Secondo libro di Samuele 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LA SACRA BIBBIA | VULGATA |
---|---|
1 Davide rivolse al Signore le parole di questo canto, il giorno in cui il Signore lo liberò dalla mano di tutti i suoi nemici e dalla mano di Saul. | 1 Locutus est autem David Domino verba carminis hujus in die qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum, et de manu Saul. |
2 Egli disse: "Il Signore è mia roccia e mia fortezza, mio rifugio per me è | 2 Et ait : Dominus petra mea, et robur meum, et salvator meus. |
3 il mio Dio; mia rupe in cui mi rifugio, mio scudo e mio corno di salvezza; mia rocca e mio rifugio, mio salvatore. Tu mi salvi dalla violenza. | 3 Deus fortis meus : sperabo in eum ; scutum meum, et cornu salutis meæ : elevator meus, et refugium meum ; salvator meus : de iniquitate liberabis me. |
4 Invocai il Signore, degno di lode, e fui salvato dai miei nemici. | 4 Laudabilem invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero. |
5 Quando mi avvolsero le onde di morte, i torrenti di Belial mi oppressero, | 5 Quia circumdederunt me contritiones mortis : torrentes Belial terruerunt me. |
6 le corde degli inferi mi circondarono, mi affrontarono i lacci di morte, | 6 Funes inferni circumdederunt me : prævenerunt me laquei mortis. |
7 nella mia angustia invocai il Signore, e verso il mio Dio gridai, dal suo palazzo ascoltò la mia voce e la mia supplica giunse alle sue orecchie. | 7 In tribulatione mea invocabo Dominum, et ad Deum meum clamabo : et exaudiet de templo suo vocem meam, et clamor meus veniet ad aures ejus. |
8 Si agitò e si scosse la terra le fondamenta dei cieli tremarono; si agitarono perché si accese la sua ira. | 8 Commota est et contremuit terra ; fundamenta montium concussa sunt, et conquassata : quoniam iratus est eis. |
9 Salì fumo dalle sue narici e fuoco divoratore dalla sua bocca, carboni fiammeggiarono da lui. | 9 Ascendit fumus de naribus ejus, et ignis de ore ejus vorabit : carbones succensi sunt ab eo. |
10 Piegò i cieli e discese, e una densa nube era sotto i suoi piedi, | 10 Inclinavit cælos, et descendit : et caligo sub pedibus ejus. |
11 cavalcò un cherubino e volò, apparve sulle ali del vento; | 11 Et ascendit super cherubim, et volavit : et lapsus est super pennas venti. |
12 si avvolse di tenebre come tenda, un ammasso di acqua, nubi profondissime. | 12 Posuit tenebras in circuitu suo latibulum, cribrans aquas de nubibus cælorum. |
13 Per lo splendore davanti a lui, s'accesero carboni di fuoco; | 13 Præ fulgore in conspectu ejus, succensi sunt carbones ignis. |
14 tuonò dal cielo il Signore e l'Altissimo emise la sua voce: | 14 Tonabit de cælo Dominus, et excelsus dabit vocem suam. |
15 scoccò frecce e le disseminò, scagliò fulmini e li sparpagliò. | 15 Misit sagittas et dissipavit eos ; fulgur, et consumpsit eos. |
16 Furono messi a nudo gli abissi del mare, le fondamenta del mondo furono scoperte, al rimbombo minaccioso del Signore, al soffio del vento delle sue narici. | 16 Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris ejus. |
17 Dall'alto stese la mano e mi afferrò, mi trasse fuori dalle acque profonde. | 17 Misit de excelso, et assumpsit me, et extraxit me de aquis multis. |
18 Mi salvò dal mio potente nemico, dai miei avversari, perché più forti di me. | 18 Liberavit me ab inimico meo potentissimo, et ab his qui oderant me : quoniam robustiores me erant. |
19 Mi affrontarono nel giorno della mia calamità, ma il Signore fu il sostegno per me. | 19 Prævenit me in die afflictionis meæ, et factus est Dominus firmamentum meum. |
20 Mi fece uscire in luogo spazioso, mi liberò perché si compiace in me. | 20 Et eduxit me in latitudinem : liberavit me, quia complacui ei. |
21 Il Signore mi ricompensò secondo la mia giustizia, secondo la purezza delle mie mani mi retribuì; | 21 Retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam : et secundum munditiam manuum mearum reddet mihi. |
22 perché io ho osservato le vie del Signore e non ho agito male lontano dal mio Dio; | 22 Quia custodivi vias Domini, et non egi impie a Deo meo. |
23 perché ogni suo precetto fu davanti a me, e dalla sua legge non mi allontanai. | 23 Omnia enim judicia ejus in conspectu meo, et præcepta ejus non amovi a me. |
24 Fui perfetto verso di lui, e mi guardai dal mio peccato. | 24 Et ero perfectus cum eo, et custodiam me ab iniquitate mea. |
25 Il Signore mi ricompensò secondo la mia giustizia, secondo la mia innocenza davanti ai suoi occhi. | 25 Et restituet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum munditiam manuum mearum in conspectu oculorum suorum. |
26 Con il pio tratti da pio, con l'uomo perfetto tratti da perfetto; | 26 Cum sancto sanctus eris, et cum robusto perfectus. |
27 con il sincero ti mostri sincero, ma con il perverso ti mostri subdolo. | 27 Cum electo electus eris, et cum perverso perverteris. |
28 Tu salvi il popolo umile e sui superbi abbassi i tuoi occhi. | 28 Et populum pauperem salvum facies : oculisque tuis excelsos humiliabis. |
29 Certo, tu sei la mia lampada, o Signore, è il Signore che illumina le mie tenebre. | 29 Quia tu lucerna mea, Domine, et tu, Domine, illuminabis tenebras meas. |
30 Certo, con te inseguo una truppa, col mio Dio posso saltare una muraglia. | 30 In te enim curram accinctus : in Deo meo transiliam murum. |
31 Dio, il suo dominio è perfetto, il comando del Signore è sicuro. Egli è scudo per tutti quelli che si rifugiano in lui. | 31 Deus, immaculata via ejus ; eloquium Domini igne examinatum : scutum est omnium sperantium in se. |
32 Certo, chi è Dio fuori del Signore, e chi è rupe fuori del Dio nostro? | 32 Quis est Deus præter Dominum, et quis fortis præter Deum nostrum ? |
33 Dio è mia fortezza potente, ed estende il suo dominio perfetto, | 33 Deus qui accinxit me fortitudine, et complanavit perfectam viam meam. |
34 egli rese i miei piedi come quelli delle cerve, mi fa stare in piedi sulle alture; | 34 Coæquans pedes meos cervis, et super excelsa mea statuens me ; |
35 egli addestrò le mie mani alla guerra e pose un arco di bronzo nelle mie braccia. | 35 docens manus meas ad prælium, et componens quasi arcum æreum brachia mea. |
36 Tu mi desti il tuo scudo vittorioso e il tuo trionfo mi ha reso grande. | 36 Dedisti mihi clypeum salutis tuæ, et mansuetudo tua multiplicavit me. |
37 Tu rendesti spedito il mio passo, e le mie caviglie non vacillarono. | 37 Dilatabis gressus meos subtus me, et non deficient tali mei. |
38 Inseguii i miei nemici e li distrussi, non tornai indietro finché non li annientai. | 38 Persequar inimicos meos, et conteram, et non convertar donec consumam eos. |
39 Li annientai e li percossi, tanto che non poterono alzarsi, essi caddero sotto i miei piedi. | 39 Consumam eos et confringam, ut non consurgant : cadent sub pedibus meis. |
40 Mi hai cinto di forza per la battaglia, hai fatto cadere sotto di me i miei aggressori. | 40 Accinxisti me fortitudine ad prælium : incurvasti resistentes mihi subtus me. |
41 Tu mi hai dato la nuca dei miei nemici, i miei avversari li ho sterminati; | 41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum ; odientes me, et disperdam eos. |
42 essi guardarono, ma non vi era il salvatore, verso il Signore, ma non rispose ad essi. | 42 Clamabunt, et non erit qui salvet ; ad Dominum, et non exaudiet eos. |
43 Li ho stritolati come la polvere della terra, come il fango delle strade li ho polverizzati e calpestati. | 43 Delebo eos ut pulverem terræ ; quasi lutum platearum comminuam eos atque confringam. |
44 Mi hai liberato dalle lotte del mio popolo, mi hai conservato a capo delle nazioni, gente che non conoscevo mi ha servito; | 44 Salvabis me a contradictionibus populi mei ; custodies me in caput gentium : populus quem ignoro serviet mihi. |
45 i figli dello straniero si umiliano davanti a me, appena sentono mi obbediscono; | 45 Filii alieni resistent mihi ; auditu auris obedient mihi. |
46 i figli dello straniero vengono meno, escono tremanti dai loro nascondigli. | 46 Filii alieni defluxerunt, et contrahentur in angustiis suis. |
47 Viva il Signore! Benedetta la mia rupe! Sia esaltato il Dio della mia roccia di salvezza, | 47 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltabitur Deus fortis salutis meæ. |
48 il Dio che mi concede le vendette, e che mi sottomette i popoli, | 48 Deus qui das vindictas mihi, et dejicis populos sub me. |
49 che mi sottrae ai miei nemici; tu mi poni al disopra dei miei aggressori e mi salvi da uomini violenti. | 49 Qui educis me ab inimicis meis, et a resistentibus mihi elevas me : a viro iniquo liberabis me. |
50 Per questo ti lodo, o Signore, tra i popoli, e inneggerò al tuo nome. | 50 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus, et nomini tuo cantabo : |
51 Egli concede grandi vittorie al suo re, e compie opere d'amore per il suo consacrato, per Davide e la sua discendenza per sempre". | 51 magnificans salutes regis sui, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus in sempiternum. |