Księga Psalmów 139

¹ Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. Panie, przenikasz i znasz mnie,

² Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję. Z daleka przenikasz moje zamysły,

³ widzisz moje działanie i mój spoczynek i wszystkie moje drogi są Ci znane.

⁴ Choć jeszcze nie ma słowa na języku: Ty, Panie, już znasz je w całości.

⁵ Ty ogarniasz mnie zewsząd i kładziesz na mnie swą rękę.

⁶ Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza, zbyt wzniosła: nie mogę jej pojąć.

⁷ Gdzież się oddalę przed Twoim duchem? Gdzie ucieknę od Twego oblicza?

⁸ Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś; jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę.

⁹ Gdybym przybrał skrzydła jutrzenki, zamieszkał na krańcu morza:

¹⁰ tam również Twa ręka będzie mnie wiodła i podtrzyma mię Twoja prawica.

¹¹ Jeśli powiem: Niech mię przynajmniej ciemności okryją i noc mnie otoczy jak światło:

¹² sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie, a noc jak dzień zajaśnieje: "mrok jest dla Ciebie jak światło".

¹³ Ty bowiem utworzyłeś moje nerki, Ty utkałeś mnie w łonie mej matki.

¹⁴ Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie, godne podziwu są Twoje dzieła. I dobrze znasz moją duszę,

¹⁵ nie tajna Ci moja istota, kiedy w ukryciu powstawałem, utkany w głębi ziemi.

¹⁶ Oczy Twoje widziały me czyny i wszystkie są spisane w Twej księdze; dni określone zostały, chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał.

¹⁷ Jak nieocenione są dla mnie myśli Twe, Boże, jak jest ogromna ich ilość!

¹⁸ Gdybym je przeliczył, więcej ich niż piasku; gdybym doszedł do końca, jeszcze jestem z Tobą.

¹⁹ O Boże, obyś zgładził bezbożnego, niech krwawi mężowie idą precz ode mnie!

²⁰ Oni przeciw Tobie zmawiają się podstępnie, za nic mają Twoje myśli.

²¹ Panie, czyż nie mam nienawidzić tych, co nienawidzą Ciebie, oraz nie brzydzić się tymi, co przeciw Tobie powstają?

²² Nienawidzę ich pełnią nienawiści; stali się moimi wrogami.

²³ Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce; doświadcz i poznaj moje troski,

²⁴ i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej, a skieruj mnie na drogę odwieczną!