1 επικαλεσαι δε ει τις σοι υπακουσεται η ει τινα αγγελων αγιων οψη | 1 ¡Llama, pues! ¿Habrá quien te responda? ¿a cuál de los santos vas a dirigirte? |
2 και γαρ αφρονα αναιρει οργη πεπλανημενον δε θανατοι ζηλος | 2 En verdad el enojo mata al insensato, la pasión hace morir al necio. |
3 εγω δε εωρακα αφρονας ριζαν βαλλοντας αλλ' ευθεως εβρωθη αυτων η διαιτα | 3 Yo mismo he visto al insensato echar raíces, y sin tardar he maldecido su morada: |
4 πορρω γενοιντο οι υιοι αυτων απο σωτηριας κολαβρισθειησαν δε επι θυραις ησσονων και ουκ εσται ο εξαιρουμενος | 4 ¡Estén sus hijos lejos de toda salvación, sin defensor hollados en la Puerta! |
5 α γαρ εκεινοι συνηγαγον δικαιοι εδονται αυτοι δε εκ κακων ουκ εξαιρετοι εσονται εκσιφωνισθειη αυτων η ισχυς | 5 Su cosecha la devora un hambriento, pues Dios se la quita de los dientes, y los sedientos absorben su fortuna. |
6 ου γαρ μη εξελθη εκ της γης κοπος ουδε εξ ορεων αναβλαστησει πονος | 6 No, no brota la iniquidad el polvo, ni germina del suelo la aflicción. |
7 αλλα ανθρωπος γενναται κοπω νεοσσοι δε γυπος τα υψηλα πετονται | 7 Es el hombre quien la aflicción engendra, como levantan el vuelo los hijos del relámpago. |
8 ου μην δε αλλα εγω δεηθησομαι κυριου κυριον δε τον παντων δεσποτην επικαλεσομαι | 8 Yo por mí a Dios recurriría, expondría a Dios mi causa. |
9 τον ποιουντα μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος | 9 El es autor de obras grandiosas e insondables, de maravillas sin número. |
10 τον διδοντα υετον επι την γην αποστελλοντα υδωρ επι την υπ' ουρανον | 10 El derrama la lluvia sobre la haz de la tierra, y envía las aguas a los campos. |
11 τον ποιουντα ταπεινους εις υψος και απολωλοτας εξεγειροντα | 11 Para poner en alto a los postrados, y que los míseros a la salud se eleven, |
12 διαλλασσοντα βουλας πανουργων και ου μη ποιησουσιν αι χειρες αυτων αληθες | 12 las tramas de los astutos desbarata, y sus manos no logran sus intrigas. |
13 ο καταλαμβανων σοφους εν τη φρονησει βουλην δε πολυπλοκων εξεστησεν | 13 Prende a los sabios en su astucia, el consejo de los sagaces se hace ciego. |
14 ημερας συναντησεται αυτοις σκοτος το δε μεσημβρινον ψηλαφησαισαν ισα νυκτι | 14 En pleno día tropiezan con tinieblas, a mediodía van a tientas cual si fuese de noche. |
15 απολοιντο δε εν πολεμω αδυνατος δε εξελθοι εκ χειρος δυναστου | 15 El salva al arruinado de sus fauces y al indigente de las manos del violento. |
16 ειη δε αδυνατω ελπις αδικου δε στομα εμφραχθειη | 16 Así el débil renace a la esperanza, y cierra su boca la injusticia. |
17 μακαριος δε ανθρωπος ον ηλεγξεν ο κυριος νουθετημα δε παντοκρατορος μη απαναινου | 17 ¡Oh sí, feliz el hombre a quien corrige Dios! ¡No desprecies, pues, la lección de Sadday! |
18 αυτος γαρ αλγειν ποιει και παλιν αποκαθιστησιν επαισεν και αι χειρες αυτου ιασαντο | 18 Pues él es el que hiere y el que venda la herida, el que llaga y luego cura con su mano; |
19 εξακις εξ αναγκων σε εξελειται εν δε τω εβδομω ου μη αψηται σου κακον | 19 seis veces ha de librarte de la angustia, y a la séptima el mal no te alcanzará. |
20 εν λιμω ρυσεται σε εκ θανατου εν πολεμω δε εκ χειρος σιδηρου λυσει σε | 20 Durante el hambre te salvará de la muerte, y en la guerra, del alcance de la espada. |
21 απο μαστιγος γλωσσης σε κρυψει και ου μη φοβηθης απο κακων ερχομενων | 21 Estarás a cubierto del punzón de la lengua, sin miedo a la devastación, cuando se acerque. |
22 αδικων και ανομων καταγελαση απο δε θηριων αγριων ου μη φοβηθης | 22 Te reirás de la sequía y de la helada, y no temerás a las bestias de la tierra. |
23 θηρες γαρ αγριοι ειρηνευσουσιν σοι | 23 Pues con las piedras del campo harás alianza, la bestia salvaje vivirá en paz contigo. |
24 ειτα γνωση οτι ειρηνευσει σου ο οικος η δε διαιτα της σκηνης σου ου μη αμαρτη | 24 Sabrás que tu tienda está a cubierto, nada echarás en falta cuando revises tu morada. |
25 γνωση δε οτι πολυ το σπερμα σου τα δε τεκνα σου εσται ωσπερ το παμβοτανον του αγρου | 25 Sabrás que tu descendencia es numerosa, tus vástagos, como la hierba de la tierra. |
26 ελευση δε εν ταφω ωσπερ σιτος ωριμος κατα καιρον θεριζομενος η ωσπερ θιμωνια αλωνος καθ' ωραν συγκομισθεισα | 26 Llegarás a la tumba vigoroso, como se hacinan las gavillas a su tiempo. |
27 ιδου ταυτα ουτως εξιχνιασαμεν ταυτα εστιν α ακηκοαμεν συ δε γνωθι σεαυτω ει τι επραξας | 27 Todo esto es lo que hemos observado: y así es. A ti te toca escuchar y aprovecharte. |