ΙΩΒ - Giobbe - Job 6

LXX	NEW JERUSALEM
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Job spoke next. He said:
2 ει γαρ τις ιστων στησαι μου την οργην τας δε οδυνας μου αραι εν ζυγω ομοθυμαδον	2 If only my misery could be weighed, and al my il s be put together on the scales!
3 και δη αμμου παραλιας βαρυτερα εσται αλλ' ως εοικεν τα ρηματα μου εστιν φαυλα	3 But they outweigh the sands of the seas: what wonder then if my words are wild?
4 βελη γαρ κυριου εν τω σωματι μου εστιν ων ο θυμος αυτων εκπινει μου το αιμα οταν αρξωμαι λαλειν κεντουσι με	4 The arrows of Shaddai stick fast in me, my spirit absorbs their poison, God's terrors stand paradedagainst me.
5 τι γαρ μη δια κενης κεκραξεται ονος αγριος αλλ' η τα σιτα ζητων ει δε και ρηξει φωνην βους επι φατνης εχων τα βρωματα	5 Does a wild donkey bray when it has grass, or an ox low when its fodder is within reach?
6 ει βρωθησεται αρτος ανευ αλος ει δε και εστιν γευμα εν ρημασιν κενοις	6 Is not food insipid, eaten without salt, is there any taste in egg-white?
7 ου δυναται γαρ παυσασθαι μου η ψυχη βρομον γαρ ορω τα σιτα μου ωσπερ οσμην λεοντος	7 But the very things my appetite revolts at are now my diet in sickness.
8 ει γαρ δωη και ελθοι μου η αιτησις και την ελπιδα μου δωη ο κυριος	8 Will no one hear my prayer, will not God himself grant my hope?
9 αρξαμενος ο κυριος τρωσατω με εις τελος δε μη με ανελετω	9 May it please God to crush me, to give his hand free play and do away with me!
10 ειη δε μου πολις ταφος εφ' ης επι τειχεων ηλλομην επ' αυτης ου μη φεισωμαι ου γαρ εψευσαμην ρηματα αγια θεου μου	10 This thought, at least, would give me comfort (a thril of joy in unrelenting pain), that I never rebel edagainst the Holy One's decrees.
11 τις γαρ μου η ισχυς οτι υπομενω η τις μου ο χρονος οτι ανεχεται μου η ψυχη	11 But have I the strength to go on waiting? And why be patient, when doomed to such an end?
12 μη ισχυς λιθων η ισχυς μου η αι σαρκες μου εισιν χαλκειαι	12 Is mine the strength of stone, is my flesh made of bronze?
13 η ουκ επ' αυτω επεποιθειν βοηθεια δε απ' εμου απεστιν	13 Can I support myself on nothing? Has not al help deserted me?
14 απειπατο με ελεος επισκοπη δε κυριου υπερειδεν με	14 Refuse faithful love to your neighbour and you forsake the fear of Shaddai.
15 ου προσειδον με οι εγγυτατοι μου ωσπερ χειμαρρους εκλειπων η ωσπερ κυμα παρηλθον με	15 Like the torrent, my brothers have proved deceptive, as fleeting torrents they flow:
16 οιτινες με διευλαβουντο νυν επιπεπτωκασιν μοι ωσπερ χιων η κρυσταλλος πεπηγως	16 the ice makes their waters turgid when, above them, the snow melts,
17 καθως τακεισα θερμης γενομενης ουκ επεγνωσθη οπερ ην	17 but, come the burning summer, they run dry, they vanish in the heat of the sun.
18 ουτως καγω κατελειφθην υπο παντων απωλομην δε και εξοικος εγενομην	18 Caravans leave the trail to find them, go deep into wastelands, and are lost.
19 ιδετε οδους θαιμανων ατραπους σαβων οι διορωντες	19 The caravans of Tema look to them, and on them Sheba's convoys build their hopes.
20 και αισχυνην οφειλησουσιν οι επι πολεσιν και χρημασιν πεποιθοτες	20 Their trust brings only embarrassment, they reach them only to be thwarted.
21 αταρ δε και υμεις επεβητε μοι ανελεημονως ωστε ιδοντες το εμον τραυμα φοβηθητε	21 And this is how you now treat me, terrified at the sight of me, you take fright.
22 τι γαρ μη τι υμας ητησα η της παρ' υμων ισχυος επιδεομαι	22 Have I said to you, 'Give me something, make some present for me at your own cost,
23 ωστε σωσαι με εξ εχθρων η εκ χειρος δυναστων ρυσασθαι με	23 snatch me from the grasp of an oppressor, ransom me from the grip of a violent man'?
24 διδαξατε με εγω δε κωφευσω ει τι πεπλανημαι φρασατε μοι	24 Put me right, and I shal say no more; show me where I have been at fault.
25 αλλ' ως εοικεν φαυλα αληθινου ρηματα ου γαρ παρ' υμων ισχυν αιτουμαι	25 Fair comment can be borne without resentment, but what are your strictures aimed at?
26 ουδε ο ελεγχος υμων ρημασιν με παυσει ουδε γαρ υμων φθεγμα ρηματος ανεξομαι	26 Do you think mere words deserve censure, desperate speech that the wind blows away?
27 πλην οτι επ' ορφανω επιπιπτετε εναλλεσθε δε επι φιλω υμων	27 Soon you wil be haggling over the price of an orphan, and sel ing your friend at bargain price!
28 νυνι δε εισβλεψας εις προσωπα υμων ου ψευσομαι	28 Come, I beg you, look at me: man to man, I shal not lie.
29 καθισατε δη και μη ειη αδικον και παλιν τω δικαιω συνερχεσθε	29 Relent then, no harm is done; relent then, since I am upright.
30 ου γαρ εστιν εν γλωσση μου αδικον η ο λαρυγξ μου ουχι συνεσιν μελετα	30 Is evil to be found on my lips? Can I not recognise misfortune when I taste it?