1 επικαλεσαι δε ει τις σοι υπακουσεται η ει τινα αγγελων αγιων οψη | 1 « Chiama pure, se v'è qualcuno che ti possa rispondere, ricorri a qualche santo. |
2 και γαρ αφρονα αναιρει οργη πεπλανημενον δε θανατοι ζηλος | 2 Veramente la rabbia uccide lo stolto e l'invidia fa morire il piccino, |
3 εγω δε εωρακα αφρονας ριζαν βαλλοντας αλλ' ευθεως εβρωθη αυτων η διαιτα | 3 io vidi lo stolto con sode radici, ma subito maledissi la sua floridezza. |
4 πορρω γενοιντο οι υιοι αυτων απο σωτηριας κολαβρισθειησαν δε επι θυραις ησσονων και ουκ εσται ο εξαιρουμενος | 4 Non vi sarà salvezza per i suoi figli, saran calpestati alla porta, e non vi sarà chi li difenda. |
5 α γαρ εκεινοι συνηγαγον δικαιοι εδονται αυτοι δε εκ κακων ουκ εξαιρετοι εσονται εκσιφωνισθειη αυτων η ισχυς | 5 L'affamato divorerà la sua messe, l'uomo armato rapirà anche lui, gli assetati ne succhieranno i beni. |
6 ου γαρ μη εξελθη εκ της γης κοπος ουδε εξ ορεων αναβλαστησει πονος | 6 Niente avviene senza causa sulla terra, e il dolore non spunta dal suolo: |
7 αλλα ανθρωπος γενναται κοπω νεοσσοι δε γυπος τα υψηλα πετονται | 7 l'uomo nasce a soffrire come gli uccelli al volo. |
8 ου μην δε αλλα εγω δεηθησομαι κυριου κυριον δε τον παντων δεσποτην επικαλεσομαι | 8 Per questo io pregherei il Signore, a Dio rimetterei la mia causa: |
9 τον ποιουντα μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος | 9 a lui che fa cose grandi e imperscrutabili e maraviglie senza numero; |
10 τον διδοντα υετον επι την γην αποστελλοντα υδωρ επι την υπ' ουρανον | 10 che dona la pioggia alla superficie della terra e tutto irriga colle acque; |
11 τον ποιουντα ταπεινους εις υψος και απολωλοτας εξεγειροντα | 11 che pone in alto gli umili e rinfranca colla prosperità gli afflitti; |
12 διαλλασσοντα βουλας πανουργων και ου μη ποιησουσιν αι χειρες αυτων αληθες | 12 che sventa le trame dei maligni in modo che non giungano ad eseguirle; |
13 ο καταλαμβανων σοφους εν τη φρονησει βουλην δε πολυπλοκων εξεστησεν | 13 che impiglia gli scaltri nelle loro astuzie e dissipa il consiglio degli empi. |
14 ημερας συναντησεται αυτοις σκοτος το δε μεσημβρινον ψηλαφησαισαν ισα νυκτι | 14 In pieno giorno incontreranno le tenebre, e a mezzodì andran tentoni come di notte. |
15 απολοιντο δε εν πολεμω αδυνατος δε εξελθοι εκ χειρος δυναστου | 15 Ma Egli salverà il meschino dalla spada della loro bocca, e il povero dalla mano dell'oppressore. |
16 ειη δε αδυνατω ελπις αδικου δε στομα εμφραχθειη | 16 E vi sarà speranza pel misero, e l'iniquità chiuderà la sua bocca. |
17 μακαριος δε ανθρωπος ον ηλεγξεν ο κυριος νουθετημα δε παντοκρατορος μη απαναινου | 17 Beato l'uomo che è corretto da Dio! Non sdegnare adunque la correzione del Signore, |
18 αυτος γαρ αλγειν ποιει και παλιν αποκαθιστησιν επαισεν και αι χειρες αυτου ιασαντο | 18 perchè Egli fa la piaga e la fascia, ferisce e di sua mano risana. |
19 εξακις εξ αναγκων σε εξελειται εν δε τω εβδομω ου μη αψηται σου κακον | 19 Ti libererà da sei tribolazioni, e alla settima il male non ti toccherà. |
20 εν λιμω ρυσεται σε εκ θανατου εν πολεμω δε εκ χειρος σιδηρου λυσει σε | 20 In tempo di carestia Egli ti salverà a dalla morte, e nella guerra dal filo della spada. |
21 απο μαστιγος γλωσσης σε κρυψει και ου μη φοβηθης απο κακων ερχομενων | 21 Sarai riparato a dal flagello della lingua, e non temerai quando venga la sventura. |
22 αδικων και ανομων καταγελαση απο δε θηριων αγριων ου μη φοβηθης | 22 Nella desolazione e nella fame riderai, e non avrai paura i delle bestie della terra. |
23 θηρες γαρ αγριοι ειρηνευσουσιν σοι | 23 Farai alleanza colle pietre dei campi, e le bestie della terra saran per te pacifiche. |
24 ειτα γνωση οτι ειρηνευσει σου ο οικος η δε διαιτα της σκηνης σου ου μη αμαρτη | 24 E vedrai la pace nella tua tenda e, visitando i tuoi beni, non peccherai. |
25 γνωση δε οτι πολυ το σπερμα σου τα δε τεκνα σου εσται ωσπερ το παμβοτανον του αγρου | 25 Vedrai pure a moltiplicata la tua stirpe e la tua a progenie come l'erba del prato. |
26 ελευση δε εν ταφω ωσπερ σιτος ωριμος κατα καιρον θεριζομενος η ωσπερ θιμωνια αλωνος καθ' ωραν συγκομισθεισα | 26 Scenderai maturo nel sepolcro, come un monte di grano rimesso nella sua stagione. |
27 ιδου ταυτα ουτως εξιχνιασαμεν ταυτα εστιν α ακηκοαμεν συ δε γνωθι σεαυτω ει τι επραξας | 27 Ecco, secondo le nostre esperienze, come e stanno le cose; or tu ripensa a quanto hai ascoltato » |