Premier livre de Samuel 25

JERUSALEM	LXX
1 Samuel mourut. Tout Israël s'assembla et fit son deuil; on l'ensevelit chez lui à Rama. Davidpartit et descendit au désert de Maôn.	1 και απεθανεν σαμουηλ και συναθροιζονται πας ισραηλ και κοπτονται αυτον και θαπτουσιν αυτον εν οικω αυτου εν αρμαθαιμ και ανεστη δαυιδ και κατεβη εις την ερημον μααν
2 Il y avait à Maôn un homme, qui avait ses affaires à Karmel; c'était un homme très riche, il avaitmille moutons et mille chèvres, et il était alors à Karmel pour la tonte de son troupeau.	2 και ην ανθρωπος εν τη μααν και τα ποιμνια αυτου εν τω καρμηλω και ο ανθρωπος μεγας σφοδρα και τουτω ποιμνια τρισχιλια και αιγες χιλιαι και εγενηθη εν τω κειρειν το ποιμνιον αυτου εν τω καρμηλω
3 L'homme se nommait Nabal et sa femme, Abigayil; mais alors que la femme était pleine de bonsens et belle à voir, l'homme était brutal et malfaisant; il était Calébite.	3 και ονομα τω ανθρωπω ναβαλ και ονομα τη γυναικι αυτου αβιγαια και η γυνη αυτου αγαθη συνεσει και καλη τω ειδει σφοδρα και ο ανθρωπος σκληρος και πονηρος εν επιτηδευμασιν και ο ανθρωπος κυνικος
4 David, ayant appris au désert que Nabal tondait son troupeau,	4 και ηκουσεν δαυιδ εν τη ερημω οτι κειρει ναβαλ ο καρμηλιος το ποιμνιον αυτου
5 envoya dix garçons auxquels il dit: "Montez à Karmel, rendez-vous chez Nabal et saluez-le dema part.	5 και δαυιδ απεστειλεν δεκα παιδαρια και ειπεν τοις παιδαριοις αναβητε εις καρμηλον και απελθατε προς ναβαλ και ερωτησατε αυτον επι τω ονοματι μου εις ειρηνην
6 Vous parlerez ainsi à mon frère: Salut à toi, salut à ta maison, salut à tout ce qui t'appartient!	6 και ερειτε ταδε εις ωρας και συ υγιαινων και ο οικος σου και παντα τα σα υγιαινοντα
7 Maintenant, j'apprends que tu as les tondeurs. Or tes bergers ont été avec nous, nous ne les avonspas molestés et rien de ce qui leur appartenait n'a disparu, tout le temps qu'ils furent à Karmel.	7 και νυν ιδου ακηκοα οτι κειρουσιν σοι νυν οι ποιμενες σου οι ησαν μεθ' ημων εν τη ερημω και ουκ απεκωλυσαμεν αυτους και ουκ ενετειλαμεθα αυτοις ουθεν πασας τας ημερας οντων αυτων εν καρμηλω
8 Interroge tes serviteurs et ils te renseigneront. Puissent les garçons trouver bon accueil auprès detoi, car nous sommes venus un jour de fête. Donne, je te prie, ce que tu as sous la main à tes serviteurs et à tonfils David."	8 ερωτησον τα παιδαρια σου και απαγγελουσιν σοι και ευρετωσαν τα παιδαρια χαριν εν οφθαλμοις σου οτι εφ' ημεραν αγαθην ηκομεν δος δη ο εαν ευρη η χειρ σου τω υιω σου τω δαυιδ
9 Les garçons de David, étant arrivés, redirent toutes ces paroles à Nabal de la part de David etattendirent.	9 και ερχονται τα παιδαρια και λαλουσιν τους λογους τουτους προς ναβαλ κατα παντα τα ρηματα ταυτα εν τω ονοματι δαυιδ και ανεπηδησεν
10 Mais Nabal, s'adressant aux serviteurs de David, leur dit: "Qui est David, qui est le fils deJessé? Il y a aujourd'hui trop de serviteurs qui se sauvent de chez leurs maîtres.	10 και απεκριθη ναβαλ τοις παισιν δαυιδ και ειπεν τις ο δαυιδ και τις ο υιος ιεσσαι σημερον πεπληθυμμενοι εισιν οι δουλοι αναχωρουντες εκαστος εκ προσωπου του κυριου αυτου
11 Je vais peut-être prendre mon pain, mon vin, ma viande que j'ai abattue pour mes tondeurs et enfaire cadeau à des gens qui viennent je ne sais d'où!"	11 και λημψομαι τους αρτους μου και τον οινον μου και τα θυματα μου α τεθυκα τοις κειρουσιν μου τα προβατα και δωσω αυτα ανδρασιν οις ουκ οιδα ποθεν εισιν
12 Les garçons de David rebroussèrent chemin et s'en retournèrent. A leur arrivée, ils répétèrenttoutes ces paroles à David.	12 και απεστραφησαν τα παιδαρια δαυιδ εις οδον αυτων και ανεστρεψαν και ηλθον και ανηγγειλαν τω δαυιδ κατα τα ρηματα ταυτα
13 Alors David dit à ses hommes: "Que chacun ceigne son épée!" Ils ceignirent chacun son épée,David aussi ceignit la sienne, et 400 hommes environ partirent à la suite de David, tandis que 200 restaient prèsdes bagages.	13 και ειπεν δαυιδ τοις ανδρασιν αυτου ζωσασθε εκαστος την ρομφαιαν αυτου και ανεβησαν οπισω δαυιδ ως τετρακοσιοι ανδρες και οι διακοσιοι εκαθισαν μετα των σκευων
14 Or Abigayil, la femme de Nabal, avait été avertie par l'un des serviteurs, qui lui dit: "David aenvoyé, du désert, des messagers pour saluer notre maître, mais celui-ci s'est jeté sur eux.	14 και τη αβιγαια γυναικι ναβαλ απηγγειλεν εν των παιδαριων λεγων ιδου δαυιδ απεστειλεν αγγελους εκ της ερημου ευλογησαι τον κυριον ημων και εξεκλινεν απ' αυτων
15 Pourtant ces gens ont été très bons pour nous, ils ne nous ont pas molestés et nous n'avons rienperdu, tout le temps que nous avons circulé près d'eux, quand nous étions dans la campagne.	15 και οι ανδρες αγαθοι ημιν σφοδρα ουκ απεκωλυσαν ημας ουδε ενετειλαντο ημιν πασας τας ημερας ας ημεν παρ' αυτοις και εν τω ειναι ημας εν αγρω
16 Nuit et jour, ils ont été comme un rempart autour de nous, tout le temps que nous fûmes aveceux à paître le troupeau.	16 ως τειχος ησαν περι ημας και την νυκτα και την ημεραν πασας τας ημερας ας ημεθα παρ' αυτοις ποιμαινοντες το ποιμνιον
17 Reconnais maintenant et vois ce que tu dois faire, car la perte de notre maître et de toute samaison est une affaire réglée, et c'est un vaurien à qui on ne peut rien dire."	17 και νυν γνωθι και ιδε τι συ ποιησεις οτι συντετελεσται η κακια εις τον κυριον ημων και εις τον οικον αυτου και ουτος υιος λοιμος και ουκ εστιν λαλησαι προς αυτον
18 Vite Abigayil prit 200 pains, deux outres de vin, cinq moutons apprêtés, cinq boisseaux de grainrôti, cent grappes de raisin sec, 200 gâteaux de figues, qu'elle chargea sur des ânes.	18 και εσπευσεν αβιγαια και ελαβεν διακοσιους αρτους και δυο αγγεια οινου και πεντε προβατα πεποιημενα και πεντε οιφι αλφιτου και γομορ εν σταφιδος και διακοσιας παλαθας και εθετο επι τους ονους
19 Elle dit à ses serviteurs: "Passez devant, et moi je vous suis", mais elle ne prévint pas Nabal, sonmari.	19 και ειπεν τοις παιδαριοις αυτης προπορευεσθε εμπροσθεν μου και ιδου εγω οπισω υμων παραγινομαι και τω ανδρι αυτης ουκ απηγγειλεν
20 Tandis que, montée sur un âne, elle descendait derrière un repli de la montagne, David et seshommes descendaient vis-à-vis d'elle et elle les rencontra.	20 και εγενηθη αυτης επιβεβηκυιης επι την ονον και καταβαινουσης εν σκεπη του ορους και ιδου δαυιδ και οι ανδρες αυτου κατεβαινον εις συναντησιν αυτης και απηντησεν αυτοις
21 Or David s'était dit: "C'est donc en vain que j'ai protégé dans le désert tout ce qui était à cebonhomme et que rien de ce qui lui appartenait n'a disparu! Il me rend le mal pour le bien!	21 και δαυιδ ειπεν ισως εις αδικον πεφυλακα παντα τα αυτου εν τη ερημω και ουκ ενετειλαμεθα λαβειν εκ παντων των αυτου ουθεν και ανταπεδωκεν μοι πονηρα αντι αγαθων
22 Que Dieu fasse à David ce mal et qu'il ajoute cet autre si, d'ici à demain matin, je laisse de tousles siens subsister un seul mâle."	22 ταδε ποιησαι ο θεος τω δαυιδ και ταδε προσθειη ει υπολειψομαι εκ παντων των του ναβαλ εως πρωι ουρουντα προς τοιχον
23 Dès qu'Abigayil aperçut David, elle se hâta de descendre de l'âne et, tombant sur la face devantDavid, elle se prosterna jusqu'à terre.	23 και ειδεν αβιγαια τον δαυιδ και εσπευσεν και κατεπηδησεν απο της ονου και επεσεν ενωπιον δαυιδ επι προσωπον αυτης και προσεκυνησεν αυτω επι την γην
24 Se jetant à ses pieds, elle dit: "Que la faute soit sur moi, Monseigneur! Puisse ta servante parlerà tes oreilles et daigne écouter les paroles de ta servante!	24 επι τους ποδας αυτου και ειπεν εν εμοι κυριε μου η αδικια λαλησατω δη η δουλη σου εις τα ωτα σου και ακουσον της δουλης σου λογον
25 Que Monseigneur ne fasse pas attention à ce vaurien, à ce Nabal, car il porte bien son nom: ils'appelle La Brute et vraiment il est abruti. Mais moi, ta servante, je n'avais pas vu les garçons que Monseigneuravait envoyés.	25 μη δη θεσθω ο κυριος μου καρδιαν αυτου επι τον ανθρωπον τον λοιμον τουτον οτι κατα το ονομα αυτου ουτως εστιν ναβαλ ονομα αυτω και αφροσυνη μετ' αυτου και εγω η δουλη σου ουκ ειδον τα παιδαρια σου α απεστειλας
26 Maintenant, Monseigneur, par la vie de Yahvé et ta propre vie, par Yahvé qui t'a empêché d'envenir au sang et de te faire justice de ta propre main, que deviennent comme Nabal tes ennemis et ceux quicherchent du mal à Monseigneur!	26 και νυν κυριε ζη κυριος και ζη η ψυχη σου καθως εκωλυσεν σε κυριος του μη ελθειν εις αιμα αθωον και σωζειν την χειρα σου σοι και νυν γενοιντο ως ναβαλ οι εχθροι σου και οι ζητουντες τω κυριω μου κακα
27 Quant à ce présent que ta servante apporte à Monseigneur, qu'il soit remis aux garçons quimarchent sur les pas de Monseigneur.	27 και νυν λαβε την ευλογιαν ταυτην ην ενηνοχεν η δουλη σου τω κυριω μου και δωσεις τοις παιδαριοις τοις παρεστηκοσιν τω κυριω μου
28 Pardonne, je t'en prie, l'offense de ta servante! Aussi bien, Yahvé assurera à Monseigneur unemaison durable, car Monseigneur combat les guerres de Yahvé et, au long de ta vie, on ne trouve pas de mal entoi.	28 αρον δη το ανομημα της δουλης σου οτι ποιων ποιησει κυριος τω κυριω μου οικον πιστον οτι πολεμον κυριου ο κυριος μου πολεμει και κακια ουχ ευρεθησεται εν σοι πωποτε
29 Et si un homme se lève pour te poursuivre et attenter à ta vie, l'âme de Monseigneur seraensachée dans le sachet de vie auprès de Yahvé ton Dieu, tandis que l'âme de tes ennemis, il la lancera au creuxde la fronde.	29 και αναστησεται ανθρωπος καταδιωκων σε και ζητων την ψυχην σου και εσται η ψυχη κυριου μου ενδεδεμενη εν δεσμω της ζωης παρα κυριω τω θεω και ψυχην εχθρων σου σφενδονησεις εν μεσω της σφενδονης
30 Lors donc que Yahvé aura accompli pour Monseigneur tout le bien qu'il a dit à ton propos etlorsqu'il t'aura établi chef sur Israël,	30 και εσται οτι ποιησει κυριος τω κυριω μου παντα οσα ελαλησεν αγαθα επι σε και εντελειται σοι κυριος εις ηγουμενον επι ισραηλ
31 que ce ne soit pas pour toi un trouble et un remords pour Monseigneur d'avoir versé en vain lesang et de s'être fait justice de sa main. Quand Yahvé aura fait du bien à Monseigneur, souviens-toi de taservante."	31 και ουκ εσται σοι τουτο βδελυγμος και σκανδαλον τω κυριω μου εκχεαι αιμα αθωον δωρεαν και σωσαι χειρα κυριου μου αυτω και αγαθωσει κυριος τω κυριω μου και μνησθηση της δουλης σου αγαθωσαι αυτη
32 David répondit à Abigayil: "Béni soit Yahvé, Dieu d'Israël, qui t'a envoyée aujourd'hui à marencontre.	32 και ειπεν δαυιδ τη αβιγαια ευλογητος κυριος ο θεος ισραηλ ος απεστειλεν σε σημερον εν ταυτη εις απαντησιν μου
33 Bénie soit ta sagesse et bénie sois-tu, pour m'avoir retenu aujourd'hui d'en venir au sang et deme faire justice de ma propre main!	33 και ευλογητος ο τροπος σου και ευλογημενη συ η αποκωλυσασα με σημερον εν ταυτη μη ελθειν εις αιματα και σωσαι χειρα μου εμοι
34 Mais, par la vie de Yahvé, Dieu d'Israël, qui m'a empêché de te faire du mal, si tu n'étais pasvenue aussi vite au-devant de moi, je jure que, d'ici au lever du matin, il ne serait pas resté à Nabal un seulmâle."	34 πλην οτι ζη κυριος ο θεος ισραηλ ος απεκωλυσεν με σημερον του κακοποιησαι σε οτι ει μη εσπευσας και παρεγενου εις απαντησιν μοι τοτε ειπα ει υπολειφθησεται τω ναβαλ εως φωτος του πρωι ουρων προς τοιχον
35 David reçut ce qu'elle lui avait apporté et il lui dit: "Remonte en paix chez toi. Vois: je t'aiexaucée et je t'ai fait grâce."	35 και ελαβεν δαυιδ εκ χειρος αυτης παντα α εφερεν αυτω και ειπεν αυτη αναβηθι εις ειρηνην εις οικον σου βλεπε ηκουσα της φωνης σου και ηρετισα το προσωπον σου
36 Quand Abigayil arriva chez Nabal, il festoyait dans sa maison. Un festin de roi: Nabal était enjoie et complètement ivre; aussi, jusqu'au lever du jour, elle ne lui révéla rien.	36 και παρεγενηθη αβιγαια προς ναβαλ και ιδου αυτω ποτος εν οικω αυτου ως ποτος βασιλεως και η καρδια ναβαλ αγαθη επ' αυτον και αυτος μεθυων εως σφοδρα και ουκ απηγγειλεν αυτω ρημα μικρον η μεγα εως φωτος του πρωι
37 Le matin, quand Nabal eut cuvé son vin, sa femme lui raconta cette affaire: alors son coeurmourut dans sa poitrine et il devint comme une pierre.	37 και εγενετο πρωι ως εξενηψεν απο του οινου ναβαλ απηγγειλεν αυτω η γυνη αυτου τα ρηματα ταυτα και εναπεθανεν η καρδια αυτου εν αυτω και αυτος γινεται ως λιθος
38 Une dizaine de jours plus tard, Yahvé frappa Nabal et il mourut.	38 και εγενετο ωσει δεκα ημεραι και επαταξεν κυριος τον ναβαλ και απεθανεν
39 Ayant appris que Nabal était mort, David dit: "Béni soit Yahvé qui m'a rendu justice pourl'injure que j'avais reçue de Nabal et qui a retenu son serviteur de commettre le mal. Yahvé a fait retomber laméchanceté de Nabal sur sa propre tête." David envoya demander Abigayil en mariage.	39 και ηκουσεν δαυιδ και ειπεν ευλογητος κυριος ος εκρινεν την κρισιν του ονειδισμου μου εκ χειρος ναβαλ και τον δουλον αυτου περιεποιησατο εκ χειρος κακων και την κακιαν ναβαλ απεστρεψεν κυριος εις κεφαλην αυτου και απεστειλεν δαυιδ και ελαλησεν περι αβιγαιας λαβειν αυτην εαυτω εις γυναικα
40 Les serviteurs de David vinrent donc trouver Abigayil à Karmel et lui dirent: "David nous aenvoyés vers toi pour te prendre comme sa femme."	40 και ηλθον οι παιδες δαυιδ προς αβιγαιαν εις καρμηλον και ελαλησαν αυτη λεγοντες δαυιδ απεστειλεν ημας προς σε λαβειν σε αυτω εις γυναικα
41 D'un mouvement, elle se prosterna la face contre terre et dit: "Ta servante est comme uneesclave, pour laver les pieds des serviteurs de Monseigneur."	41 και ανεστη και προσεκυνησεν επι την γην επι προσωπον και ειπεν ιδου η δουλη σου εις παιδισκην νιψαι ποδας των παιδων σου
42 Vite, Abigayil se releva et monta sur un âne; suivie par cinq de ses servantes, elle partit derrièreles messagers de David et elle devint sa femme.	42 και ανεστη αβιγαια και επεβη επι την ονον και πεντε κορασια ηκολουθουν αυτη και επορευθη οπισω των παιδων δαυιδ και γινεται αυτω εις γυναικα
43 David avait aussi épousé Ahinoam de Yizréel, et il les eut toutes deux pour femmes.	43 και την αχινααμ ελαβεν δαυιδ εξ ιεζραελ και αμφοτεραι ησαν αυτω γυναικες
44 Saül avait donné sa fille Mikal, femme de David, à Palti, fils de Layish, de Gallim.	44 και σαουλ εδωκεν μελχολ την θυγατερα αυτου την γυναικα δαυιδ τω φαλτι υιω λαις τω εκ ρομμα