1 Davide rivolse al Signore le parole di questo canto, il giorno in cui il Signore lo liberò dalla mano di tutti i suoi nemici e dalla mano di Saul. | 1 και ελαλησεν δαυιδ τω κυριω τους λογους της ωδης ταυτης εν η ημερα εξειλατο αυτον κυριος εκ χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ χειρος σαουλ |
2 Egli disse: "Il Signore è mia roccia e mia fortezza, mio rifugio per me è | 2 και ειπεν κυριε πετρα μου και οχυρωμα μου και εξαιρουμενος με εμοι |
3 il mio Dio; mia rupe in cui mi rifugio, mio scudo e mio corno di salvezza; mia rocca e mio rifugio, mio salvatore. Tu mi salvi dalla violenza. | 3 ο θεος μου φυλαξ εσται μου πεποιθως εσομαι επ' αυτω υπερασπιστης μου και κερας σωτηριας μου αντιλημπτωρ μου και καταφυγη μου σωτηριας μου εξ αδικου σωσεις με |
4 Invocai il Signore, degno di lode, e fui salvato dai miei nemici. | 4 αινετον επικαλεσομαι κυριον και εκ των εχθρων μου σωθησομαι |
5 Quando mi avvolsero le onde di morte, i torrenti di Belial mi oppressero, | 5 οτι περιεσχον με συντριμμοι θανατου χειμαρροι ανομιας εθαμβησαν με |
6 le corde degli inferi mi circondarono, mi affrontarono i lacci di morte, | 6 ωδινες θανατου εκυκλωσαν με προεφθασαν με σκληροτητες θανατου |
7 nella mia angustia invocai il Signore, e verso il mio Dio gridai, dal suo palazzo ascoltò la mia voce e la mia supplica giunse alle sue orecchie. | 7 εν τω θλιβεσθαι με επικαλεσομαι κυριον και προς τον θεον μου βοησομαι και επακουσεται εκ ναου αυτου φωνης μου και η κραυγη μου εν τοις ωσιν αυτου |
8 Si agitò e si scosse la terra le fondamenta dei cieli tremarono; si agitarono perché si accese la sua ira. | 8 και εταραχθη και εσεισθη η γη και τα θεμελια του ουρανου συνεταραχθησαν και εσπαραχθησαν οτι εθυμωθη κυριος αυτοις |
9 Salì fumo dalle sue narici e fuoco divoratore dalla sua bocca, carboni fiammeggiarono da lui. | 9 ανεβη καπνος εν τη οργη αυτου και πυρ εκ στοματος αυτου κατεδεται ανθρακες εξεκαυθησαν απ' αυτου |
10 Piegò i cieli e discese, e una densa nube era sotto i suoi piedi, | 10 και εκλινεν ουρανους και κατεβη και γνοφος υποκατω των ποδων αυτου |
11 cavalcò un cherubino e volò, apparve sulle ali del vento; | 11 και επεκαθισεν επι χερουβιν και επετασθη και ωφθη επι πτερυγων ανεμου |
12 si avvolse di tenebre come tenda, un ammasso di acqua, nubi profondissime. | 12 και εθετο σκοτος αποκρυφην αυτου κυκλω αυτου η σκηνη αυτου σκοτος υδατων επαχυνεν εν νεφελαις αερος |
13 Per lo splendore davanti a lui, s'accesero carboni di fuoco; | 13 απο του φεγγους εναντιον αυτου εξεκαυθησαν ανθρακες πυρος |
14 tuonò dal cielo il Signore e l'Altissimo emise la sua voce: | 14 εβροντησεν εξ ουρανου κυριος και ο υψιστος εδωκεν φωνην αυτου |
15 scoccò frecce e le disseminò, scagliò fulmini e li sparpagliò. | 15 και απεστειλεν βελη και εσκορπισεν αυτους αστραπην και εξεστησεν αυτους |
16 Furono messi a nudo gli abissi del mare, le fondamenta del mondo furono scoperte, al rimbombo minaccioso del Signore, al soffio del vento delle sue narici. | 16 και ωφθησαν αφεσεις θαλασσης και απεκαλυφθη θεμελια της οικουμενης εν τη επιτιμησει κυριου απο πνοης πνευματος θυμου αυτου |
17 Dall'alto stese la mano e mi afferrò, mi trasse fuori dalle acque profonde. | 17 απεστειλεν εξ υψους και ελαβεν με ειλκυσεν με εξ υδατων πολλων |
18 Mi salvò dal mio potente nemico, dai miei avversari, perché più forti di me. | 18 ερρυσατο με εξ εχθρων μου ισχυος εκ των μισουντων με οτι εκραταιωθησαν υπερ εμε |
19 Mi affrontarono nel giorno della mia calamità, ma il Signore fu il sostegno per me. | 19 προεφθασαν με εν ημερα θλιψεως μου και εγενετο κυριος επιστηριγμα μου |
20 Mi fece uscire in luogo spazioso, mi liberò perché si compiace in me. | 20 και εξηγαγεν με εις πλατυσμον και εξειλατο με οτι ευδοκησεν εν εμοι |
21 Il Signore mi ricompensò secondo la mia giustizia, secondo la purezza delle mie mani mi retribuì; | 21 και ανταπεδωκεν μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ανταπεδωκεν μοι |
22 perché io ho osservato le vie del Signore e non ho agito male lontano dal mio Dio; | 22 οτι εφυλαξα οδους κυριου και ουκ ησεβησα απο του θεου μου |
23 perché ogni suo precetto fu davanti a me, e dalla sua legge non mi allontanai. | 23 οτι παντα τα κριματα αυτου κατεναντιον μου και τα δικαιωματα αυτου ουκ απεστην απ' αυτων |
24 Fui perfetto verso di lui, e mi guardai dal mio peccato. | 24 και εσομαι αμωμος αυτω και προφυλαξομαι απο της ανομιας μου |
25 Il Signore mi ricompensò secondo la mia giustizia, secondo la mia innocenza davanti ai suoi occhi. | 25 και αποδωσει μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ενωπιον των οφθαλμων αυτου |
26 Con il pio tratti da pio, con l'uomo perfetto tratti da perfetto; | 26 μετα οσιου οσιωθηση και μετα ανδρος τελειου τελειωθηση |
27 con il sincero ti mostri sincero, ma con il perverso ti mostri subdolo. | 27 και μετα εκλεκτου εκλεκτος εση και μετα στρεβλου στρεβλωθηση |
28 Tu salvi il popolo umile e sui superbi abbassi i tuoi occhi. | 28 και τον λαον τον πτωχον σωσεις και οφθαλμους επι μετεωρων ταπεινωσεις |
29 Certo, tu sei la mia lampada, o Signore, è il Signore che illumina le mie tenebre. | 29 οτι συ ο λυχνος μου κυριε και κυριος εκλαμψει μοι το σκοτος μου |
30 Certo, con te inseguo una truppa, col mio Dio posso saltare una muraglia. | 30 οτι εν σοι δραμουμαι μονοζωνος και εν τω θεω μου υπερβησομαι τειχος |
31 Dio, il suo dominio è perfetto, il comando del Signore è sicuro. Egli è scudo per tutti quelli che si rifugiano in lui. | 31 ο ισχυρος αμωμος η οδος αυτου το ρημα κυριου κραταιον πεπυρωμενον υπερασπιστης εστιν πασιν τοις πεποιθοσιν επ' αυτω |
32 Certo, chi è Dio fuori del Signore, e chi è rupe fuori del Dio nostro? | 32 τις ισχυρος πλην κυριου και τις κτιστης εσται πλην του θεου ημων |
33 Dio è mia fortezza potente, ed estende il suo dominio perfetto, | 33 ο ισχυρος ο κραταιων με δυναμει και εξετιναξεν αμωμον την οδον μου |
34 egli rese i miei piedi come quelli delle cerve, mi fa stare in piedi sulle alture; | 34 τιθεις τους ποδας μου ως ελαφων και επι τα υψη ιστων με |
35 egli addestrò le mie mani alla guerra e pose un arco di bronzo nelle mie braccia. | 35 διδασκων χειρας μου εις πολεμον και καταξας τοξον χαλκουν εν βραχιονι μου |
36 Tu mi desti il tuo scudo vittorioso e il tuo trionfo mi ha reso grande. | 36 και εδωκας μοι υπερασπισμον σωτηριας μου και η υπακοη σου επληθυνεν με |
37 Tu rendesti spedito il mio passo, e le mie caviglie non vacillarono. | 37 εις πλατυσμον εις τα διαβηματα μου υποκατω μου και ουκ εσαλευθησαν τα σκελη μου |
38 Inseguii i miei nemici e li distrussi, non tornai indietro finché non li annientai. | 38 διωξω εχθρους μου και αφανιω αυτους και ουκ αναστρεψω εως συντελεσω αυτους |
39 Li annientai e li percossi, tanto che non poterono alzarsi, essi caddero sotto i miei piedi. | 39 και θλασω αυτους και ουκ αναστησονται και πεσουνται υπο τους ποδας μου |
40 Mi hai cinto di forza per la battaglia, hai fatto cadere sotto di me i miei aggressori. | 40 και ενισχυσεις με δυναμει εις πολεμον καμψεις τους επανιστανομενους μοι υποκατω μου |
41 Tu mi hai dato la nuca dei miei nemici, i miei avversari li ho sterminati; | 41 και τους εχθρους μου εδωκας μοι νωτον τους μισουντας με και εθανατωσας αυτους |
42 essi guardarono, ma non vi era il salvatore, verso il Signore, ma non rispose ad essi. | 42 βοησονται και ουκ εστιν βοηθος προς κυριον και ουχ υπηκουσεν αυτων |
43 Li ho stritolati come la polvere della terra, come il fango delle strade li ho polverizzati e calpestati. | 43 και ελεανα αυτους ως χουν γης ως πηλον εξοδων ελεπτυνα αυτους |
44 Mi hai liberato dalle lotte del mio popolo, mi hai conservato a capo delle nazioni, gente che non conoscevo mi ha servito; | 44 και ρυση με εκ μαχης λαων φυλαξεις με εις κεφαλην εθνων λαος ον ουκ εγνων εδουλευσαν μοι |
45 i figli dello straniero si umiliano davanti a me, appena sentono mi obbediscono; | 45 υιοι αλλοτριοι εψευσαντο μοι εις ακοην ωτιου ηκουσαν μου |
46 i figli dello straniero vengono meno, escono tremanti dai loro nascondigli. | 46 υιοι αλλοτριοι απορριφησονται και σφαλουσιν εκ των συγκλεισμων αυτων |
47 Viva il Signore! Benedetta la mia rupe! Sia esaltato il Dio della mia roccia di salvezza, | 47 ζη κυριος και ευλογητος ο φυλαξ μου και υψωθησεται ο θεος μου ο φυλαξ της σωτηριας μου |
48 il Dio che mi concede le vendette, e che mi sottomette i popoli, | 48 ισχυρος κυριος ο διδους εκδικησεις εμοι παιδευων λαους υποκατω μου |
49 che mi sottrae ai miei nemici; tu mi poni al disopra dei miei aggressori e mi salvi da uomini violenti. | 49 και εξαγων με εξ εχθρων μου και εκ των επεγειρομενων μοι υψωσεις με εξ ανδρος αδικηματων ρυση με |
50 Per questo ti lodo, o Signore, tra i popoli, e inneggerò al tuo nome. | 50 δια τουτο εξομολογησομαι σοι κυριε εν τοις εθνεσιν και εν τω ονοματι σου ψαλω |
51 Egli concede grandi vittorie al suo re, e compie opere d'amore per il suo consacrato, per Davide e la sua discendenza per sempre". | 51 μεγαλυνων σωτηριας βασιλεως αυτου και ποιων ελεος τω χριστω αυτου τω δαυιδ και τω σπερματι αυτου εως αιωνος |