1 Rappelle-toi Yahvé, ce qu’a été notre sort, regarde et vois nos humiliations. | 1 Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας? επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων. |
2 Notre domaine est passé à des étrangers nos maisons à des inconnus. | 2 Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους. |
3 Nous sommes orphelins de pères et nos mères sont des veuves. | 3 Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι. |
4 Nous buvons notre eau, mais il faut la payer, et nous payons pour ramener notre bois. | 4 Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων? τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας. |
5 Nous sommes persécutés sur notre terre, nous sommes épuisés, pas de repos pour nous. | 5 Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος? εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν. |
6 Nous avons tendu la main à l’Égypte et à l’Assyrie, pour manger notre compte; | 6 Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον. |
7 Ce fut le péché de nos pères, et ils sont morts, mais nous, nous portons leurs dettes. | 7 Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι? και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων. |
8 Des esclaves sont devenus nos maîtres, et nul ne nous délivre de leurs mains. | 8 Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ' ημας? δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων. |
9 Nous rapportons notre pain au péril de nos vies, car l’épée fauche dans le désert. | 9 Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ' εμπροσθεν της ρομφαιας της ερημου. |
10 Notre peau s’est durcie comme au four, s’est parcheminée sous l’effet de la faim. | 10 Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης. |
11 Les femmes ont été violées dans Sion, les vierges dans les villes de Juda. | 11 Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα. |
12 Des chefs ont péri pendus de leurs mains, ils n’ont même pas respecté les anciens. | 12 Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων? τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν. |
13 Les jeunes se sont courbés sur la meule, des garçons trébuchaient sous le poids des fagots. | 13 Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα. |
14 Les anciens ont déserté la porte, les jeunes ont délaissé la musique. | 14 Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων. |
15 La joie a déserté nos cœurs, et nos danses se sont changées en deuil. | 15 Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος. |
16 La couronne est tombée de notre tête, notre malheur, c’est d’avoir péché! | 16 Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν? ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν. |
17 De là vient que notre cœur est malade, voilà pourquoi nos yeux sont en ténèbres. | 17 Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων. |
18 Sur la montagne de Sion qu’ils ont saccagée, les chacals rôdent. | 18 Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω. |
19 Mais toi, Yahvé, tu règnes pour toujours, ton trône demeure d’âge en âge. | 19 Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα? ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν. |
20 Veux-tu nous oublier pour toujours, nous abandonner sans fixer un terme? | 20 Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων; |
21 Ramène-nous à toi, Yahvé, et nous reviendrons, fais-nous revoir les jours d’autrefois. | 21 Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον. |
22 Nous aurais-tu rejetés pour toujours, ta colère contre nous doit-elle aller si loin? | 22 Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα; |