Secondo libro di Samuele 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA RICCIOTTI | VULGATA |
---|---|
1 - Davide rivolse al Signore le parole di questo cantico nel giorno in cui fu liberato dal Signore dalla mano di tutti i suoi nemici e dalla mano di Saul. | 1 Locutus est autem David Domino verba carminis hujus in die qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum, et de manu Saul. |
2 Egli disse: «Il Signore è la mia rocca, la mia forza e il mio Salvatore; | 2 Et ait : Dominus petra mea, et robur meum, et salvator meus. |
3 Dio è la mia fortezza; in lui spererò; il mio scudo e il corno della mia salvezza, il mio glorificatore e il mio rifugio. O mio salvatore, tu mi libererai dalla iniquità. | 3 Deus fortis meus : sperabo in eum ; scutum meum, et cornu salutis meæ : elevator meus, et refugium meum ; salvator meus : de iniquitate liberabis me. |
4 Invocherò il Signore, che è degno di lode, e da' miei nemici sarò liberato. | 4 Laudabilem invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero. |
5 Poichè gli affanni di morte mi circondarono, i torrenti di Belial mi atterrirono, | 5 Quia circumdederunt me contritiones mortis : torrentes Belial terruerunt me. |
6 i legami dell'inferno mi circondaronoi lacci della morte mi strinsero. | 6 Funes inferni circumdederunt me : prævenerunt me laquei mortis. |
7 Nella mia tribolazione invocherò il Signore, e al mio Dio griderò, ed egli esaudirà dal suo tempio la mia voce, e il mio grido giungerà alle sue orecchie. | 7 In tribulatione mea invocabo Dominum, et ad Deum meum clamabo : et exaudiet de templo suo vocem meam, et clamor meus veniet ad aures ejus. |
8 La terra sobbalzò e tremò, le basi dei monti furon scosse e tremarono, perchè egli era sdegnato con essi. | 8 Commota est et contremuit terra ; fundamenta montium concussa sunt, et conquassata : quoniam iratus est eis. |
9 Si elevò il fumo dalle sue narici, e un fuoco divoratore uscì dalla sua bocca, e da lui furono accesi dei carboni. | 9 Ascendit fumus de naribus ejus, et ignis de ore ejus vorabit : carbones succensi sunt ab eo. |
10 Abbassò i cieli e discese, e una nebbia caliginosa stava sotto i suoi piedi. | 10 Inclinavit cælos, et descendit : et caligo sub pedibus ejus. |
11 Salì sopra i cherubini e sciolse il suo voloe si librò su le ali del vento. | 11 Et ascendit super cherubim, et volavit : et lapsus est super pennas venti. |
12 Pose attorno a sè, a mo' di nascondiglio, le tenebre, fece stillare le acque dalle nubi del cielo; | 12 Posuit tenebras in circuitu suo latibulum, cribrans aquas de nubibus cælorum. |
13 con lo splendore che lo circondasi sono accesi carboni ardenti. | 13 Præ fulgore in conspectu ejus, succensi sunt carbones ignis. |
14 Il Signore tuonerà dal cielo, e l'Altissimo farà udir la sua voce. | 14 Tonabit de cælo Dominus, et excelsus dabit vocem suam. |
15 Scagliò le saette e li dissipò, la folgore e li distrusse. | 15 Misit sagittas et dissipavit eos ; fulgur, et consumpsit eos. |
16 Apparvero allora gli abissi del mare, furono messe a nudo le fondamenta della terraalle minacce del Signore e al soffio impetuoso del suo furore. | 16 Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris ejus. |
17 Dall'alto stese la sua mano e mi prese, e mi trasse dalle acque profonde. | 17 Misit de excelso, et assumpsit me, et extraxit me de aquis multis. |
18 Mi liberò dal mio nemico potentissimo, e da quanti mi odiavano, perchè eran più forti di me. | 18 Liberavit me ab inimico meo potentissimo, et ab his qui oderant me : quoniam robustiores me erant. |
19 Mi prevenne nel giorno della mia afflizione, e il Signore divenne il mio sostegno, | 19 Prævenit me in die afflictionis meæ, et factus est Dominus firmamentum meum. |
20 e mi trasse fuori, al largo: mi liberò, perchè mi volle bene. | 20 Et eduxit me in latitudinem : liberavit me, quia complacui ei. |
21 Il Signore mi retribuirà secondo la mia giustiziae mi renderà secondo la purezza delle mie mani; | 21 Retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam : et secundum munditiam manuum mearum reddet mihi. |
22 poichè io ho custodito le vie del Signore e non operai empiamente [allontanandomi] dal mio Dio; | 22 Quia custodivi vias Domini, et non egi impie a Deo meo. |
23 poichè tutti i suoi giudizi sono a me presenti, e i suoi precetti non allontanai da me; | 23 Omnia enim judicia ejus in conspectu meo, et præcepta ejus non amovi a me. |
24 sarò perfetto con luie mi guarderò dalla mia iniquità. | 24 Et ero perfectus cum eo, et custodiam me ab iniquitate mea. |
25 E il Signore mi renderà secondo la mia giustizia, e secondo la purezza delle mie mani dinanzi agli occhi suoi. | 25 Et restituet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum munditiam manuum mearum in conspectu oculorum suorum. |
26 Con chi è santo, tu sarai santoe con chi è forte, [tu sarai] forte; | 26 Cum sancto sanctus eris, et cum robusto perfectus. |
27 con chi è innocente, tu sarai innocente e col perverso agirai secondo la sua perversità. | 27 Cum electo electus eris, et cum perverso perverteris. |
28 Tu salverai il popolo povero, e coi tuoi occhi umilierai i superbi. | 28 Et populum pauperem salvum facies : oculisque tuis excelsos humiliabis. |
29 Perchè tu sei la mia lucerna, o Signore, e tu, o Signore, illuminerai le mie tenebre. | 29 Quia tu lucerna mea, Domine, et tu, Domine, illuminabis tenebras meas. |
30 Poichè con te io accorrerò armato, e col mio Dio scalerò le mura. | 30 In te enim curram accinctus : in Deo meo transiliam murum. |
31 La via di Dio è immacolata, la parola del Signore è provata dal fuoco; egli è lo scudo di quanti sperano in lui. | 31 Deus, immaculata via ejus ; eloquium Domini igne examinatum : scutum est omnium sperantium in se. |
32 Chi è Dio all'infuori del Signore?e chi è forte all'infuori del Dio nostro? | 32 Quis est Deus præter Dominum, et quis fortis præter Deum nostrum ? |
33 Dio, che mi ha cinto di forzaed ha resa piana completamente la mia via, | 33 Deus qui accinxit me fortitudine, et complanavit perfectam viam meam. |
34 rendendo i miei piedi simili a quelli dei cervie collocandomi sopra i luoghi più elevati, | 34 Coæquans pedes meos cervis, et super excelsa mea statuens me ; |
35 addestrando le mie mani alla pugnae rendendo le mie braccia come un arco di rame. | 35 docens manus meas ad prælium, et componens quasi arcum æreum brachia mea. |
36 Tu mi hai dato lo scudo della tua salvezza, e la tua bontà mi ha fatto grande. | 36 Dedisti mihi clypeum salutis tuæ, et mansuetudo tua multiplicavit me. |
37 Tu allargherai il cammino sotto i miei passi, e i miei calcagni non vacilleranno mai; | 37 Dilatabis gressus meos subtus me, et non deficient tali mei. |
38 inseguirò i miei nemici e li stermineròe non tornerò indietro finchè non li abbia annientati; | 38 Persequar inimicos meos, et conteram, et non convertar donec consumam eos. |
39 li annienterò e li spezzerò perchè non abbian più a rialzarsi; essi cadranno sotto i miei piedi. | 39 Consumam eos et confringam, ut non consurgant : cadent sub pedibus meis. |
40 Tu mi hai cinto di fortezza per il combattimento, e hai fatto piegare sotto di me i miei avversari; | 40 Accinxisti me fortitudine ad prælium : incurvasti resistentes mihi subtus me. |
41 hai fatto voltar le spalle ai miei nemici, e a quei che mi odiano, ed io li sterminerò. | 41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum ; odientes me, et disperdam eos. |
42 Grideranno, e non vi sarà chi li salvi, [si volgeranno] al Signore, e non li esaudirà. | 42 Clamabunt, et non erit qui salvet ; ad Dominum, et non exaudiet eos. |
43 Li disperderò come la polvere della terra, li schiaccerò quasi fango delle piazze e li spezzerò. | 43 Delebo eos ut pulverem terræ ; quasi lutum platearum comminuam eos atque confringam. |
44 Tu mi salverai dalle contraddizioni del mio popolo, mi custodirai quale capo delle nazioni. Un popolo che io non conosco mi servirà, | 44 Salvabis me a contradictionibus populi mei ; custodies me in caput gentium : populus quem ignoro serviet mihi. |
45 gli stranieri mi faranno resistenza, al primo udire mi ubbidiranno; | 45 Filii alieni resistent mihi ; auditu auris obedient mihi. |
46 gli stranieri sono stati dispersie si ritirano nei loro recinti. | 46 Filii alieni defluxerunt, et contrahentur in angustiis suis. |
47 Viva il Signore e sia benedetto il mio Dio, e sia esaltato Iddio, fortezza della mia salute. | 47 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltabitur Deus fortis salutis meæ. |
48 Sei tu, o Dio, che fai le mie vendette e assoggetti a me i popoli | 48 Deus qui das vindictas mihi, et dejicis populos sub me. |
49 e mi sottrai ai miei nemicie mi elevi al di sopra de' miei avversari; tu mi libererai dall'uomo iniquo. | 49 Qui educis me ab inimicis meis, et a resistentibus mihi elevas me : a viro iniquo liberabis me. |
50 Perciò io ti loderò, o Signore, fra le gentie innalzerò cantici al tuo nome, | 50 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus, et nomini tuo cantabo : |
51 tu che esalti le vittorie del tuo re, e usi misericordia al tuo unto, a Davide e al seme suo in sempiterno». | 51 magnificans salutes regis sui, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus in sempiternum. |