ΙΩΒ - Giobbe - Job 15

LXX	NOVA VULGATA
1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει	1 Respondens autem Eliphaz Themanites dixit:
2 ποτερον σοφος αποκρισιν δωσει συνεσεως πνευματος και ενεπλησεν πονον γαστρος	2 “ Numquid sapiens respondebit sapientia ventosa et implebit vento urente stomachum suum?
3 ελεγχων εν ρημασιν οις ου δει εν λογοις οις ουδεν οφελος	3 Arguens verbis, quae nihil prosunt, et sententiis, quae nihil iuvant?
4 ου και συ απεποιησω φοβον συνετελεσω δε ρηματα τοιαυτα εναντι του κυριου	4 Tu autem pietatem dissolvis et detrahis meditationi coram Deo.
5 ενοχος ει ρημασιν στοματος σου ουδε διεκρινας ρηματα δυναστων	5 Docet enim iniquitas tua os tuum, et assumis linguam callidorum.
6 ελεγξαι σε το σον στομα και μη εγω τα δε χειλη σου καταμαρτυρησουσιν σου	6 Condemnabit te os tuum et non ego, et labia tua respondebunt tibi.
7 τι γαρ μη πρωτος ανθρωπων εγενηθης η προ θινων επαγης	7 Numquid primus homo tu natus es et ante colles formatus?
8 η συνταγμα κυριου ακηκοας εις δε σε αφικετο σοφια	8 Numquid consilium Dei audisti et tibi attrahis sapientiam?
9 τι γαρ οιδας ο ουκ οιδαμεν η τι συνιεις ο ουχι και ημεις	9 Quid nosti, quod nos ignoremus? Quid intellegis, quod nos nesciamus?
10 και γε πρεσβυτης και γε παλαιος εν ημιν βαρυτερος του πατρος σου ημεραις	10 Et senes et antiqui sunt inter nos, multo vetustiores quam pater tuus.
11 ολιγα ων ημαρτηκας μεμαστιγωσαι μεγαλως υπερβαλλοντως λελαληκας	11 Numquid parum tibi sunt consolationes Dei? Et verbum lene tecum factum?
12 τι ετολμησεν η καρδια σου η τι επηνεγκαν οι οφθαλμοι σου	12 Quid te elevat cor tuum, et cur attonitos habes oculos?
13 οτι θυμον ερρηξας εναντι κυριου εξηγαγες δε εκ στοματος ρηματα τοιαυτα	13 Quid vertis contra Deum spiritum tuum et profers de ore tuo huiuscemodi sermones?
14 τις γαρ ων βροτος οτι εσται αμεμπτος η ως εσομενος δικαιος γεννητος γυναικος	14 Quid est homo, ut immaculatus sit, et ut iustus appareat natus de muliere?
15 ει κατα αγιων ου πιστευει ουρανος δε ου καθαρος εναντιον αυτου	15 Ecce, sanctis suis non fidit, et caeli non sunt mundi in conspectu eius;
16 εα δε εβδελυγμενος και ακαθαρτος ανηρ πινων αδικιας ισα ποτω	16 quanto magis abominabilis et corruptus homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem.
17 αναγγελω δε σοι ακουε μου α δη εωρακα αναγγελω σοι	17 Ostendam tibi, audi me; quod vidi, narrabo tibi,
18 α σοφοι ερουσιν και ουκ εκρυψαν πατερας αυτων	18 quod sapientes confitentur, et non celaverunt eos patres eorum:
19 αυτοις μονοις εδοθη η γη και ουκ επηλθεν αλλογενης επ' αυτους	19 quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos.
20 πας ο βιος ασεβους εν φροντιδι ετη δε αριθμητα δεδομενα δυναστη	20 Cunctis diebus suis impius cruciatur, et numerus annorum incertus est tyranno.
21 ο δε φοβος αυτου εν ωσιν αυτου οταν δοκη ηδη ειρηνευειν ηξει αυτου η καταστροφη	21 Sonitus terroris semper in auribus illius, quasi, cum pax sit, vastator irruat in eum.
22 μη πιστευετω αποστραφηναι απο σκοτους εντεταλται γαρ ηδη εις χειρας σιδηρου	22 Non credit quod reverti possit de tenebris, cum sit destinatus gladio.
23 κατατετακται δε εις σιτα γυψιν οιδεν δε εν εαυτω οτι μενει εις πτωμα ημερα δε αυτον σκοτεινη στροβησει	23 Cum se moverit ad quaerendum panem: “Ubinam?”, novit quod paratus sit in manu eius tenebrarum dies.
24 αναγκη δε και θλιψις αυτον καθεξει ωσπερ στρατηγος πρωτοστατης πιπτων	24 Terrebit eum tribulatio et angustia, vallabit eum sicut regem, qui praeparatur ad proelium.
25 οτι ηρκεν χειρας εναντιον του κυριου εναντι δε κυριου παντοκρατορος ετραχηλιασεν	25 Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est.
26 εδραμεν δε εναντιον αυτου υβρει εν παχει νωτου ασπιδος αυτου	26 Cucurrit adversus eum erecto collo, spisso scuto armatus.
27 οτι εκαλυψεν το προσωπον αυτου εν στεατι αυτου και εποιησεν περιστομιον επι των μηριων	27 Operuit faciem eius crassitudo, et de lateribus eius arvina dependet.
28 αυλισθειη δε πολεις ερημους εισελθοι δε εις οικους αοικητους α δε εκεινοι ητοιμασαν αλλοι αποισονται	28 Habitavit in civitatibus desolatis et in domibus desertis, quae in tumulos sunt redactae.
29 ουτε μη πλουτισθη ουτε μη μεινη αυτου τα υπαρχοντα ου μη βαλη επι την γην σκιαν	29 Non ditabitur, nec perseverabit substantia eius; nec mittet in terra radicem suam.
30 ουδε μη εκφυγη το σκοτος τον βλαστον αυτου μαραναι ανεμος εκπεσοι δε αυτου το ανθος	30 Non recedet de tenebris; ramos eius arefaciet flamma, et auferet ventus florem eius.
31 μη πιστευετω οτι υπομενει κενα γαρ αποβησεται αυτω	31 Ne credat vanitati errore deceptus, quia vanitas erit remuneratio eius.
32 η τομη αυτου προ ωρας φθαρησεται και ο ραδαμνος αυτου ου μη πυκαση	32 Antequam dies eius impleantur, abscindentur, et ramus eius non virescet.
33 τρυγηθειη δε ωσπερ ομφαξ προ ωρας εκπεσοι δε ως ανθος ελαιας	33 Laedetur quasi vinea in primo flore botrus eius, et quasi oliva proiciens florem suum.
34 μαρτυριον γαρ ασεβους θανατος πυρ δε καυσει οικους δωροδεκτων	34 Cangregatio enim impii sterilis, et ignis devorabit tabernacula eorum, qui munera libenter accipiunt.
35 εν γαστρι δε λημψεται οδυνας αποβησεται δε αυτω κενα η δε κοιλια αυτου υποισει δολον	35 Concepit dolorem et peperit iniquitatem, et venter eius praeparat dolos.