Salmi 17
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA TINTORI | VULGATA |
---|---|
1 (Per la fine. Di David servo del Signore, il quale rivolse al Signore le parole di questo cantico, quando il Signore l'ebbe liberato dalla mano di tutti i suoi nemici e dalla mano di Saul, e disse:) | 1 In finem. Puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici hujus, in die qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum ejus, et de manu Saul, et dixit : |
2 Ti amo, o Signore, mia forza. | 2 Diligam te, Domine, fortitudo mea. |
3 Il Signore è la mia rocca, il mio rifugio, il mio liberatore, il mio Dio, il mio aiuto: in lui potrò sperare: è mio protettore, mio salvatore potente, mio asilo. | 3 Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum ; protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus. |
4 Lodando invoco il Signore, e son liberato dai miei nemici. | 4 Laudans invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero. |
5 Mi accerchiarono i dolori di morte: i torrenti d'iniquità mi sconvolsero, | 5 Circumdederunt me dolores mortis, et torrentes iniquitatis conturbaverunt me. |
6 Dolori d'inferno mi attorniarono, mi strinsero all'improvviso i lacci di morte. | 6 Dolores inferni circumdederunt me ; præoccupaverunt me laquei mortis. |
7 Nelle mie angustie invocai il Signore, gridai al mio Dio. Ed Egli dal suo tempio santo esau dì la mia voce: il mio grido giun se dinanzi a lui, entrò nei suoi orecchi. | 7 In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi : et exaudivit de templo sancto suo vocem meam ; et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus. |
8 Si commosse e tremò la terra, le basi dei monti si agitarono, scosse, perchè Egli era contro di loro sdegnato. | 8 Commota est, et contremuit terra ; fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt : quoniam iratus est eis. |
9 Dall'ira di lui saliva il fumo, fuoco ardeva nella sua faccia, sfavillavan da lui carboni accesi. | 9 Ascendit fumus in ira ejus, et ignis a facie ejus exarsit ; carbones succensi sunt ab eo. |
10 Abbassò i cieli e discese: sotto ai suoi piedi dense nubi. | 10 Inclinavit cælos, et descendit, et caligo sub pedibus ejus. |
11 Salì sopra i cherubini e volò, volò sulle ali dei venti. | 11 Et ascendit super cherubim, et volavit ; volavit super pennas ventorum. |
12 Pose nelle tenebre il suo nascondiglio, si mise torno torno il suo padiglione: acqua tenebrosa nelle nubi dell'aria. | 12 Et posuit tenebras latibulum suum ; in circuitu ejus tabernaculum ejus, tenebrosa aqua in nubibus aëris. |
13 Per lo splendore della sua faccia si squarciarono le nubi: grandine e carboni accesi. | 13 Præ fulgore in conspectu ejus nubes transierunt ; grando et carbones ignis. |
14 Il Signore tornò dal cielo, l'Altissimo fece sentire la sua voce: grandine e carboni accesi. | 14 Et intonuit de cælo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam : grando et carbones ignis. |
15 Scagliando le sue saette li disperse, moltiplicando i fulmini li mise in scompiglio. | 15 Et misit sagittas suas, et dissipavit eos ; fulgura multiplicavit, et conturbavit eos. |
16 Apparvero allora le sorgenti delle acque, furono messi a nudo i fondamenti della terra, dalle tue minacce, o Signore, dal vento impetuoso della tua ira. | 16 Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum, ab increpatione tua, Domine, ab inspiratione spiritus iræ tuæ. |
17 Mi porse la mano dall'alto e mi prese, mi trasse fuori dalle grandi acque. | 17 Misit de summo, et accepit me ; et assumpsit me de aquis multis. |
18 Mi liberò dai miei potentissimi nemici, dai miei avversari, chè erano molto più forti di me. | 18 Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me. Quoniam confortati sunt super me ; |
19 Mi piombarono addosso all'improvviso nel giorno della mia sventura; ma il Signore fu il mio sostegno, | 19 prævenerunt me in die afflictionis meæ : et factus est Dominus protector meus. |
20 E mi trasse fuori al largo, mi salvò, perchè mi volle bene. | 20 Et eduxit me in latitudinem ; salvum me fecit, quoniam voluit me, |
21 Il Signore mi ha ricompensato secondo la mia giustizia, mi ha retribuito secondo la purezza delle mie mani; | 21 et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi : |
22 Perchè ho custodite le vie del Signore e non mi son mai empiamente allontanato dal mio Dio. | 22 quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo ; |
23 Tutte le sue leggi mi stavan davanti, e non respingevo lungi da me i suoi precetti. | 23 quoniam omnia judicia ejus in conspectu meo, et justitias ejus non repuli a me. |
24 E sono stato senza macchia verso di lui, e mi son guardato dalla mia iniquità. | 24 Et ero immaculatus cum eo ; et observabo me ab iniquitate mea. |
25 E il Signore mi ha ricompensato secondo la mia giustizia, secondo la purezza che hanno le mie mani dinanzi agli occhi suoi. | 25 Et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum ejus. |
26 Col santo sei pietoso, coll'innocente sei integro. | 26 Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris, |
27 Coll'eletto sei sincero, e col perverso imperversi. | 27 et cum electo electus eris, et cum perverso perverteris. |
28 Tu salvi il popolo umile e umilii gli occhi dei superbi. | 28 Quoniam tu populum humilem salvum facies, et oculos superborum humiliabis. |
29 Tu dài luce alla mia lampada, o Signore; o mio Dio, rischiara le mie tenebre. | 29 Quoniam tu illuminas lucernam meam, Domine ; Deus meus, illumina tenebras meas. |
30 Per te son liberato dalla tentazione, per il mio Dio dò la scalata alle mura. | 30 Quoniam in te eripiar a tentatione ; et in Deo meo transgrediar murum. |
31 Il mio Dio! Immacolata è la sua via, le parole del Signore son provate col fuoco; Egli è protettore di tutti quelli che sperano in lui. | 31 Deus meus, impolluta via ejus ; eloquia Domini igne examinata : protector est omnium sperantium in se. |
32 E chi è Dio se non il Signore? Qual Dio vi può essere fuori del nostro Dio ? | 32 Quoniam quis deus præter Dominum ? aut quis deus præter Deum nostrum ? |
33 Dio è colui che mi cinse di fortezza, e rese immacolata la mia via, | 33 Deus qui præcinxit me virtute, et posuit immaculatam viam meam ; |
34 Che rese agili i miei piedi come quelli dei cervi, e mi pose al sicuro sulle alture. | 34 qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me ; |
35 Egli addestrò le mie mani alla battaglia; tu facesti le mie braccia come arco di bronzo; | 35 qui docet manus meas ad prælium. Et posuisti, ut arcum æreum, brachia mea, |
36 Tu mi desti lo scudo della tua salvezza. La tua destra mi sostenne; la tua disciplina mi ha sempre regolato, la tua stessa disciplina mi sarà di guida. | 36 et dedisti mihi protectionem salutis tuæ : et dextera tua suscepit me, et disciplina tua correxit me in finem, et disciplina tua ipsa me docebit. |
37 Tu allargasti la mia strada sotto i miei passi, e i miei piedi e non vacillarono. | 37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmata vestigia mea. |
38 Inseguii i miei nemici, li raggiunsi, non tornai indietro finché non furono annientati. | 38 Persequar inimicos meos, et comprehendam illos ; et non convertar donec deficiant. |
39 Li stritolai, e non poteron più reggersi, caddero sotto i miei piedi. | 39 Confringam illos, nec poterunt stare ; cadent subtus pedes meos. |
40 Tu mi cingesti di valore per la guerra, e facesti cadere sotto di me i miei avversari; | 40 Et præcinxisti me virtute ad bellum, et supplantasti insurgentes in me subtus me. |
41 Facesti che i miei nemici mi voltassero le spalle, e disperdesti quelli che mi odiano. | 41 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti. |
42 Essi gridarono, ma non v'era chi li salvasse; gridarono al Signore, ma non li esaudì. | 42 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret ; ad Dominum, nec exaudivit eos. |
43 E li stritolai come polvere al vento, li spazzai via come il fango dalle piazze. | 43 Et comminuam eos ut pulverem ante faciem venti ; ut lutum platearum delebo eos. |
44 Tu mi salvasti dalle contraddizioni del popolo, mi hai posto a capo delle nazioni. | 44 Eripies me de contradictionibus populi ; constitues me in caput gentium. |
45 Un popolo che non conoscevo è a me soggetto, con orecchio attento mi ubbidisce. | 45 Populus quem non cognovi servivit mihi ; in auditu auris obedivit mihi. |
46 I figli stranieri mi adulano, i figli stranieri sono invecchiati, sono andati zoppicando fuori della loro strada. | 46 Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis. |
47 Viva il Signore! Sia benedetto il mio Dio, sia esaltato il mio Dio Salvatore. | 47 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltetur Deus salutis meæ. |
48 O Dio, sei tu che mi dài le vendette, che mi assoggetti i popoli, che mi liberi dai miei furiosi nemici. | 48 Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me ; liberator meus de inimicis meis iracundis. |
49 E tu mi esalti sopra i miei avversari, mi salvi dall'uomo iniquo. | 49 Et ab insurgentibus in me exaltabis me ; a viro iniquo eripies me. |
50 Per questo ti loderò tra le nazioni, o Signore, e canterò inni al tuo nome, | 50 Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine, et nomini tuo psalmum dicam ; |
51 Che dà magnifiche vittorie al suo re e fa misericordia al suoUnto, a David, e alla sua progenie in eterno. | 51 magnificans salutes regis ejus, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus usque in sæculum. |