Ecclésiaste 9

JERUSALEM	LXX
1 Oui! A tout cela j'ai mis tout mon coeur et j'ai éprouvé tout cela: à savoir que les justes et lessages avec leurs oeuvres sont dans la main de Dieu. L'homme ne connaît ni l'amour ni la haine, tous deux sontdevant lui	1 οτι συν παν τουτο εδωκα εις καρδιαν μου και καρδια μου συν παν ειδεν τουτο ως οι δικαιοι και οι σοφοι και εργασιαι αυτων εν χειρι του θεου και γε αγαπην και γε μισος ουκ εστιν ειδως ο ανθρωπος τα παντα προ προσωπου αυτων
2 vanité. Ainsi, tous ont un même sort, le juste et le méchant, Le bon et le mauvais, le pur etl'impur, celui qui sacrifie et celui qui ne sacrifie pas; le bon est comme le pécheur, celui qui prête sermentcomme celui qui craint de prêter serment.	2 ματαιοτης εν τοις πασιν συναντημα εν τω δικαιω και τω ασεβει τω αγαθω και τω κακω και τω καθαρω και τω ακαθαρτω και τω θυσιαζοντι και τω μη θυσιαζοντι ως ο αγαθος ως ο αμαρτανων ως ο ομνυων καθως ο τον ορκον φοβουμενος
3 C'est un mal, parmi tout ce qui se fait sous le soleil, qu'il y ait un même sort pour tous. Et lecoeur des hommes est plein de méchanceté, la sottise est dans leur coeur durant leur vie et leur fin est chez lesmorts.	3 τουτο πονηρον εν παντι πεποιημενω υπο τον ηλιον οτι συναντημα εν τοις πασιν και γε καρδια υιων του ανθρωπου επληρωθη πονηρου και περιφερεια εν καρδια αυτων εν ζωη αυτων και οπισω αυτων προς τους νεκρους
4 Mais il y a de l'espoir pour celui qui est lié à tous les vivants, et un chien vivant vaut mieuxqu'un lion mort.	4 οτι τις ος κοινωνει προς παντας τους ζωντας εστιν ελπις οτι ο κυων ο ζων αυτος αγαθος υπερ τον λεοντα τον νεκρον
5 Les vivants savent au moins qu'ils mourront, mais les morts ne savent rien du tout. Il n'y a pluspour eux de salaire, puisque leur souvenir est oublié.	5 οτι οι ζωντες γνωσονται οτι αποθανουνται και οι νεκροι ουκ εισιν γινωσκοντες ουδεν και ουκ εστιν αυτοις ετι μισθος οτι επελησθη η μνημη αυτων
6 Leur amour, leur haine, leur jalousie ont déjà péri, et ils n'auront plus jamais part à tout ce qui sefait sous le soleil.	6 και γε αγαπη αυτων και γε μισος αυτων και γε ζηλος αυτων ηδη απωλετο και μερις ουκ εστιν αυτοις ετι εις αιωνα εν παντι τω πεποιημενω υπο τον ηλιον
7 Va, mange avec joie ton pain et bois de bon coeur ton vin, car Dieu a déjà apprécié tes oeuvres.	7 δευρο φαγε εν ευφροσυνη αρτον σου και πιε εν καρδια αγαθη οινον σου οτι ηδη ευδοκησεν ο θεος τα ποιηματα σου
8 En tout temps porte des habits blancs et que le parfum ne manque pas sur ta tête.	8 εν παντι καιρω εστωσαν ιματια σου λευκα και ελαιον επι κεφαλην σου μη υστερησατω
9 Prends la vie avec la femme que tu aimes, tous les jours de la vie de vanité que Dieu te donnesous le soleil, tous tes jours de vanité, car c'est ton lot dans la vie et dans la peine que tu prends sous le soleil.	9 ιδε ζωην μετα γυναικος ης ηγαπησας πασας ημερας ζωης ματαιοτητος σου τας δοθεισας σοι υπο τον ηλιον πασας ημερας ματαιοτητος σου οτι αυτο μερις σου εν τη ζωη σου και εν τω μοχθω σου ω συ μοχθεις υπο τον ηλιον
10 Tout ce que ta main trouve à faire, fais-le tant que tu en as la force, car il n'y a ni oeuvre, niréflexion, ni savoir, ni sagesse dans le Shéol où tu t'en vas.	10 παντα οσα αν ευρη η χειρ σου του ποιησαι ως η δυναμις σου ποιησον οτι ουκ εστιν ποιημα και λογισμος και γνωσις και σοφια εν αδη οπου συ πορευη εκει
11 J'ai vu encore sous le soleil que la course ne revient pas aux plus rapides, ni le combat auxhéros, qu'il n'y a pas de pain pour les sages, pas de richesse pour les intelligents, pas de faveur pour les savants:temps et contretemps leur arrivent à tous.	11 επεστρεψα και ειδον υπο τον ηλιον οτι ου τοις κουφοις ο δρομος και ου τοις δυνατοις ο πολεμος και γε ου τοις σοφοις αρτος και γε ου τοις συνετοις πλουτος και γε ου τοις γινωσκουσιν χαρις οτι καιρος και απαντημα συναντησεται τοις πασιν αυτοις
12 Mais l'homme ne connaît pas son heure. Comme les poissons pris au filet perfide, comme lesoiseaux pris au piège, ainsi sont surpris les enfants des hommes au temps du malheur, quand il fond sur eux àl'improviste.	12 οτι και γε ουκ εγνω ο ανθρωπος τον καιρον αυτου ως οι ιχθυες οι θηρευομενοι εν αμφιβληστρω κακω και ως ορνεα τα θηρευομενα εν παγιδι ως αυτα παγιδευονται οι υιοι του ανθρωπου εις καιρον πονηρον οταν επιπεση επ' αυτους αφνω
13 Voici encore quelle sorte de sagesse j'ai vue sous le soleil, et elle me paraît importante:	13 και γε τουτο ειδον σοφιαν υπο τον ηλιον και μεγαλη εστιν προς με
14 Il y avait une ville, petite, avec peu d'habitants. Un grand roi vint contre elle; il l'assiégea etbâtit contre elle de grands ouvrages.	14 πολις μικρα και ανδρες εν αυτη ολιγοι και ελθη επ' αυτην βασιλευς μεγας και κυκλωση αυτην και οικοδομηση επ' αυτην χαρακας μεγαλους
15 Mais il trouva devant lui un homme pauvre et sage qui sauva la ville par sa sagesse. Orpersonne n'a gardé le souvenir de cet homme pauvre.	15 και ευρη εν αυτη ανδρα πενητα σοφον και διασωσει αυτος την πολιν εν τη σοφια αυτου και ανθρωπος ουκ εμνησθη συν του ανδρος του πενητος εκεινου
16 Alors je dis: La sagesse vaut mieux que la force, mais la sagesse du pauvre est méconnue et sesparoles, personne ne les écoute.	16 και ειπα εγω αγαθη σοφια υπερ δυναμιν και σοφια του πενητος εξουδενωμενη και λογοι αυτου ουκ εισιν ακουομενοι
17 On écoute les paroles calmes des sages plus que les cris de celui qui commande aux insensés.	17 λογοι σοφων εν αναπαυσει ακουονται υπερ κραυγην εξουσιαζοντων εν αφροσυναις
18 Mieux vaut la sagesse que les armes, mais un seul péché annule beaucoup de bien.	18 αγαθη σοφια υπερ σκευη πολεμου και αμαρτανων εις απολεσει αγαθωσυνην πολλην