1 Non è forse la sapienza che chiama? L'intelligenza non fa sentir la voce? | 1 Δεν κραζει η σοφια; και δεν εκπεμπει την φωνην αυτης η συνεσις; |
2 In cima alle alture, lungo la strada, agli incroci delle vie ella si pone; | 2 Ισταται επι της κορυφης των υψηλων τοπων, υπερ την οδον, εν τω μεσω των τριοδων. |
3 accanto alle porte, all'ingresso dei villaggi, sulle vie di scorrimento grida: | 3 Κραζει πλησιον των πυλων, εν τη εισοδω της πολεως, εν τη εισοδω των θυρων? |
4 "Voi, uomini, io chiamo, grido ai figli dell'uomo. | 4 προς εσας, ανθρωποι, κραζω? και η φωνη μου εκπεμπεται προς τους υιους των ανθρωπων. |
5 Imparate, ingenui, la prudenza, voi, insensati, diventate giudiziosi! | 5 Απλοι, νοησατε φρονησιν? και αφρονες, αποκτησατε νοημονα καρδιαν. |
6 Ascoltate, perché cose importanti io dirò, ciò che le mie labbra proferiscono è retto. | 6 Ακουσατε? διοτι θελω λαλησει πραγματα εξοχα, και τα χειλη μου θελουσι προφερει ορθα. |
7 Cose vere pronunzia il mio palato, abominio delle mie labbra è l'empietà. | 7 Διοτι αληθειαν θελει λαλησει ο λαρυγξ μου? τα δε χειλη μου βδελυττονται την ασεβειαν. |
8 Giuste sono tutte le parole della mia bocca, niente c'è in esse di tortuoso e perverso. | 8 Παντες οι λογοι του στοματος μου ειναι μετα δικαιοσυνης? δεν υπαρχει εν αυτοις δολιον διεστραμμενον? |
9 Tutte sono sincere per chi le sa comprendere, rette per chi ha trovato la scienza. | 9 Παντες ειναι σαφεις εις τον νοουντα και ορθοι εις τους ευρισκοντας γνωσιν. |
10 Accogliete la mia istruzione, non l'argento, la scienza invece dell'oro fino. | 10 Λαβετε την παιδειαν μου, και μη αργυριον? και γνωσιν, μαλλον παρα χρυσιον εκλεκτον. |
11 Sì, la sapienza è migliore delle perle, quanto può desiderarsi non l'eguaglia. | 11 Διοτι η σοφια ειναι καλητερα λιθων πολυτιμων? και παντα τα επιθυμητα πραγματα δεν ειναι ανταξια αυτης. |
12 Io, sapienza, abito insieme alla prudenza, ho trovato la scienza dei consigli. | 12 Εγω η σοφια κατοικω μετα της φρονησεως, και εφευρισκω γνωσιν συνετων βουλευματων. |
13 Il timore del Signore è l'odio del male. Superbia, orgoglio, cattiva condotta e bocca perversa io li odio. | 13 Ο φοβος του Κυριου ειναι να μιση τις το κακον? αλαζονειαν και αυθαδειαν και πονηραν οδον και διεστραμμενον στομα εγω μισω. |
14 A me il consiglio e l'abilità, io sono l'intelligenza, a me la forza. | 14 Εμου ειναι η βουλη και η ασφαλεια? εγω ειμαι η συνεσις? εμου η δυναμις. |
15 Per me i re regnano, i capi amministrano la giustizia; | 15 Δι' εμου οι βασιλεις βασιλευουσι, και οι αρχοντες θεσπιζουσι δικαιοσυνην. |
16 per me i prìncipi governano, i nobili giudicano la terra. | 16 Δι' εμου οι ηγεμονες ηγεμονευουσι, και οι μεγιστανες, παντες οι κριται της γης? |
17 Io amo coloro che mi amano; coloro che mi cercano, mi trovano. | 17 Εγω τους εμε αγαπωντας αγαπω? και οι ζητουντες με θελουσι με ευρει. |
18 Ricchezza e gloria sono con me, i beni che perdurano e la giustizia. | 18 Πλουτος και δοξα ειναι μετ' εμου, αγαθα διαμενοντα και δικαιοσυνη. |
19 Il mio frutto è migliore dell'oro, quello fino, i miei prodotti preferibili all'argento puro. | 19 Οι καρποι μου ειναι καλητεροι χρυσιου και χρυσιου καθαρου? και τα γεννηματα μου, εκλεκτου αργυριου. |
20 Nella via della giustizia io cammino, nei sentieri del diritto, | 20 Περιπατω εν οδω δικαιοσυνης, αναμεσον των τριβων της κρισεως, |
21 per provvedere a chi mi ama il bene, riempire i suoi tesori. | 21 δια να καμω τους αγαπωντας με να κληρονομησωσιν αγαθα, και να γεμισω τους θησαυρους αυτων. |
22 Il Signore mi ha creata all'inizio del suo operare, prima delle sue opere più antiche. | 22 Ο Κυριος με ειχεν εν τη αρχη των οδων αυτου, προ των εργων αυτου, απ' αιωνος. |
23 Dall'eternità sono stata costituita, dall'inizio, prima dei primordi della terra. | 23 Προ του αιωνος με εχρισεν, απ' αρχης, πριν υπαρξη η γη. |
24 Quando non c'erano gli abissi io fui partorita, quando non c'erano le sorgenti delle acque profonde. | 24 Εγεννηθην οτε δεν ησαν αι αβυσσοι, οτε δεν υπηρχον αι πηγαι αι αναβρυουσαι υδατα? |
25 Prima che le montagne fossero piantate, prima delle colline io fui partorita; | 25 Πριν τα ορη θεμελιωθωσι, προ των λοφων, εγω εγεννηθην? |
26 ancora non aveva fatto la terra e le campagne e i primi elementi della terra. | 26 ενω δεν ειχεν ετι καμει την γην ουτε πεδιαδας, ουτε κορυφας χωματων της οικουμενης. |
27 Quando fissò il cielo, io ero là, quando stabilì il firmamento sopra la faccia dell'abisso. | 27 Οτε ητοιμαζε τους ουρανους, εγω ημην εκει? οτε περιεγραφε καμαραν υπερανω του προσωπου της αβυσσου? |
28 Quando condensò le nuvole del cielo, quando chiuse le sorgenti dell'abisso. | 28 οτε εστερεονε τον αιθερα επανω? οτε ωχυρονε τας πηγας της αβυσσου? |
29 Quando impose al mare la sua legge, che le acque non trasgredissero la sua parola; quando fissò i fondamenti della terra, | 29 οτε επεβαλλε τον νομον αυτου εις την θαλασσαν, να μη παραβωσι τα υδατα το προσταγμα αυτου? οτε διεταττε τα θεμελια της γης? |
30 io ero al suo fianco, come ordinatrice, io ero la sua delizia giorno per giorno, godendo alla sua presenza sempre, | 30 τοτε ημην πλησιον αυτου δημιουργουσα? και εγω ημην καθ' ημεραν η τρυφη αυτου, ευφραινομενη παντοτε ενωπιον αυτου, |
31 godendo sul suolo della terra e mia delizia erano i figli dell'uomo. | 31 ευφραινομενη εν τη οικουμενη της γης αυτου? και η τρυφη μου ητο μετα των υιων των ανθρωπων. |
32 E ora, figli, ascoltatemi! Felici quelli che osservano le mie vie. | 32 Τωρα λοιπον ακουσατε μου, ω τεκνα? διοτι μακαριοι οι φυλαττοντες τας οδους μου. |
33 Ascoltate l'ammonimento e siate saggi, non lo trascurate! | 33 Ακουσατε παιδειαν και γενεσθε σοφοι, και μη αποδοκιμαζετε αυτην. |
34 Felice l'uomo che mi ascolta, vegliando alle mie porte ogni giorno, custodendone i battenti! | 34 Μακαριος ο ανθρωπος, οστις μου ακουση, αγρυπνων καθ' ημεραν εν ταις πυλαις μου, περιμενων εις τους παραστατας των θυρων μου? |
35 Sì! Chi trova me, trova la vita, e incontrerà la benevolenza del Signore. | 35 διοτι οστις ευρη εμε, θελει ευρει ζωην, και θελει λαβει χαριν παρα Κυριου. |
36 Ma chi mi offende, distrugge se stesso: tutti coloro che mi odiano, amano la morte! | 36 Οστις ομως αμαρτηση εις εμε, την εαυτου ψυχην αδικει? παντες οι μισουντες με αγαπωσι θανατον. |