Psalms 74

DOUAI-RHEIMS	GREEK BIBLE
1 Understanding for Asaph. O God, why hast thou cast us off unto the end: why is thy wrath enkindled against the sheep of thy pasture?	1 Μασχιλ του Ασαφ.>> Δια τι, Θεε, απερριψας ημας διαπαντος; δια τι καπνιζει η οργη σου εναντιον των προβατων της βοσκης σου;
2 Remember thy congregation, which thou hast possessed from the beginning. The sceptre of thy inheritance which thou hast redeemed: mount Sion in which thou hast dwelt.	2 Μνησθητι της συναγωγης σου, την οποιαν απεκτησας απ' αρχης? την ραβδον της κληρονομιας σου, την οποιαν ελυτρωσας? τουτο το ορος Σιων, εν ω κατωκησας.
3 Lift up thy hands against their pride unto the end; see what things the enemy hath done wickedly in the sanctuary.	3 Κινησον τα βηματα σου προς τας παντοτεινας ερημωσεις, προς παν κακον, το οποιον επραξεν ο εχθρος εν τω αγιαστηριω.
4 And they that hate thee have made their boasts, in the midst of thy solemnity. They have set up their ensigns for signs,	4 Οι εχθροι σου βρυχωνται εν τω μεσω των συναγωγων σου? εθεσαν σημαιας τας σημαιας αυτων.
5 and they knew not both in the going out and on the highest top. As with axes in a wood of trees,	5 Γνωστον εγεινεν? ως εαν τις σηκονων πελεκυν καταφερη επι πυκνα δενδρα,
6 they have cut down at once the gates thereof, with axe and hatchet they have brought it down.	6 ουτω τωρα αυτοι συνετριψαν δια μιας με πελεκεις και σφυρια, τα πελεκητα εργα αυτου.
7 They have set fire to thy sanctuary: they have defiled the dwelling place of thy name on the earth.	7 Κατεκαυσαν εν πυρι το αγιαστηριον σου εως εδαφους? εβεβηλωσαν το κατοικητηριον του ονοματος σου.
8 They said in their heart, the whole kindred of them together: Let us abolish all the festival days of God from the land.	8 Ειπον εν τη καρδια αυτων, Ας εξολοθρευσωμεν αυτους ομου? κατεκαυσαν πασας τας συναγωγας του Θεου εν τη γη.
9 Our signs we have not seen, there is now no prophet: and he will know us no more.	9 Τα σημεια ημων δεν βλεπομεν? δεν υπαρχει πλεον προφητης ουδε γνωριζων μεταξυ ημων το εως ποτε.
10 How long, O God, shall the enemy reproach: is the adversary to provoke thy name for ever?	10 Εως ποτε, Θεε, θελει ονειδιζει ο εναντιος; θελει βλασφημει ο εχθρος το ονομα σου διαπαντος;
11 Why dost thou turn away thy hand: and thy right hand out of the midst of thy bosom for ever ?	11 Δια τι αποστρεφεις την χειρα σου, και την δεξιαν σου; εκβαλε αυτην εκ μεσου του κολπου σου και αφανισον αυτους.
12 But God is our king before ages: he hath wrought salvation in the midst of the earth.	12 Αλλ' ο Θεος ειναι εξ αρχης Βασιλευς μου, εργαζομενος σωτηριαν εν μεσω της γης.
13 Thou by thy strength didst make the sea firm: thou didst crush the heads of the dragons in the waters.	13 Συ διεχωρισας δια της δυναμεως σου την θαλασσαν? συ συνετριψας τας κεφαλας των δρακοντων εν τοις υδασι.
14 Thou hast broken the heads of the dragon: thou hast given him to be meat for the people of the Ethiopians.	14 Συ συνετριψας τας κεφαλας τον Λευιαθαν? εδωκας αυτον βρωσιν εις τον λαον, τον κατοικουντα εν ερημοις.
15 Thou hast broken up the fountains and the torrents: thou hast dried up the Ethan rivers.	15 Συ ηνοιξας πηγας και χειμαρρους? εξηρανας ποταμους δυνατους.
16 Thine is the day, and thine is the night: thou hast made the morning light and the sun.	16 Σου ειναι η ημερα και σου η νυξ? συ ητοιμασας το φως και τον ηλιον.
17 Thou hast made all the borders of the earth: the summer and the spring were formed by thee.	17 Συ εθεσας παντα τα ορια της γης? συ εκαμες το θερος και τον χειμωνα.
18 Remember this, the enemy hath reproached the Lord: and a foolish people hath provoked thy name.	18 Μνησθητι τουτου, οτι ο εχθρος ωνειδισε τον Κυριον? και λαος αφρων εβλασφημησε το ονομα σου.
19 Deliver not up to beasts the souls that confess to thee: and forget not to the end the souls of thy poor.	19 Μη παραδωσης εις τα θηρια την ψυχην της τρυγονος σου? την συναξιν των πενητων σου μη λησμονησης διαπαντος.
20 Have regard to thy covenant: for they that are the obscure of the earth have been filled with dwellings of iniquity.	20 Επιβλεψον επι την διαθηκην σου? διοτι επλησθησαν οι σκοτεινοι της γης τοποι απο οικων καταδυναστειας.
21 Let not the humble be turned away with confusion: the poor and needy shall praise thy name.	21 Ας μη στραφη ο ταλαιπωρος εις τα οπισω κατησχυμμενος? ο πτωχος και ο πενης ας επαινωσι το ονομα σου.
22 Arise, O God, judge thy own cause: remember thy reproaches with which the foolish man hath reproached thee all the day.	22 Αναστα, Θεε? δικασον την δικην σου? μνησθητι του ονειδισμου, τον οποιον εις σε καμνει ο αφρων ολην την ημεραν.
23 Forget not the voices of thy enemies: the pride of them that hate thee ascendeth continually.	23 Μη λησμονησης την φωνην των εχθρων σου? ο θορυβος των επανισταμενων κατα σου αυξανει διαπαντος.