Acts of the Apostles 27

NEW AMERICAN BIBLE	GREEK BIBLE
1 When it was decided that we should sail to Italy, they handed Paul and some other prisoners over to a centurion named Julius of the Cohort Augusta.	1 Αφου δε απεφασισθη να αποπλευσωμεν εις την Ιταλιαν, παρεδωκαν τον Παυλον και τινας αλλους δεσμιους εις εκατονταρχον Ιουλιον ονομαζομενον, εκ του ταγματος του Σεβαστου λεγομενου.
2 We went on board a ship from Adramyttium bound for ports in the province of Asia and set sail. Aristarchus, a Macedonian from Thessalonica, was with us.	2 Και αφου επεβημεν εις πλοιον Αδραμυττηνον, εσηκωθημεν μελλοντες να παραπλευσωμεν τους κατα την Ασιαν τοπους, εχοντες μεθ' ημων Αρισταρχον τον Μακεδονα τον εκ Θεσσαλονικης?
3 On the following day we put in at Sidon where Julius was kind enough to allow Paul to visit his friends who took care of him.	3 και την αλλην ημεραν εφθασαμεν εις Σιδωνα? και ο Ιουλιος φιλανθρωπως φερομενος προς τον Παυλον επετρεψεν εις αυτον να υπαγη προς τους φιλους αυτου και να λαβη περιθαλψιν.
4 From there we put out to sea and sailed around the sheltered side of Cyprus because of the headwinds,	4 Και εκειθεν σηκωθεντες υπεπλευσαμεν την Κυπρον, επειδη ησαν εναντιοι οι ανεμοι,
5 and crossing the open sea off the coast of Cilicia and Pamphylia we came to Myra in Lycia.	5 και διαπλευσαντες το πελαγος της Κιλικιας και Παμφυλιας, ηλθομεν εις τα Μυρα της Λυκιας.
6 There the centurion found an Alexandrian ship that was sailing to Italy and put us on board.	6 Και εκει ευρων ο εκατονταρχος πλοιον Αλεξανδρινον, το οποιον επλεεν εις την Ιταλιαν, επεβιβασεν ημας εις αυτο?
7 For many days we made little headway, arriving at Cnidus only with difficulty, and because the wind would not permit us to continue our course we sailed for the sheltered side of Crete off Salmone.	7 βραδυπλοουντες δε ικανας ημερας και μολις φθασαντες εις την Κνιδον, επειδη δεν μας αφινεν ο ανεμος, υπεπλευσαμεν την Κρητην κατα την Σαλμωνην,
8 We sailed past it with difficulty and reached a place called Fair Havens, near which was the city of Lasea.	8 και μολις παραπλευσαντες αυτην, ηλθομεν εις τοπον τινα ονομαζομενον Καλους Λιμενας, πλησιον του οποιου ητο η πολις Λασαια.
9 Much time had now passed and sailing had become hazardous because the time of the fast had already gone by, so Paul warned them,	9 Επειδη δε παρηλθεν ικανος καιρος και ο πλους ητο ηδη επικινδυνος, διοτι και η νηστεια ειχεν ηδη παρελθει, συνεβουλευεν ο Παυλος,
10 "Men, I can see that this voyage will result in severe damage and heavy loss not only to the cargo and the ship, but also to our lives."	10 λεγων προς αυτους? Ανδρες, βλεπω οτι ο πλους μελλει να γεινη με κακοπαθειαν και πολλην ζημιαν ουχι μονον του φορτιου και του πλοιου, αλλα και των ψυχων ημων.
11 The centurion, however, paid more attention to the pilot and to the owner of the ship than to what Paul said.	11 Αλλ' ο εκατονταρχος επειθετο μαλλον εις τον κυβερνητην και εις τον ναυκληρον παρα εις τα υπο του Παυλου λεγομενα.
12 Since the harbor was unfavorably situated for spending the winter, the majority planned to put out to sea from there in the hope of reaching Phoenix, a port in Crete facing west-northwest, there to spend the winter.	12 Και επειδη ο λιμην δεν ητο επιτηδειος εις παραχειμασιαν, οι πλειοτεροι εγνωμοδοτησαν να σηκωθωσι και εκειθεν, ωστε φθασαντες αν ηδυναντο εις Φοινικα, λιμενα της Κρητης βλεποντα προς τον λιβα ανεμον και προς τον χωρον, να παραχειμασωσιν εκει.
13 A south wind blew gently, and thinking they had attained their objective, they weighed anchor and sailed along close to the coast of Crete.	13 Και οτε επνευσεν ολιγον νοτος, νομισαντες οτι επετυχον του σκοπου, ανεσυραν την αγκυραν και παρεπλεον πλησιον την Κρητην.
14 Before long an offshore wind of hurricane force called a "Northeaster" struck.	14 Πλην μετ' ολιγον προσεβαλε κατ' αυτης ανεμος τυφωνικος ο λεγομενος Ευροκλυδων.
15 Since the ship was caught up in it and could not head into the wind we gave way and let ourselves be driven.	15 Και επειδη το πλοιον συνηρπασθη και δεν ηδυνατο να αντεχη προς τον ανεμον, αφεθεντες εφερομεθα.
16 We passed along the sheltered side of an island named Cauda and managed only with difficulty to get the dinghy under control.	16 Και τρεξαντες υπο νησιδιον τι ονομαζομενον Κλαυδην, μολις ηδυνηθημεν να βαλωμεν εις την εξουσιαν μας την λεμβον,
17 They hoisted it aboard, then used cables to undergird the ship. Because of their fear that they would run aground on the shoal of Syrtis, they lowered the drift anchor and were carried along in this way.	17 την οποιαν αφου ανελαβον μετεχειριζοντο βοηθηματα, ζωνοντες υποκατωθεν το πλοιον? και φοβουμενοι μη εκπεσωσιν εις την Συρτιν, κατεβιβασαν τα πανια και εφεροντο ουτως.
18 We were being pounded by the storm so violently that the next day they jettisoned some cargo,	18 Και επειδη εχειμαζομεθα σφοδρως, την ακολουθον ημεραν εκαμνον χυσιν,
19 and on the third day with their own hands they threw even the ship's tackle overboard.	19 και την τριτην με τας ιδιας ημων χειρας ερριψαμεν τα σκευη του πλοιου?
20 Neither the sun nor the stars were visible for many days, and no small storm raged. Finally, all hope of our surviving was taken away.	20 και επειδη δια πολλων ημερων δεν εφαινοντο ουτε ηλιος ουτε αστρα, και χειμων βαρυς επεκειτο, πασα ελπις σωτηριας αφηρειτο πλεον αφ' ημων.
21 When many would no longer eat, Paul stood among them and said, "Men, you should have taken my advice and not have set sail from Crete and you would have avoided this disastrous loss.	21 Μετα δε πολυημερον ασιτιαν σταθεις ο Παυλος εν τω μεσω αυτων, ειπεν? Επρεπεν, ω ανδρες, να μου υπακουσητε και να μη σηκωθητε απο της Κρητης και ουτως ηθελομεν αποφυγει την κακοπαθειαν ταυτην και την ζημιαν.
22 I urge you now to keep up your courage; not one of you will be lost, only the ship.	22 Αλλα και ηδη σας παραινω να εχητε θαρρος? διοτι εξ υμων ουδεμια ψυχη δεν θελει χαθη, ειμη μονον το πλοιον.
23 For last night an angel of the God to whom (I) belong and whom I serve stood by me	23 Διοτι την νυκτα ταυτην εφανη εις εμε αγγελος του Θεου, του οποιου ειμαι, τον οποιον και λατρευω,
24 and said, 'Do not be afraid, Paul. You are destined to stand before Caesar; and behold, for your sake, God has granted safety to all who are sailing with you.'	24 λεγων? μη φοβου, Παυλε? πρεπει να παρασταθης ενωπιον του Καισαρος? και ιδου, ο Θεος σοι εχαρισε παντας τους πλεοντας μετα σου.
25 Therefore, keep up your courage, men; I trust in God that it will turn out as I have been told.	25 Δια τουτο θαρρειτε, ανδρες? διοτι πιστευω εις τον Θεον οτι ουτω θελει γεινει, καθ' ον τροπον ελαληθη προς εμε.
26 We are destined to run aground on some island."	26 Πρεπει δε να πεσωμεν εις νησον τινα.
27 On the fourteenth night, as we were still being driven about on the Adriatic Sea, toward midnight the sailors began to suspect that they were nearing land.	27 Οτε δε ηλθεν η δεκατη τεταρτη νυξ, ενω παρεφερομεθα εν τη Αδριατικη θαλασση, περι το μεσον της νυκτος εσυμπεραινον οι ναυται οτι πλησιαζουσιν εις τοπον τινα.
28 They took soundings and found twenty fathoms; a little farther on, they again took soundings and found fifteen fathoms.	28 Και ριψαντες την βολιδα ευρον εικοσι οργυιας, και αφου επροχωρησαν ολιγον διαστημα, ριψαντες και παλιν την βολιδα ευρον οργυιας δεκαπεντε?
29 Fearing that we would run aground on a rocky coast, they dropped four anchors from the stern and prayed for day to come.	29 και φοβουμενοι μηπως πεσωμεν εξω εις τραχεις τοπους, ριψαντες τεσσαρας αγκυρας απο της πρυμνης, ηυχοντο να γεινη ημερα.
30 The sailors then tried to abandon ship; they lowered the dinghy to the sea on the pretext of going to lay out anchors from the bow.	30 Επειδη δε οι ναυται εζητουν να φυγωσιν εκ του πλοιου και κατεβιβασαν την λεμβον εις την θαλασσαν, επι προφασει οτι εμελλον να εκτεινωσιν αγκυρας εκ της πρωρας,
31 But Paul said to the centurion and the soldiers, "Unless these men stay with the ship, you cannot be saved."	31 ο Παυλος ειπε προς τον εκατονταρχον και προς τους στρατιωτας? Εαν ουτοι δεν μεινωσιν εν τω πλοιω, σεις δεν δυνασθε να σωθητε.
32 So the soldiers cut the ropes of the dinghy and set it adrift.	32 Τοτε οι στρατιωται απεκοψαν τα σχοινια της λεμβου και αφηκαν αυτην να πεση εξω.
33 Until the day began to dawn, Paul kept urging all to take some food. He said, "Today is the fourteenth day that you have been waiting, going hungry and eating nothing.	33 Εως δε να εξημερωση, ο Παυλος παρεκαλει παντας να λαβωσι τροφην τινα, λεγων? Δεκατεσσαρας ημερας σημερον προσδοκωντες διαμενετε νηστικοι, και δεν εφαγετε ουδεν.
34 I urge you, therefore, to take some food; it will help you survive. Not a hair of the head of anyone of you will be lost."	34 Δια τουτο σας παρακαλω να λαβητε τροφην? διοτι τουτο ειναι αναγκαιον προς την σωτηριαν σας? επειδη ουδενος απο σας δεν θελει πεσει θριξ εκ της κεφαλης.
35 When he said this, he took bread, gave thanks to God in front of them all, broke it, and began to eat.	35 Αφου δε ειπε ταυτα και ελαβεν αρτον, ευχαριστησε τον Θεον ενωπιον παντων και κοψας ηρχισε να τρωγη.
36 They were all encouraged, and took some food themselves.	36 Λαβοντες δε παντες θαρρος, ελαβον και αυτοι τροφην?
37 In all, there were two hundred seventy-six of us on the ship.	37 ημεθα δε εν τω πλοιω ψυχαι ολαι διακοσιαι εβδομηκοντα εξ.
38 After they had eaten enough, they lightened the ship by throwing the wheat into the sea.	38 Αφου δε εχορτασθησαν απο τροφης ελαφρυνον το πλοιον, ριπτοντες τον σιτον εις την θαλασσαν.
39 When day came they did not recognize the land, but made out a bay with a beach. They planned to run the ship ashore on it, if they could.	39 Και οτε εγεινεν ημερα, δεν εγνωριζον την γην, παρετηρουν ομως κολπον τινα εχοντα αιγιαλον, εις τον οποιον εβουλευθησαν, αν ηδυναντο, να εξωσωσι το πλοιον.
40 So they cast off the anchors and abandoned them to the sea, and at the same time they unfastened the lines of the rudders, and hoisting the foresail into the wind, they made for the beach.	40 Και κοψαντες τας αγκυρας, αφηκαν το πλοιον εις την θαλασσαν, λυσαντες ενταυτω τους δεσμους των πηδαλιων, και υψωσαντες τον αρτεμονα προς τον ανεμον, κατηυθυνοντο εις τον αιγιαλον.
41 But they struck a sandbar and ran the ship aground. The bow was wedged in and could not be moved, but the stern began to break up under the pounding (of the waves).	41 Περιπεσοντες δε εις τοπον, οπου συνηρχοντο δυο θαλασσαι, ερριψαν εξω το πλοιον, και η μεν πρωρα εκαθησε και εμεινεν ασαλευτος, η δε πρυμνη διελυετο υπο της βιας των κυματων.
42 The soldiers planned to kill the prisoners so that none might swim away and escape,	42 Εβουλευθησαν δε οι στρατιωται να θανατωσωσι τους δεσμιους, δια να μη φυγη μηδεις κολυμβησας.
43 but the centurion wanted to save Paul and so kept them from carrying out their plan. He ordered those who could swim to jump overboard first and get to the shore,	43 Αλλ' ο εκατονταρχος, θελων να διασωση τον Παυλον, εμποδισεν αυτους απο του σκοπου και προσεταξεν, οσοι ηδυναντο να κολυμβωσι να ριφθωσι πρωτοι και να εκβωσιν εις την γην,
44 and then the rest, some on planks, others on debris from the ship. In this way, all reached shore safely.	44 οι δε λοιποι αλλοι μεν επι σανιδων, αλλοι δε επι τινων λειψανων του πλοιου, και ουτω διεσωθησαν παντες εις την γην.