1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει | 1 Zophar of Naamath spoke next. He said: |
2 ουχ ουτως υπελαμβανον αντερειν σε ταυτα και ουχι συνιετε μαλλον η και εγω | 2 My thoughts urge me to reply to this, and hence the impatience that grips me. |
3 παιδειαν εντροπης μου ακουσομαι και πνευμα εκ της συνεσεως αποκρινεται μοι | 3 I have put up with prating that outrages me and now my mind inspires me with an answer. |
4 μη ταυτα εγνως απο του ετι αφ' ου ετεθη ανθρωπος επι της γης | 4 Do you not know, that since time began and human beings were set on the earth, |
5 ευφροσυνη γαρ ασεβων πτωμα εξαισιον χαρμονη δε παρανομων απωλεια | 5 the triumph of the wicked has always been brief, and the sinner's gladness has never lasted long? |
6 εαν αναβη εις ουρανον αυτου τα δωρα η δε θυσια αυτου νεφων αψηται | 6 Towering to the sky he may have been, his head touching the clouds; |
7 οταν γαρ δοκη ηδη κατεστηριχθαι τοτε εις τελος απολειται οι δε ιδοντες αυτον ερουσιν που εστιν | 7 but he vanishes, like a phantom, once for al , while those who used to see him, ask, 'Where is he?' |
8 ωσπερ ενυπνιον εκπετασθεν ου μη ευρεθη επτη δε ωσπερ φασμα νυκτερινον | 8 Like a dream that leaves no trace he takes his flight, like a vision in the night he flies away. |
9 οφθαλμος παρεβλεψεν και ου προσθησει και ουκετι προσνοησει αυτον ο τοπος αυτου | 9 The eye accustomed to see him sees him no more, his home wil never set eyes on him again. |
10 τους υιους αυτου ολεσαισαν ηττονες αι δε χειρες αυτου πυρσευσαισαν οδυνας | 10 His sons will have to reimburse the poor and his children pay back his riches. |
11 οστα αυτου ενεπλησθησαν νεοτητος αυτου και μετ' αυτου επι χωματος κοιμηθησεται | 11 His bones used to be ful of youthful vigour: and there it lies, in the dust with him, now! |
12 εαν γλυκανθη εν στοματι αυτου κακια κρυψει αυτην υπο την γλωσσαν αυτου | 12 Evil was sweet to his mouth, he would shelter it under his tongue; |
13 ου φεισεται αυτης και ουκ εγκαταλειψει αυτην και συνεξει αυτην εν μεσω του λαρυγγος αυτου | 13 cultivating it careful y, he would let it linger on his palate. |
14 και ου μη δυνηθη βοηθησαι εαυτω χολη ασπιδος εν γαστρι αυτου | 14 Such food goes bad in his bel y, working inside him like the poison of a viper. |
15 πλουτος αδικως συναγομενος εξεμεσθησεται εξ οικιας αυτου εξελκυσει αυτον αγγελος | 15 Now he has to vomit up the wealth that he has swal owed, God makes him disgorge it. |
16 θυμον δε δρακοντων θηλασειεν ανελοι δε αυτον γλωσσα οφεως | 16 He used to suck vipers' venom, and the tongue of the adder kills him. |
17 μη ιδοι αμελξιν νομαδων μηδε νομας μελιτος και βουτυρου | 17 No more will he know the streams of oil or the torrents of honey and cream. |
18 εις κενα και ματαια εκοπιασεν πλουτον εξ ου ου γευσεται ωσπερ στριφνος αμασητος ακαταποτος | 18 When he gives back his winnings, his cheerfulness wil fade, and the satisfied air he had whenbusiness was thriving. |
19 πολλων γαρ αδυνατων οικους εθλασεν διαιταν δε ηρπασεν και ουκ εστησεν | 19 Since he once destroyed the huts of the poor, plundering houses instead of building them up, |
20 ουκ εστιν αυτου σωτηρια τοις υπαρχουσιν εν επιθυμια αυτου ου σωθησεται | 20 since his avarice could never be satisfied, now al his hoarding will not save him; |
21 ουκ εστιν υπολειμμα τοις βρωμασιν αυτου δια τουτο ουκ ανθησει αυτου τα αγαθα | 21 since nothing could escape his greed, his prosperity wil not last. |
22 οταν δε δοκη ηδη πεπληρωσθαι θλιβησεται πασα δε αναγκη επ' αυτον επελευσεται | 22 When he has everything he needs, want wil seize him, and misery wil light on him with all its force. |
23 ει πως πληρωσαι γαστερα αυτου επαποστειλαι επ' αυτον θυμον οργης νιψαι επ' αυτον οδυνας | 23 On him God looses al his burning wrath, hurling against his flesh a hail of arrows. |
24 και ου μη σωθη εκ χειρος σιδηρου τρωσαι αυτον τοξον χαλκειον | 24 If he escapes the weapons of iron, the bow of bronze wil transfix him. |
25 διεξελθοι δε δια σωματος αυτου βελος αστραπαι δε εν διαιταις αυτου περιπατησαισαν επ' αυτω φοβοι | 25 Out of his back sticks an arrow, from his gal a shining point. The terrors advance on him, |
26 παν δε σκοτος αυτω υπομειναι κατεδεται αυτον πυρ ακαυστον κακωσαι δε αυτου επηλυτος τον οικον | 26 all the hidden darknesses are waiting to carry him off. A fire unlit by human hand devours him, andconsumes what is left in his tent. |
27 ανακαλυψαι δε αυτου ο ουρανος τας ανομιας γη δε επανασταιη αυτω | 27 The heavens lay bare his iniquity, and the earth rises up against him. |
28 ελκυσαι τον οικον αυτου απωλεια εις τελος ημερα οργης επελθοι αυτω | 28 The income of his house pours away, like the torrents, on the day of retribution. |
29 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου και κτημα υπαρχοντων αυτω παρα του επισκοπου | 29 Such is the fate God reserves for the wicked, the inheritance he assigns to the accursed! |