ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 13

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Ο σοφος υιος δεχεται την διδασκαλιαν του πατρος? ο δε χλευαστης δεν ακουει ελεγχον.	1 Filius sapiens disciplina patris; qui autem illusor est, non audit, cum arguitur.
2 Εκ των καρπων του στοματος αυτου ο ανθρωπος θελει φαγει αγαθα? η δε ψυχη των ανομων αδικιαν.	2 De fructu oris sui homo satiabitur bonis, anima autem praevaricatorum violentia.
3 Ο φυλαττων το στομα αυτου διαφυλαττει την ζωην αυτου? ο δε ανοιγων προπετως τα χειλη αυτου θελει απολεσθη.	3 Qui custodit os suum, custodit animam suam; qui autem incautus est eloquio, ruina est ei.
4 Η ψυχη του οκνηρου επιθυμει και δεν εχει? η δε ψυχη των επιμελων θελει χορτασθη.	4 Vult et non habet piger, anima autem operantium impinguabitur.
5 Ο δικαιος μισει λογον ψευδη? ο δε ασεβης καθισταται δυσωδης και ατιμος.	5 Verbum mendax iustus detestabitur, impius autem confundit et dehonestat.
6 Η δικαιοσυνη φυλαττει τον τελειον την οδον? η δε ασεβεια καταστρεφει τον αμαρτωλον.	6 Iustitia custodit innocentem in via, impietas autem peccatorem supplantat.
7 Υπαρχει ανθρωπος οστις καμνει τον πλουσιον, και δεν εχει ουδεν? και αλλος οστις καμνει τον πτωχον, και εχει πλουτον πολυν.	7 Est qui quasi dives habetur, cum nihil habeat; et est qui quasi pauper, cum in multis divitiis sit.
8 Το λυτρον της ψυχης του ανθρωπου ειναι ο πλουτος αυτου? ο δε πτωχος δεν ακουει επιπληξιν.	8 Redemptio animae viri divitiae suae; qui autem pauper est, increpationem non sustinet.
9 Το φως των δικαιων ειναι φαιδρον? ο δε λυχνος των ασεβων θελει σβεσθη.	9 Lux iustorum laetificat, lucerna autem impiorum exstinguetur.
10 Μονον απο της υπερηφανιας προερχεται η ερις? η δε σοφια ειναι μετα των δεχομενων συμβουλας.	10 Inter superbos tantum iurgia sunt, et apud humiles sapientia.
11 Τα εκ ματαιοτητος πλουτη θελουσιν ελαττωθη? ο δε συναγων με την χειρα αυτου θελει αυξηνθη.	11 Substantia festinata minuetur; qui autem colligit manu, multiplicat.
12 Η ελπις αναβαλλομενη ατονιζει την καρδιαν? το δε ποθουμενον, οταν ερχηται, ειναι δενδρον ζωης.	12 Spes, quae differtur, affligit animam, lignum vitae desiderium veniens.
13 Ο καταφρονων τον λογον θελει αφανισθη? ο δε φοβουμενος την εντολην, ουτος θελει ανταμειφθη.	13 Qui contemnit verbum, ipse se obligat; qui autem timet praeceptum, retribuetur ei.
14 Ο νομος του σοφου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου.	14 Lex sapientis fons vitae, ut declinet a laqueis mortis.
15 Συνεσις αγαθη διδει χαριν? η δε οδος των παρανομων φερει εις ολεθρον.	15 Intellegentia bona dabit gratiam, in itinere infidelium vorago.
16 Πας φρονιμος πραττει μετα γνωσεως? ο δε αφρων ανακαλυπτει μωριαν.	16 Omnis astutus agit cum consilio; qui autem fatuus est, aperit stultitiam.
17 Ο κακος μηνυτης πιπτει εις δυστυχιαν? ο δε πιστος πρεσβυς ειναι ιασις.	17 Nuntius impius cadet in malum, legatus autem fidelis sanitas.
18 Πτωχεια και αισχυνη θελουσιν εισθαι εις τον αποβαλλοντα την διδασκαλιαν? ο δε φυλαττων τον ελεγχον θελει τιμηθη.	18 Egestas et ignominia ei, qui deserit disciplinam; qui autem acquiescit arguenti, glorificabitur.
19 Επιθυμια εκπληρωθεισα ευφραινει την ψυχην? εις δε τους αφρονας ειναι βδελυρον να εκκλινωσιν απο του κακου.	19 Desiderium, si compleatur, delectat animam; detestantur stulti fugere mala.
20 Ο περιπατων μετα σοφων θελει εισθαι σοφος? ο δε συντροφος των αφρονων θελει απολεσθη.	20 Qui cum sapientibus graditur, sapiens erit; amicus stultorum malus efficietur.
21 Κακον παρακολουθει τους αμαρτωλους? εις δε τους δικαιους θελει ανταποδοθη καλον.	21 Peccatores persequitur malum, et iustis retribuentur bona.
22 Ο αγαθος αφινει κληρονομιαν εις υιους υιων? ο πλουτος δε του αμαρτωλου θησαυριζεται δια τον δικαιον.	22 Bonus relinquit heredes filios et nepotes; et custoditur iusto substantia peccatoris.
23 Πολλην τροφην διδει ο αγρος των πτωχων? τινες δε δι' ελλειψιν κρισεως αφανιζονται.	23 Multi cibi in novalibus pauperum, et est qui perit, deficiente iudicio.
24 Ο φειδομενος της ραβδου αυτου μισει τον υιον αυτου? αλλ' ο αγαπων αυτον παιδευει αυτον εν καιρω.	24 Qui parcit virgae, odit filium suum; qui autem diligit illum, instanter erudit.
25 Ο δικαιος τρωγει μεχρι χορτασμου της ψυχης αυτου? η δε κοιλια των ασεβων θελει στερεισθαι.	25 Iustus comedit et replet animam suam, venter autem impiorum insaturabilis.