Livre des Psaumes 73

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Psaume d’Asaf. Oui, Dieu est bon pour Israël: je le dis pour ceux qui ont le cœur pur.	1 συνεσεως τω ασαφ ινα τι απωσω ο θεος εις τελος ωργισθη ο θυμος σου επι προβατα νομης σου
2 Pourtant, pour un peu mon pied achoppait, un rien et mes pas glissaient.	2 μνησθητι της συναγωγης σου ης εκτησω απ' αρχης ελυτρωσω ραβδον κληρονομιας σου ορος σιων τουτο ο κατεσκηνωσας εν αυτω
3 J’en étais à envier les gens sans foi car je voyais le bonheur des méchants.	3 επαρον τας χειρας σου επι τας υπερηφανιας αυτων εις τελος οσα επονηρευσατο ο εχθρος εν τοις αγιοις σου
4 Ils ne connaissent pas la souffrance, ils sont bien nourris, leur corps est sain.	4 και ενεκαυχησαντο οι μισουντες σε εν μεσω της εορτης σου εθεντο τα σημεια αυτων σημεια και ουκ εγνωσαν
5 La peine de l’homme ne les touche pas, ils ne sont pas éprouvés comme les humains.	5 ως εις την εισοδον υπερανω
6 De là leur orgueil: ils le portent en collier; la violence est le vêtement qui les couvre,	6 ως εν δρυμω ξυλων αξιναις εξεκοψαν τας θυρας αυτης επι το αυτο εν πελεκει και λαξευτηριω κατερραξαν αυτην
7 leur graisse sue la méchanceté et leur cœur déborde d’inventions mauvaises.	7 ενεπυρισαν εν πυρι το αγιαστηριον σου εις την γην εβεβηλωσαν το σκηνωμα του ονοματος σου
8 Ils ricanent, ils cherchent comment nuire, ils parlent de très haut, et c’est pour tromper.	8 ειπαν εν τη καρδια αυτων η συγγενεια αυτων επι το αυτο δευτε και κατακαυσωμεν πασας τας εορτας του θεου απο της γης
9 Ils savent tout du ciel, et la terre pour eux n’a pas de secret.	9 τα σημεια ημων ουκ ειδομεν ουκ εστιν ετι προφητης και ημας ου γνωσεται ετι
10 C’est pourquoi mon peuple penche vers eux, car on ne voit chez eux que réussite.	10 εως ποτε ο θεος ονειδιει ο εχθρος παροξυνει ο υπεναντιος το ονομα σου εις τελος
11 Et l’on dit: “Dieu voit-il? Le Très-Haut, en a-t-il connaissance?”	11 ινα τι αποστρεφεις την χειρα σου και την δεξιαν σου εκ μεσου του κολπου σου εις τελος
12 Ces gens-là sont mauvais et sans aucun problème ils entassent leurs richesses.	12 ο δε θεος βασιλευς ημων προ αιωνος ειργασατο σωτηριαν εν μεσω της γης
13 Alors, à quoi bon garder, moi, un cœur pur, et conserver les mains nettes,	13 συ εκραταιωσας εν τη δυναμει σου την θαλασσαν συ συνετριψας τας κεφαλας των δρακοντων επι του υδατος
14 si tout le jour je reçois des coups et chaque matin une nouvelle leçon?	14 συ συνεθλασας τας κεφαλας του δρακοντος εδωκας αυτον βρωμα λαοις τοις αιθιοψιν
15 Mais comment dire: “Je parlerai leur langage”? Ce serait trahir le parti de tes fils.	15 συ διερρηξας πηγας και χειμαρρους συ εξηρανας ποταμους ηθαμ
16 Je cherchais à y voir clair, et c’était pour moi chose difficile.	16 ση εστιν η ημερα και ση εστιν η νυξ συ κατηρτισω φαυσιν και ηλιον
17 Mais un jour je suis entré dans les secrets de Dieu, et j’ai compris comment ils terminent.	17 συ εποιησας παντα τα ορια της γης θερος και εαρ συ επλασας αυτα
18 Tu les mets sur un terrain glissant, puis tu les précipites dans l’abîme.	18 μνησθητι ταυτης εχθρος ωνειδισεν τον κυριον και λαος αφρων παρωξυνεν το ονομα σου
19 Comment, les voilà ruinés? Comme c’est vite fait! Ils ne sont plus, tout a fini dans l’épouvante.	19 μη παραδως τοις θηριοις ψυχην εξομολογουμενην σοι των ψυχων των πενητων σου μη επιλαθη εις τελος
20 Comme un songe au réveil, Seigneur, tu t’es réveillé et tu as chassé leur image.	20 επιβλεψον εις την διαθηκην σου οτι επληρωθησαν οι εσκοτισμενοι της γης οικων ανομιων
21 Quand j’étais aigri, aiguillonné par mes ressentiments,	21 μη αποστραφητω τεταπεινωμενος κατησχυμμενος πτωχος και πενης αινεσουσιν το ονομα σου
22 c’était de la bêtise, non de la sagesse, je ne te comprenais guère plus que les bêtes.	22 αναστα ο θεος δικασον την δικην σου μνησθητι των ονειδισμων σου των υπο αφρονος ολην την ημεραν
23 Ne suis-je pas en tout temps avec toi? Tu m’as saisi de la main droite,	23 μη επιλαθη της φωνης των ικετων σου η υπερηφανια των μισουντων σε ανεβη δια παντος προς σε
24 tu me guides selon ton dessein, et ta Gloire derrière elle m’entraîne.
25 Que pourrais-je avoir aux cieux, si ce n’est toi, et à part toi, je ne désire rien sur la terre.
26 Ma chair et mon cœur se consument pour toi, mon Dieu, mon roc, qui es mien à jamais.
27 Nul doute: qui s’éloigne de toi se perd, tu réduis à rien ceux qui te sont infidèles.
28 Pour moi rien de meilleur que d’être près de Dieu; j’ai fait du Seigneur mon refuge et je redirai tes œuvres aux portes de Sion.