1 Ricordati, o Signore, di quanto c'è accaduto: mira e considera la nostra ignominia. | 1 Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας? επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων. |
2 La nostra eredità è passata a stranieri; le nostre case a sconosciuti. | 2 Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους. |
3 Siam divenuti orfani senza padre; le madri nostre son come vedove. | 3 Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι. |
4 A prezzo di danaro abbiamo bevuta la nostra acqua, col danaro abbiamo comprate le nostre legna. | 4 Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων? τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας. |
5 Legati pel collo eravamo portati via, e agli stanchi non era concesso riposo. | 5 Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος? εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν. |
6 Tendemmo le mani all'Egitto e all'Assiria, per esser satollati di pane. | 6 Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον. |
7 I nostri padri peccarono e non son più, e noi ne abbiamo portate le iniquità. | 7 Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι? και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων. |
8 I servi ci han dominati, nè ci fu chi da loro ci riscattasse. | 8 Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ' ημας? δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων. |
9 Procuravamo il nostro pane col pericolo della vita, affrontando la spada nel deserto. | 9 Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ' εμπροσθεν της ρομφαιας της ερημου. |
10 La nostra pelle è arsa come un forno dall'ardore della fame. | 10 Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης. |
11 Hanno umiliate le donne in Sion, e le vergini nella città di Giada. | 11 Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα. |
12 Per la loro mano sono stati impiccati i principi, non han portato rispetto ai vecchi. | 12 Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων? τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν. |
13 Hanno abusato vergognosamente dei giovanetti, e i fanciulli son venuti meno sotto il bastone. | 13 Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα. |
14 Mancano gli anziani alla porta e i giovani nel coro dei sonatori. | 14 Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων. |
15 La gioia è scomparsa dal nostro cuore, le nostre musiche sono andate a finire in lutto, | 15 Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος. |
16 è caduta la corona del nostro capo: guai a noi che abbiamo peccato! | 16 Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν? ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν. |
17 Per questo è divenuto tristo il nostro cuore, per questo si sono ottenebrati i nostri occhi. | 17 Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων. |
18 Per il monte Sion, che è desolato, e vi scorrazzano le volpi. | 18 Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω. |
19 Ma tu, o Signore, rimarrai in eterno, il tuo trono per tutte le generazioni. | 19 Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα? ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν. |
20 E come? tu eterno ti dimenticherai di noi? Ci abbandonerai per tanto tempo? | 20 Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων; |
21 Facci tornare a te, o Signore, e torneremo, rinnovella i nostri giorni come altre volte. | 21 Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον. |
22 Ma tu ci hai rigettati del tutto, ti sei sdegnato senza misura contro di noi. | 22 Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα; |