed wrogiem, a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli. | 11 Pustio si da pred dušmanima uzmaknemo, i opljačkaše nas mrzitelji naši. |
12 Na rzeź nas wydałeś jak owce i rozproszyłeś nas między pogan. | 12 Dao si nas k’o ovce na klanje i rasuo nas među neznabošce. |
13 Swój lud sprzedałeś za bezcen i niewiele zyskałeś na tej sprzedaży. | 13 U bescjenje si puk svoj prodao i obogatio se nisi prodajom. |
14 Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadom, na śmiech i urąganie naszego otoczenia. | 14 Učinio si nas ruglom susjedima našim, na podsmijeh i igračku onima oko nas. |
15 Uczyniłeś nas przedmiotem przysłowia wśród pogan, ludy potrząsają głową nad nami. | 15 Na porugu smo neznabošcima, narodi kimaju glavom nad nama. |
16 Wciąż przede mną jest moja zniewaga i wstyd mi twarz okrywa, | 16 Svagda mi je sramota moja pred očima i stid mi lice pokriva |
17 na głos miotającego obelgi i szyderstwa, wobec wroga i mściciela. | 17 zbog pogrdne graje podrugljivaca, zbog osvetljiva dušmanina. |
18 Wszystko to na nas przyszło, a jednak myśmy nie zapomnieli o Tobie i nie złamaliśmy Twego przymierza, | 18 Sve nas to snađe iako te nismo zaboravili niti povrijedili Saveza tvoga, |
19 ani serce nasze się nie odwróciło i kroki nasze nie zboczyły z Twej ścieżki, | 19 niti nam se srce odmetnulo od tebe, niti nam je noga s tvoje skrenula staze, |
20 kiedy nas starłeś w miejscu szakali i okryłeś nas mrokiem. | 20 kad si nas smrvio u boravištu šakalskom i smrtnim nas zavio mrakom. |
21 Gdybyśmy zapomnieli imię Boga naszego i wyciągali ręce do obcego boga, | 21 Da smo i zaboravili ime Boga našega, da smo ruke k tuđem bogu podigli: |
22 czyżby Bóg tego nie dostrzegł, On, który zna tajniki serca? | 22 zar Bog toga ne bi saznao? Ta on poznaje tajne srdaca! |
23 Lecz to przez wzgląd na Ciebie ciągle nas mordują, mają nas za owce na rzeź przeznaczone. | 23 Ali zbog tebe ubijaju nas dan za danom, i mi smo im k’o ovce za klanje. |
24 Ocknij się! Dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się! Nie odrzucaj na zawsze! | 24 Preni se! Što spavaš, Gospode? Probudi se! Ne odbacuj nas dovijeka! |
25 Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze? Zapominasz o nędzy i ucisku naszym? | 25 Zašto lice svoje sakrivaš, zaboravljaš bijedu i nevolju našu? |
26 Albowiem dusza nasza pogrążyła się w prochu, a ciało do ziemi. | 26 Jer duša nam se u prah raspala, trbuh nam se uza zemlju prilijepio. |
27 Powstań, przyjdź nam na pomoc i wyzwól nas przez swą łaskawość! | 27 Ustani, u pomoć nam priteci, izbavi nas radi ljubavi svoje! |