Livre de Sophonie 2

JERUSALEM	LXX
1 Amoncelez-vous, amoncelez-vous, ô nation sans honte,	1 συναχθητε και συνδεθητε το εθνος το απαιδευτον
2 avant que vous ne soyez chassés comme la bale qui disparaît en un jour, avant que ne vienne survous l'ardente colère de Yahvé (avant que ne vienne sur vous le jour de la colère de Yahvé).	2 προ του γενεσθαι υμας ως ανθος παραπορευομενον προ του επελθειν εφ' υμας οργην κυριου προ του επελθειν εφ' υμας ημεραν θυμου κυριου
3 Cherchez Yahvé, vous tous les humbles de la terre, qui accomplissez ses ordonnances. Cherchezla justice, cherchez l'humilité: peut-être serez-vous à l'abri au jour de la colère de Yahvé.	3 ζητησατε τον κυριον παντες ταπεινοι γης κριμα εργαζεσθε και δικαιοσυνην ζητησατε και αποκρινεσθε αυτα οπως σκεπασθητε εν ημερα οργης κυριου
4 Oui, Gaza va être abandonnée, Ashqelôn sera une solitude. Ashdod, en plein midi on la chassera;Eqrôn sera déracinée.	4 διοτι γαζα διηρπασμενη εσται και ασκαλων εσται εις αφανισμον και αζωτος μεσημβριας εκριφησεται και ακκαρων εκριζωθησεται
5 Malheur aux habitants de la ligue de la mer, à la nation des Kerétiens! Voici la parole de Yahvécontre vous: "Canaan, terre des Philistins, je vais te faire périr faute d'habitants!"	5 ουαι οι κατοικουντες το σχοινισμα της θαλασσης παροικοι κρητων λογος κυριου εφ' υμας χανααν γη αλλοφυλων και απολω υμας εκ κατοικιας
6 La ligue de la mer sera réduite en pâtures, en pacages pour les bergers et en enclos pour lesmoutons.	6 και εσται κρητη νομη ποιμνιων και μανδρα προβατων
7 Et la ligue appartiendra au reste de la maison de Juda; ils y mèneront paître; le soir, ils sereposeront au milieu des maisons d'Ashqelôn; car Yahvé leur Dieu les visitera et il accomplira leur restauration.	7 και εσται το σχοινισμα της θαλασσης τοις καταλοιποις οικου ιουδα επ' αυτους νεμησονται εν τοις οικοις ασκαλωνος δειλης καταλυσουσιν απο προσωπου υιων ιουδα οτι επεσκεπται αυτους κυριος ο θεος αυτων και απεστρεψε την αιχμαλωσιαν αυτων
8 J'ai entendu l'insulte de Moab et les sarcasmes des fils d'Ammon, lorsqu'ils insultaient mon peupleet se glorifiaient de leur territoire.	8 ηκουσα ονειδισμους μωαβ και κονδυλισμους υιων αμμων εν οις ωνειδιζον τον λαον μου και εμεγαλυνοντο επι τα ορια μου
9 C'est pourquoi, par ma vie! - oracle de Yahvé Sabaot, Dieu d'Israël: "Moab deviendra commeSodome et les fils d'Ammon comme Gomorrhe: un domaine de chardons, un monceau de sel, une solitude àjamais. Le reste de mon peuple les pillera, ce qui subsistera de ma nation en recevra l'héritage."	9 δια τουτο ζω εγω λεγει κυριος των δυναμεων ο θεος ισραηλ διοτι μωαβ ως σοδομα εσται και οι υιοι αμμων ως γομορρα και δαμασκος εκλελειμμενη ως θιμωνια αλωνος και ηφανισμενη εις τον αιωνα και οι καταλοιποι λαου μου διαρπωνται αυτους και οι καταλοιποι εθνους μου κληρονομησουσιν αυτους
10 Ce sera le prix de leur orgueil, puisqu'ils ont proféré des insultes et des paroles hautaines contrele peuple de Yahvé Sabaot.	10 αυτη αυτοις αντι της υβρεως αυτων διοτι ωνειδισαν και εμεγαλυνθησαν επι τον κυριον τον παντοκρατορα
11 Terrible sera Yahvé pour eux. Quand il aura supprimé tous les dieux de la terre, elles seprosterneront devant lui, chacune sur son propre sol, toutes les îles des nations.	11 επιφανησεται κυριος επ' αυτους και εξολεθρευσει παντας τους θεους των εθνων της γης και προσκυνησουσιν αυτω εκαστος εκ του τοπου αυτου πασαι αι νησοι των εθνων
12 Vous aussi, Ethiopiens: "Ils seront transpercés de mon épée."	12 και υμεις αιθιοπες τραυματιαι ρομφαιας μου εστε
13 Il lèvera la main contre le Nord et réduira Assur en ruines; il fera de Ninive une solitude, terrearide comme le désert.	13 και εκτενει την χειρα αυτου επι βορραν και απολει τον ασσυριον και θησει την νινευη εις αφανισμον ανυδρον ως ερημον
14 Au milieu d'elle se reposeront les troupeaux; toutes sortes de bêtes: même le choucas, même lehérisson gîteront la nuit parmi ses sculptures; le hibou poussera son cri à la fenêtre et le corbeau sur le seuil, carle cèdre a été arraché.	14 και νεμησονται εν μεσω αυτης ποιμνια και παντα τα θηρια της γης και χαμαιλεοντες και εχινοι εν τοις φατνωμασιν αυτης κοιτασθησονται και θηρια φωνησει εν τοις διορυγμασιν αυτης κορακες εν τοις πυλωσιν αυτης διοτι κεδρος το αναστημα αυτης
15 C'est la cité joyeuse qui trônait avec assurance, celle qui disait en son coeur: "Moi, sans égale!"Comment est-elle devenue un objet de stupeur, un repaire pour les bêtes? Quiconque passe auprès d'elle siffle etagite la main.	15 αυτη η πολις η φαυλιστρια η κατοικουσα επ' ελπιδι η λεγουσα εν καρδια αυτης εγω ειμι και ουκ εστιν μετ' εμε ετι πως εγενηθη εις αφανισμον νομη θηριων πας ο διαπορευομενος δι' αυτης συριει και κινησει τας χειρας αυτου