Shir ha-Shirim (שיר השירים ) - Cantico dei Cantici 34

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וַיַּעַן אֱלִיהוּא וַיֹּאמַר	1 فاجاب اليهو وقال
2 שִׁמְעוּ חֲכָמִים מִלָּי וְיֹדְעִים הַאֲזִינוּ לִי	2 اسمعوا اقوالي ايها الحكماء واصغوا لي ايها العارفون.
3 כִּי־אֹזֶן מִלִּין תִּבְחָן וְחֵךְ יִטְעַם לֶאֱכֹל	3 لان الاذن تمتحن الاقوال كما ان الحنك يذوق طعاما.
4 מִשְׁפָּט נִבְחֲרָה־לָּנוּ נֵדְעָה בֵינֵינוּ מַה־טֹּוב	4 لنمتحن لانفسنا الحق ونعرف بين انفسنا ما هو طيب
5 כִּי־אָמַר אִיֹּוב צָדַקְתִּי וְאֵל הֵסִיר מִשְׁפָּטִי	5 لان ايوب قال تبررت والله نزع حقي.
6 עַל־מִשְׁפָּטִי אֲכַזֵּב אָנוּשׁ חִצִּי בְלִי־פָשַׁע	6 عند محاكمتي اكذب. جرحي عديم الشفاء من دون ذنب.
7 מִי־גֶבֶר כְּאִיֹּוב יִשְׁתֶּה־לַּעַג כַּמָּיִם	7 فاي انسان كايوب يشرب الهزء كالماء
8 וְאָרַח לְחֶבְרָה עִם־פֹּעֲלֵי אָוֶן וְלָלֶכֶת עִם־אַנְשֵׁי־רֶשַׁע	8 ويسير متحدا مع فاعلي الاثم وذاهبا مع اهل الشر.
9 כִּי־אָמַר לֹא יִסְכָּן־גָּבֶר בִּרְצֹתֹו עִם־אֱלֹהִים	9 لانه قال لا ينتفع الانسان بكونه مرضيا عند الله
10 לָכֵן ׀ אַנֲשֵׁי לֵבָב שִׁמְעוּ לִי חָלִלָה לָאֵל מֵרֶשַׁע וְשַׁדַּי מֵעָוֶל	10 لاجل ذلك اسمعوا لي يا ذوي الالباب. حاشا لله من الشر وللقدير من الظلم.
11 כִּי פֹעַל אָדָם יְשַׁלֶּם־לֹו וּכְאֹרַח אִישׁ יַמְצִאֶנּוּ	11 لانه يجازي الانسان على فعله وينيل الرجل كطريقه.
12 אַף־אָמְנָם אֵל לֹא־יַרְשִׁיעַ וְשַׁדַּי לֹא־יְעַוֵּת מִשְׁפָּט	12 فحقا ان الله لا يفعل سوءا والقدير لا يعوج القضاء.
13 מִי־פָקַד עָלָיו אָרְצָה וּמִי ם תֵּבֵל כֻּלָּהּ	13 من وكله بالارض ومن صنع المسكونه كلها.
14 אִם־יָשִׂים אֵלָיו לִבֹּו רוּחֹו וְנִשְׁמָתֹו אֵלָיו יֶאֱסֹף	14 ان جعل عليه قلبه ان جمع الى نفسه روحه ونسمته
15 יִגְוַע כָּל־בָּשָׂר יָחַד וְאָדָם עַל־עָפָר יָשׁוּב	15 يسلم الروح كل بشر جميعا ويعود الانسان الى التراب.
16 וְאִם־בִּינָה שִׁמְעָה־זֹּאת הַאֲזִינָה לְקֹול מִלָּי	16 فان كان لك فهم فاسمع هذا واصغ الى صوت كلماتي.
17 הַאַף שֹׂונֵא מִשְׁפָּט יַחֲבֹושׁ וְאִם־צַדִּיק כַּבִּיר תַּרְשִׁיעַ	17 ألعل من يبغض الحق يتسلط ام البار الكبير تستذنب.
18 הַאֲמֹר לְמֶלֶךְ בְּלִיָּעַל רָשָׁע אֶל־נְדִיבִים	18 أيقال للملك يا لئيم وللندباء يا اشرار.
19 אֲשֶׁר לֹא־נָשָׂא ׀ פְּנֵי שָׂרִים וְלֹא נִכַּר־שֹׁועַ לִפְנֵי־דָל כִּי־מַעֲשֵׂה יָדָיו כֻּלָּם	19 الذي لا يحابي بوجوه الرؤساء ولا يعتبر موسعا دون فقير. لانهم جميعهم عمل يديه.
20 רֶגַע ׀ יָמֻתוּ וַחֲצֹות לָיְלָה יְגֹעֲשׁוּ עָם וְיַעֲבֹרוּ וְיָסִירוּ אַבִּיר לֹא בְיָד	20 بغتة يموتون وفي نصف الليل. يرتج الشعب ويزولون وينزع الاعزاء لا بيد.
21 כִּי־עֵינָיו עַל־דַּרְכֵי־אִישׁ וְכָל־צְעָדָיו יִרְאֶה	21 لان عينيه على طرق الانسان وهو يرى كل خطواته.
22 אֵין־חֹשֶׁךְ וְאֵין צַלְמָוֶת לְהִסָּתֶר ם פֹּעֲלֵי אָוֶן	22 لا ظلام ولا ظل موت حيث تختفي عمّال الاثم.
23 כִּי לֹא עַל־אִישׁ יָשִׂים עֹוד לַהֲלֹךְ אֶל־אֵל בַּמִּשְׁפָּט	23 لانه لا يلاحظ الانسان زمانا للدخول في المحاكمة مع الله.
24 יָרֹעַ כַּבִּירִים לֹא־חֵקֶר וַיַּעֲמֵד אֲחֵרִים תַּחְתָּם	24 يحطم الاعزاء من دون فحص ويقيم آخرين مكانهم.
25 לָכֵן יַכִּיר מַעְבָּדֵיהֶם וְהָפַךְ לַיְלָה וְיִדַּכָּאוּ	25 لكنه يعرف اعمالهم ويقلّبهم ليلا فينسحقون.
26 תַּחַת־רְשָׁעִים סְפָקָם בִּמְקֹום רֹאִים	26 لكونهم اشرارا يصفقهم في مرأى الناظرين.
27 אֲשֶׁר עַל־כֵּן סָרוּ מֵאַחֲרָיו וְכָל־דְּרָכָיו לֹא הִשְׂכִּילוּ	27 لانهم انصرفوا من ورائه وكل طرقه لم يتأملوها.
28 לְהָבִיא עָלָיו צַעֲקַת־דָּל וְצַעֲקַת עֲנִיִּים יִשְׁמָע	28 حتى بلّغوا اليه صراخ المسكين فسمع زعقة البائسين.
29 וְהוּא יַשְׁקִט ׀ וּמִי יַרְשִׁעַ וְיַסְתֵּר פָּנִים וּמִי יְשׁוּרֶנּוּ וְעַל־גֹּוי וְעַל־אָדָם יָחַד	29 اذا هو سكّن فمن يشغب واذا حجب وجهه فمن يراه سواء كان على امة او على انسان.
30 מִמְּלֹךְ אָדָם חָנֵף מִמֹּקְשֵׁי עָם	30 حتى لا يملك الفاجر ولا يكون شركا للشعب
31 כִּי־אֶל־אֵל הֶאָמַר נָשָׂאתִי לֹא אֶחְבֹּל	31 ولكن هل للّه قال احتملت. لا اعود افسد.
32 בִּלְעֲדֵי אֶחֱזֶה אַתָּה הֹרֵנִי אִם־עָוֶל פָּעַלְתִּי לֹא אֹסִיף	32 ما لم ابصره فأرنيه انت. ان كنت قد فعلت اثما فلا اعود افعله.
33 הַמֵעִמְּךָ יְשַׁלְמֶנָּה כִּי־מָאַסְתָּ כִּי־אַתָּה תִבְחַר וְלֹא־אָנִי וּמַה־יָדַעְתָּ דַבֵּר	33 هل كرأيك يجازيه قائلا لانك رفضت فانت تختار لا انا. وبما تعرفه تكلم.
34 אַנְשֵׁי לֵבָב יֹאמְרוּ לִי וְגֶבֶר חָכָם שֹׁמֵעַ לִי	34 ذوو الالباب يقولون لي بل الرجل الحكيم الذي يسمعني يقول
35 אִיֹּוב לֹא־בְדַעַת יְדַבֵּר וּדְבָרָיו לֹא בְהַשְׂכֵּיל	35 ان ايوب يتكلم بلا معرفة وكلامه ليس بتعقّل.
36 אָבִי יִבָּחֵן אִיֹּוב עַד־נֶצַח עַל־תְּשֻׁבֹת בְּאַנְשֵׁי־אָוֶן	36 فليت ايوب كان يمتحن الى الغاية من اجل اجوبته كاهل الاثم.
37 כִּי יֹסִיף עַל־חַטָּאתֹו פֶשַׁע בֵּינֵינוּ יִסְפֹּוק וְיֶרֶב אֲמָרָיו לָאֵל׃ ס	37 لكنه اضاف الى خطيته معصية. يصفق بيننا ويكثر كلامه على الله