Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Exodus 10


font
NEW AMERICAN BIBLELXX
1 Then the LORD said to Moses, "Go to Pharaoh, for I have made him and his servants obdurate in order that I may perform these signs of mine among them1 ειπεν δε κυριος προς μωυσην λεγων εισελθε προς φαραω εγω γαρ εσκληρυνα αυτου την καρδιαν και των θεραποντων αυτου ινα εξης επελθη τα σημεια ταυτα επ' αυτους
2 and that you may recount to your son and grandson how ruthlessly I dealt with the Egyptians and what signs I wrought among them, so that you may know that I am the LORD."2 οπως διηγησησθε εις τα ωτα των τεκνων υμων και τοις τεκνοις των τεκνων υμων οσα εμπεπαιχα τοις αιγυπτιοις και τα σημεια μου α εποιησα εν αυτοις και γνωσεσθε οτι εγω κυριος
3 So Moses and Aaron went to Pharaoh and told him, "Thus says the LORD, the God of the Hebrews: How long will you refuse to submit to me? Let my people go to worship me.3 εισηλθεν δε μωυσης και ααρων εναντιον φαραω και ειπαν αυτω ταδε λεγει κυριος ο θεος των εβραιων εως τινος ου βουλει εντραπηναι με εξαποστειλον τον λαον μου ινα λατρευσωσιν μοι
4 If you refuse to let my people go, I warn you, tomorrow I will bring locusts into your country.4 εαν δε μη θελης συ εξαποστειλαι τον λαον μου ιδου εγω επαγω ταυτην την ωραν αυριον ακριδα πολλην επι παντα τα ορια σου
5 They shall cover the ground, so that the ground itself will not be visible. They shall eat up the remnant you saved unhurt from the hail, as well as all the foliage that has since sprouted in your fields.5 και καλυψει την οψιν της γης και ου δυνηση κατιδειν την γην και κατεδεται παν το περισσον της γης το καταλειφθεν ο κατελιπεν υμιν η χαλαζα και κατεδεται παν ξυλον το φυομενον υμιν επι της γης
6 They shall fill your houses and the houses of your servants and of all the Egyptians; such a sight your fathers or grandfathers have not seen from the day they first settled on this soil up to the present day." With that he turned and left Pharaoh.6 και πλησθησονται σου αι οικιαι και αι οικιαι των θεραποντων σου και πασαι αι οικιαι εν παση γη των αιγυπτιων α ουδεποτε εωρακασιν οι πατερες σου ουδε οι προπαπποι αυτων αφ' ης ημερας γεγονασιν επι της γης εως της ημερας ταυτης και εκκλινας μωυσης εξηλθεν απο φαραω
7 But Pharaoh's servants said to him, "How long must he be a menace to us? Let the men go to worship the LORD, their God. Do you not yet realize that Egypt is being destroyed?"7 και λεγουσιν οι θεραποντες φαραω προς αυτον εως τινος εσται τουτο ημιν σκωλον εξαποστειλον τους ανθρωπους οπως λατρευσωσιν τω θεω αυτων η ειδεναι βουλει οτι απολωλεν αιγυπτος
8 So Moses and Aaron were brought back to Pharaoh, who said to them, "You may go and worship the LORD, your God. But how many of you will go?"8 και απεστρεψαν τον τε μωυσην και ααρων προς φαραω και ειπεν αυτοις πορευεσθε και λατρευσατε τω θεω υμων τινες δε και τινες εισιν οι πορευομενοι
9 "Young and old must go with us," Moses answered, "our sons and daughters as well as our flocks and herds must accompany us. That is what a feast of the LORD means to us."9 και λεγει μωυσης συν τοις νεανισκοις και πρεσβυτεροις πορευσομεθα συν τοις υιοις και θυγατρασιν και προβατοις και βουσιν ημων εστιν γαρ εορτη κυριου του θεου ημων
10 "The LORD help you," Pharaoh replied, "if I ever let your little ones go with you! Clearly, you have some evil in mind.10 και ειπεν προς αυτους εστω ουτως κυριος μεθ' υμων καθοτι αποστελλω υμας μη και την αποσκευην υμων ιδετε οτι πονηρια προκειται υμιν
11 No, no! Just you men can go and worship the LORD. After all, that is what you want." With that they were driven from Pharaoh's presence.11 μη ουτως πορευεσθωσαν δε οι ανδρες και λατρευσατε τω θεω τουτο γαρ αυτοι ζητειτε εξεβαλον δε αυτους απο προσωπου φαραω
12 The LORD then said to Moses, "Stretch out your hand over the land of Egypt, that locusts may swarm over it and eat up all the vegetation and whatever the hail has left."12 ειπεν δε κυριος προς μωυσην εκτεινον την χειρα επι γην αιγυπτου και αναβητω ακρις επι την γην και κατεδεται πασαν βοτανην της γης και παντα τον καρπον των ξυλων ον υπελιπετο η χαλαζα
13 So Moses stretched out his staff over the land of Egypt, and the LORD sent an east wind blowing over the land all that day and all that night. At dawn the east wind brought the locusts.13 και επηρεν μωυσης την ραβδον εις τον ουρανον και κυριος επηγαγεν ανεμον νοτον επι την γην ολην την ημεραν εκεινην και ολην την νυκτα το πρωι εγενηθη και ο ανεμος ο νοτος ανελαβεν την ακριδα
14 They swarmed over the whole land of Egypt and settled down on every part of it. Never before had there been such a fierce swarm of locusts, nor will there ever be.14 και ανηγαγεν αυτην επι πασαν γην αιγυπτου και κατεπαυσεν επι παντα τα ορια αιγυπτου πολλη σφοδρα προτερα αυτης ου γεγονεν τοιαυτη ακρις και μετα ταυτα ουκ εσται ουτως
15 They covered the surface of the whole land, till it was black with them. They ate up all the vegetation in the land and the fruit of whatever trees the hail had spared. Nothing green was left on any tree or plant throughout the land of Egypt.15 και εκαλυψεν την οψιν της γης και εφθαρη η γη και κατεφαγεν πασαν βοτανην της γης και παντα τον καρπον των ξυλων ος υπελειφθη απο της χαλαζης ουχ υπελειφθη χλωρον ουδεν εν τοις ξυλοις και εν παση βοτανη του πεδιου εν παση γη αιγυπτου
16 Hastily Pharaoh summoned Moses and Aaron and said, "I have sinned against the LORD, your God, and against you.16 κατεσπευδεν δε φαραω καλεσαι μωυσην και ααρων λεγων ημαρτηκα εναντιον κυριου του θεου υμων και εις υμας
17 But now, do forgive me my sin once more, and pray the LORD, your God, to take at least this deadly pest from me."17 προσδεξασθε ουν μου την αμαρτιαν ετι νυν και προσευξασθε προς κυριον τον θεον υμων και περιελετω απ' εμου τον θανατον τουτον
18 When Moses left the presence of Pharaoh, he prayed to the LORD,18 εξηλθεν δε μωυσης απο φαραω και ηυξατο προς τον θεον
19 and the LORD changed the wind to a very strong west wind, which took up the locusts and hurled them into the Red Sea. But though not a single locust remained within the confines of Egypt,19 και μετεβαλεν κυριος ανεμον απο θαλασσης σφοδρον και ανελαβεν την ακριδα και ενεβαλεν αυτην εις την ερυθραν θαλασσαν και ουχ υπελειφθη ακρις μια εν παση γη αιγυπτου
20 the LORD made Pharaoh obstinate, and he would not let the Israelites go.20 και εσκληρυνεν κυριος την καρδιαν φαραω και ουκ εξαπεστειλεν τους υιους ισραηλ
21 Then the LORD said to Moses, "Stretch out your hand toward the sky, that over the land of Egypt there may be such intense darkness that one can feel it."21 ειπεν δε κυριος προς μωυσην εκτεινον την χειρα σου εις τον ουρανον και γενηθητω σκοτος επι γην αιγυπτου ψηλαφητον σκοτος
22 So Moses stretched out his hand toward the sky, and there was dense darkness throughout the land of Egypt for three days.22 εξετεινεν δε μωυσης την χειρα εις τον ουρανον και εγενετο σκοτος γνοφος θυελλα επι πασαν γην αιγυπτου τρεις ημερας
23 Men could not see one another, nor could they move from where they were, for three days. But all the Israelites had light where they dwelt.23 και ουκ ειδεν ουδεις τον αδελφον αυτου τρεις ημερας και ουκ εξανεστη ουδεις εκ της κοιτης αυτου τρεις ημερας πασι δε τοις υιοις ισραηλ ην φως εν πασιν οις κατεγινοντο
24 Pharaoh then summoned Moses and Aaron and said, "Go and worship the LORD. Your little ones, too, may go with you. But your flocks and herds must remain."24 και εκαλεσεν φαραω μωυσην και ααρων λεγων βαδιζετε λατρευσατε κυριω τω θεω υμων πλην των προβατων και των βοων υπολιπεσθε και η αποσκευη υμων αποτρεχετω μεθ' υμων
25 Moses replied, "You must also grant us sacrifices and holocausts to offer up to the LORD, our God.25 και ειπεν μωυσης αλλα και συ δωσεις ημιν ολοκαυτωματα και θυσιας α ποιησομεν κυριω τω θεω ημων
26 Hence, our livestock also must go with us. Not an animal must be left behind. Some of them we must sacrifice to the LORD, our God, but we ourselves shall not know which ones we must sacrifice to him until we arrive at the place itself."26 και τα κτηνη ημων πορευσεται μεθ' ημων και ουχ υπολειψομεθα οπλην απ' αυτων γαρ λημψομεθα λατρευσαι κυριω τω θεω ημων ημεις δε ουκ οιδαμεν τι λατρευσωμεν κυριω τω θεω ημων εως του ελθειν ημας εκει
27 But the LORD made Pharaoh obstinate, and he would not let them go.27 εσκληρυνεν δε κυριος την καρδιαν φαραω και ουκ εβουληθη εξαποστειλαι αυτους
28 "Leave my presence," Pharaoh said to him, "and see to it that you do not appear before me again! The day you appear before me you shall die!"28 και λεγει φαραω απελθε απ' εμου προσεχε σεαυτω ετι προσθειναι ιδειν μου το προσωπον η δ' αν ημερα οφθης μοι αποθανη
29 Moses replied, "Well said! I will never appear before you again."29 λεγει δε μωυσης ειρηκας ουκετι οφθησομαι σοι εις προσωπον