Deuxième livre des Macchabées 6

JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 Peu de temps après, le roi envoya Géronte l'Athénien pour forcer les Juifs à enfreindre les loisde leurs pères et à ne plus régler leur vie sur les lois de Dieu,	1 μετ' ου πολυν δε χρονον εξαπεστειλεν ο βασιλευς γεροντα αθηναιον αναγκαζειν τους ιουδαιους μεταβαινειν απο των πατριων νομων και τοις του θεου νομοις μη πολιτευεσθαι
2 pour profaner le Temple de Jérusalem et le dédier à Zeus Olympien, et celui du mont Garizimà Zeus Hospitalier, comme le demandaient les habitants du lieu.	2 μολυναι δε και τον εν ιεροσολυμοις νεω και προσονομασαι διος ολυμπιου και τον εν γαριζιν καθως ετυγχανον οι τον τοπον οικουντες διος ξενιου
3 L'invasion de ces maux était, même pour la masse, pénible et difficile à supporter.	3 χαλεπη δε και τοις ολοις ην δυσχερης η επιτασις της κακιας
4 Le sanctuaire était rempli de débauches et d'orgies par des païens qui s'amusaient avec desprostituées et avaient commerce avec des femmes dans les parvis sacrés, et qui encore y apportaient des chosesdéfendues.	4 το μεν γαρ ιερον ασωτιας και κωμων υπο των εθνων επεπληρουτο ραθυμουντων μεθ' εταιρων και εν τοις ιεροις περιβολοις γυναιξι πλησιαζοντων ετι δε τα μη καθηκοντα ενδον εισφεροντων
5 L'autel était couvert de victimes illicites, réprouvées par les lois.	5 το δε θυσιαστηριον τοις αποδιεσταλμενοις απο των νομων αθεμιτοις επεπληρωτο
6 Il n'était même pas permis de célébrer le sabbat, ni de garder les fêtes de nos pères, nisimplement de confesser que l'on était Juif.	6 ην δ' ουτε σαββατιζειν ουτε πατρωους εορτας διαφυλαττειν ουτε απλως ιουδαιον ομολογειν ειναι
7 On était conduit par une amère nécessité à participer chaque mois au repas rituel, le jour de lanaissance du roi et, lorsqu'arrivaient les fêtes dionysiaques, on devait, couronné de lierre, accompagner lecortège de Dionysos.	7 ηγοντο δε μετα πικρας αναγκης εις την κατα μηνα του βασιλεως γενεθλιον ημεραν επι σπλαγχνισμον γενομενης δε διονυσιων εορτης ηναγκαζοντο κισσους εχοντες πομπευειν τω διονυσω
8 Un décret fut rendu, à l'instigation des gens de Ptolémaïs, pour que, dans les villes grecques duvoisinage, l'on tînt la même conduite à l'égard des Juifs, et que ceux-ci prissent part au repas rituel,	8 ψηφισμα δε εξεπεσεν εις τας αστυγειτονας ελληνιδας πολεις πτολεμαιου υποθεμενου την αυτην αγωγην κατα των ιουδαιων αγειν και σπλαγχνιζειν
9 avec ordre d'égorger ceux qui ne se décideraient pas à adopter les coutumes grecques. Toutcela faisait prévoir l'imminence de la calamité.	9 τους δε μη προαιρουμενους μεταβαινειν επι τα ελληνικα κατασφαζειν παρην ουν οραν την ενεστωσαν ταλαιπωριαν
10 Ainsi deux femmes furent déférées en justice pour avoir circoncis leurs enfants. On lesproduisit en public à travers la ville, leurs enfants suspendus à leurs mamelles, avant de les précipiter ainsi duhaut des remparts.	10 δυο γαρ γυναικες ανηχθησαν περιτετμηκυιαι τα τεκνα τουτων δε εκ των μαστων κρεμασαντες τα βρεφη και δημοσια περιαγαγοντες αυτας την πολιν κατα του τειχους εκρημνισαν
11 D'autres s'étaient rendus ensemble dans des cavernes voisines pour y célébrer en cachette leseptième jour. Dénoncés à Philippe, ils furent brûlés ensemble, se gardant bien de se défendre eux-mêmes parrespect pour la sainteté du jour.	11 ετεροι δε πλησιον συνδραμοντες εις τα σπηλαια λεληθοτως αγειν την εβδομαδα μηνυθεντες τω φιλιππω συνεφλογισθησαν δια το ευλαβως εχειν βοηθησαι εαυτοις κατα την δοξαν της σεμνοτατης ημερας
12 Je recommande à ceux qui auront ce livre entre les mains de ne pas se laisser déconcerter àcause de ces calamités, et de croire que ces persécutions ont eu lieu non pour la ruine mais pour la correction denotre race.	12 παρακαλω ουν τους εντυγχανοντας τηδε τη βιβλω μη συστελλεσθαι δια τας συμφορας λογιζεσθαι δε τας τιμωριας μη προς ολεθρον αλλα προς παιδειαν του γενους ημων ειναι
13 Quand les pécheurs ne sont pas laissés longtemps à eux-mêmes, mais que les châtiments netardent pas à les atteindre, c'est une marque de grande bonté.	13 και γαρ το μη πολυν χρονον εασθαι τους δυσσεβουντας αλλ' ευθεως περιπιπτειν επιτιμοις μεγαλης ευεργεσιας σημειον εστιν
14 A l'égard des autres nations, le Maître attend avec longanimité, pour les châtier, qu'ellesarrivent à combler la mesure de leurs iniquités; ce n'est pas ainsi qu'il a jugé à propos d'agir avec nous,	14 ου γαρ καθαπερ και επι των αλλων εθνων αναμενει μακροθυμων ο δεσποτης μεχρι του καταντησαντας αυτους προς εκπληρωσιν αμαρτιων κολασαι ουτως και εφ' ημων εκρινεν ειναι
15 afin qu'il n'ait pas à nous punir plus tard lorsque nos péchés auraient atteint leur pleinemesure.	15 ινα μη προς τελος αφικομενων ημων των αμαρτιων υστερον ημας εκδικα
16 Aussi bien ne retire-t-il jamais de nous sa miséricorde: en le châtiant par l'adversité, iln'abandonne pas son peuple.	16 διοπερ ουδεποτε μεν τον ελεον αφ' ημων αφιστησιν παιδευων δε μετα συμφορας ουκ εγκαταλειπει τον εαυτου λαον
17 Qu'il nous suffise d'avoir rappelé cette vérité; après ces quelques mots, il nous faut revenir ànotre récit.	17 πλην εως υπομνησεως ταυθ' ημιν ειρησθω δι' ολιγων δ' ελευστεον επι την διηγησιν
18 Eléazar, un des premiers docteurs de la Loi, homme déjà avancé en âge et du plus nobleextérieur, était contraint, tandis qu'on lui ouvrait la bouche de force, de manger de la chair de porc.	18 ελεαζαρος τις των πρωτευοντων γραμματεων ανηρ ηδη προβεβηκως την ηλικιαν και την προσοψιν του προσωπου καλλιστος αναχανων ηναγκαζετο φαγειν υειον κρεας
19 Mais lui, préférant une mort glorieuse à une existence infâme, marchait volontairement ausupplice de la roue,	19 ο δε τον μετ' ευκλειας θανατον μαλλον η τον μετα μυσους βιον αναδεξαμενος αυθαιρετως επι το τυμπανον προσηγεν
20 non sans avoir craché sa bouchée, comme le doivent faire ceux qui ont le courage de rejeterce à quoi il n'est pas permis de goûter par amour de la vie.	20 προπτυσας δε καθ' ον εδει τροπον προσερχεσθαι τους υπομενοντας αμυνασθαι ων ου θεμις γευσασθαι δια την προς το ζην φιλοστοργιαν
21 Ceux qui présidaient à ce repas rituel interdit par la loi le prirent à part, car cet homme étaitpour eux une vieille connaissance; ils l'engagèrent à faire apporter des viandes dont il était permis de faire usage,et qu'il aurait lui-même préparées; il n'avait qu'à feindre de manger des chairs de la victime, comme le roi l'avaitordonné,	21 οι δε προς τω παρανομω σπλαγχνισμω τεταγμενοι δια την εκ των παλαιων χρονων προς τον ανδρα γνωσιν απολαβοντες αυτον κατ' ιδιαν παρεκαλουν ενεγκαντα κρεα οις καθηκον αυτω χρασθαι δι' αυτου παρασκευασθεντα υποκριθηναι δε ως εσθιοντα τα υπο του βασιλεως προστεταγμενα των απο της θυσιας κρεων
22 afin qu'en agissant de la sorte, il fût préservé de la mort et profitât de cette humanité due à lavieille amitié qui les liait.	22 ινα τουτο πραξας απολυθη του θανατου και δια την αρχαιαν προς αυτους φιλιαν τυχη φιλανθρωπιας
23 Mais lui, prenant une noble résolution, digne de son âge, de l'autorité de sa vieillesse et de sesvénérables cheveux blanchis dans le labeur, digne d'une conduite parfaite depuis l'enfance et surtout de la saintelégislation établie par Dieu même, il fit une réponse en conséquence, disant qu'on l'envoyât sans tarder au séjourdes morts.	23 ο δε λογισμον αστειον αναλαβων και αξιον της ηλικιας και της του γηρως υπεροχης και της επικτητου και επιφανους πολιας και της εκ παιδος καλλιστης αναστροφης μαλλον δε της αγιας και θεοκτιστου νομοθεσιας ακολουθως απεφηνατο ταχεως λεγων προπεμπειν εις τον αδην
24 "A notre âge, ajouta-t-il, il ne convient pas de feindre, de peur que nombre de jeunes,persuadés qu'Eléazar aurait embrassé à 90 ans les moeurs des étrangers,	24 ου γαρ της ημετερας ηλικιας αξιον εστιν υποκριθηναι ινα πολλοι των νεων υπολαβοντες ελεαζαρον τον ενενηκονταετη μεταβεβηκεναι εις αλλοφυλισμον
25 ne s'égarent eux aussi, à cause de moi et de ma dissimulation, et cela pour un tout petit restede vie. J'attirerais ainsi sur ma vieillesse souillure et déshonneur,	25 και αυτοι δια την εμην υποκρισιν και δια το μικρον και ακαριαιον ζην πλανηθωσιν δι' εμε και μυσος και κηλιδα του γηρως κατακτησωμαι
26 et quand j'échapperais pour le présent au châtiment des hommes, je n'éviterai pas, vivant oumort, les mains du Tout-Puissant.	26 ει γαρ και επι του παροντος εξελουμαι την εξ ανθρωπων τιμωριαν αλλα τας του παντοκρατορος χειρας ουτε ζων ουτε αποθανων εκφευξομαι
27 C'est pourquoi, si je quitte maintenant la vie avec courage, je me montrerai digne de mavieillesse,	27 διοπερ ανδρειως μεν νυν διαλλαξας τον βιον του μεν γηρως αξιος φανησομαι
28 ayant laissé aux jeunes le noble exemple d'une belle mort, volontaire et généreuse, pour lesvénérables et saintes lois." Ayant ainsi parlé, il alla tout droit au supplice de la roue,	28 τοις δε νεοις υποδειγμα γενναιον καταλελοιπως εις το προθυμως και γενναιως υπερ των σεμνων και αγιων νομων απευθανατιζειν τοσαυτα δε ειπων επι το τυμπανον ευθεως ηλθεν
29 mais ceux qui l'y conduisaient changèrent en malveillance la bienveillance qu'ils avaient euepour lui un peu auparavant, à cause du discours qu'il venait de tenir et qui à leur point de vue était de la folie.	29 των δε αγοντων προς αυτον την μικρω προτερον ευμενειαν εις δυσμενειαν μεταβαλοντων δια το τους προειρημενους λογους ως αυτοι διελαμβανον απονοιαν ειναι
30 Lui, de son côté, étant sur le point de mourir sous les coups, dit en soupirant: "Au Seigneurqui a la science sainte, il est manifeste que, pouvant échapper à la mort, j'endure sous les fouets des douleurscruelles dans mon corps, mais qu'en mon âme je les souffre avec joie à cause de la crainte qu'il m'inspire."	30 μελλων δε ταις πληγαις τελευταν αναστεναξας ειπεν τω κυριω τω την αγιαν γνωσιν εχοντι φανερον εστιν οτι δυναμενος απολυθηναι του θανατου σκληρας υποφερω κατα το σωμα αλγηδονας μαστιγουμενος κατα ψυχην δε ηδεως δια τον αυτου φοβον ταυτα πασχω
31 Il quitta donc la vie de cette manière (laissant dans sa mort, non seulement à la jeunesse, maisà la grande majorité de la nation, un exemple de courage et un mémorial de vertu).	31 και ουτος ουν τουτον τον τροπον μετηλλαξεν ου μονον τοις νεοις αλλα και τοις πλειστοις του εθνους τον εαυτου θανατον υποδειγμα γενναιοτητος και μνημοσυνον αρετης καταλιπων