ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 1

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Παροιμιαι Σολομωντος, υιου του Δαβιδ, βασιλεως του Ισραηλ,	1 Parabolæ Salomonis, filii David, regis Israël,
2 δια να γνωριση τις σοφιαν και παιδειαν, δια να νοηση λογους φρονησεως,	2 ad sciendam sapientiam et disciplinam ;
3 δια να λαβη διδασκαλιαν συνεσεως, δικαιοσυνης και κρισεως και ευθυτητος,	3 ad intelligenda verba prudentiæ, et suscipiendam eruditionem doctrinæ, justitiam, et judicium, et æquitatem :
4 δια να δωση νοησιν εις τους απλους, και εις τον νεον μαθησιν και διαγνωσιν.	4 ut detur parvulis astutia, adolescenti scientia et intellectus.
5 Ο σοφος ακουων θελει γεινει σοφωτερος, και ο νοημων θελει αποκτησει επιστημην κυβερνησεως?	5 Audiens sapiens, sapientior erit, et intelligens gubernacula possidebit.
6 ωστε να εννοη παροιμιαν και σκοτεινον λογον, ρησεις σοφων και αινιγματα αυτων.	6 Animadvertet parabolam et interpretationem, verba sapientum et ænigmata eorum.
7 Αρχη σοφιας φοβος Κυριου? οι αφρονες καταφρονουσι την σοφιαν και την διδασκαλιαν.	7 Timor Domini principium sapientiæ ; sapientiam atque doctrinam stulti despiciunt.
8 Ακουε, υιε μου, την διδασκαλιαν του πατρος σου, και μη απορριψης τον νομον της μητρος σου.	8 Audi, fili mi, disciplinam patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ :
9 Διοτι ταυτα θελουσιν εισθαι στεφανος χαριτων εις την κορυφην σου και περιδεραιον περι τον τραχηλον σου.	9 ut addatur gratia capiti tuo, et torques collo tuo.
10 Υιε μου, εαν θελησωσιν οι αμαρτωλοι να σε δελεασωσι, μη θελησης?	10 Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis.
11 εαν ειπωσιν, Ελθε μεθ' ημων, ας ενεδρευσωμεν δι' αιμα, ας επιβουλευθωμεν αναιτιως τον αθωον,	11 Si dixerint : Veni nobiscum, insidiemur sanguini ; abscondamus tendiculas contra insontem frustra ;
12 Ας καταπιωμεν αυτους ζωντας, ως ο αδης, και ολοκληρους ως τους καταβαινοντας εις τον λακκον?	12 deglutiamus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum ;
13 θελομεν ευρει παν πολυτιμον αγαθον, θελομεν γεμισει τους οικους ημων απο λαφυρων?	13 omnem pretiosam substantiam reperiemus ; implebimus domos nostras spoliis :
14 θες τον κληρον σου μεταξυ ημων, εν βαλαντιον ας ηναι εις παντας ημας?	14 sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum :
15 υιε μου, μη περιπατησης εν οδω μετ' αυτων? απεχε τον ποδα σου απο των τριβων αυτων?	15 fili mi, ne ambules cum eis ; prohibe pedem tuum a semitis eorum :
16 διοτι οι ποδες αυτων τρεχουσιν εις το κακον, και σπευδουσιν εις το να χυσωσιν αιμα.	16 pedes enim illorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem.
17 Διοτι ματαιως εξαπλονεται δικτυον εμπροσθεν των οφθαλμων παντος πτερωτου.	17 Frustra autem jacitur rete ante oculos pennatorum.
18 Διοτι ουτοι ενεδρευουσι κατα του ιδιου αυτων αιματος, επιβουλευονται τας εαυτων ψυχας?	18 Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur, et moliuntur fraudes contra animas suas.
19 Τοιαυται ειναι αι οδοι παντος πλεονεκτου? η πλεονεξια αφαιρει την ζωην των κυριευομενων υπ' αυτης.	19 Sic semitæ omnis avari : animas possidentium rapiunt.
20 Η σοφια φωναζει εξω, εκπεμπει την φωνην αυτης εν ταις πλατειαις?	20 Sapientia foris prædicat ; in plateis dat vocem suam :
21 Κραζει επι κεφαλης των αγορων, εν ταις εισοδοις των πυλων? απαγγελλει τους λογους αυτης δια της πολεως, λεγουσα,	21 in capite turbarum clamitat ; in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens :
22 Εως ποτε, μωροι, θελετε αγαπα την μωριαν, και οι χλευασται θελουσιν ηδυνεσθαι εις τους χλευασμους αυτων, και οι αφρονες θελουσι μισει την γνωσιν;	22 Usquequo, parvuli, diligitis infantiam, et stulti ea quæ sibi sunt noxia cupient, et imprudentes odibunt scientiam ?
23 Επιστρεψατε προς τους ελεγχους μου? ιδου, εγω θελω εκχεει το πνευμα μου εφ' υμας, θελω σας καμει να νοησητε τους λογους μου.	23 convertimini ad correptionem meam. En proferam vobis spiritum meum, et ostendam vobis verba mea.
24 Επειδη εγω εκραζον, και σεις δεν υπηκουετε? εξετεινον την χειρα μου, και ουδεις προσειχεν?	24 Quia vocavi, et renuistis ; extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret :
25 Αλλα κατεφρονειτε πασας τας συμβουλας μου και τους ελεγχους μου δεν εδεχεσθε?	25 despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis.
26 δια τουτο και εγω θελω επιγελασει εις τον ολεθρον σας? θελω καταχαρη, οταν επελθη ο φοβος σας.	26 Ego quoque in interitu vestro ridebo, et subsannabo cum vobis id quod timebatis advenerit.
27 Οταν ο φοβος σας επελθη ως ερημωσις και η καταστροφη σας εφορμηση ως ανεμοστροβιλος, οταν η θλιψις και η στενοχωρια ελθωσιν εφ' υμας?	27 Cum irruerit repentina calamitas, et interitus quasi tempestas ingruerit ; quando venerit super vos tribulatio et angustia :
28 τοτε θελουσι με επικαλεσθη, αλλα δεν θελω αποκριθη? επιμονως θελουσι με εκζητησει, αλλα δεν θελουσι με ευρει.	28 tunc invocabunt me, et non exaudiam ; mane consurgent, et non invenient me :
29 Διοτι εμισησαν την γνωσιν και τον φοβον του Κυριου δεν εξελεξαν?	29 eo quod exosam habuerint disciplinam, et timorem Domini non susceperint,
30 δεν ηθελησαν τας συμβουλας μου? κατεφρονησαν παντας τους ελεγχους μου?	30 nec acquieverint consilio meo, et detraxerint universæ correptioni meæ.
31 δια τουτο θελουσι φαγει απο των καρπων της οδου αυτων και θελουσι χορτασθη απο των κακοβουλιων αυτων.	31 Comedent igitur fructus viæ suæ, suisque consiliis saturabuntur.
32 Διοτι η αποστασια των μωρων θελει θανατωσει αυτους, και η αμεριμνησια των αφρονων θελει αφανισει αυτους.	32 Aversio parvulorum interficiet eos, et prosperitas stultorum perdet illos.
33 Οστις ομως ακουει εμου, θελει κατοικησει εν ασφαλεια? και θελει ησυχαζει, μη φοβουμενος κακον.	33 Qui autem me audierit, absque terrore requiescet, et abundantia perfruetur, timore malorum sublato.