Job 7

CATHOLIC PUBLIC DOMAIN	GREEK BIBLE
1 The life of a man on the earth is a battle, and his days are like the days of a hired hand.	1 Δεν ειναι εκστρατεια ο βιος του ανθρωπου επι της γης; αι ημεραι αυτου ως ημεραι μισθωτου;
2 Just as a servant desires the shade, and just as the hired hand looks forward to the end of his work,	2 Καθως ο δουλος επιποθει την σκιαν, και καθως ο μισθωτος αναμενει τον μισθον αυτου,
3 so also have I had empty months and have counted my burdensome nights.	3 ουτως εγω ελαβον δια κληρονομιαν μηνας ματαιοτητος, και οδυνηραι νυκτες διωρισθησαν εις εμε.
4 If I lie down to sleep, I will say, “When will I rise?” And next I will hope for the evening and will be filled with sorrows even until darkness.	4 Οταν πλαγιαζω, λεγω, Ποτε θελω εγερθη, και θελει περασει η νυξ; και ειμαι πληρης ανησυχιας εως της αυγης?
5 My flesh is clothed with particles of rottenness and filth; my skin is dried up and tightened.	5 Η σαρξ μου ειναι περιενδεδυμενη σκωληκας και βωλους χωματος? το δερμα μου διασχιζεται και ρεει.
6 My days have passed by more quickly than threads are cut by a weaver, and they have been consumed without any hope.	6 Αι ημεραι μου ειναι ταχυτεραι της κερκιδος του υφαντου, και χανονται ανευ ελπιδος.
7 Remember that my life is wind, and my eye will not return to see good things.	7 Ενθυμηθητι οτι η ζωη μου ειναι ανεμος? ο οφθαλμος μου δεν θελει επιστρεψει δια να ιδη αγαθον.
8 Neither will the sight of man gaze upon me; your eyes are upon me, and I will not endure.	8 Ο οφθαλμος του βλεποντος με δεν θελει με ιδει πλεον? οι οφθαλμοι σου ειναι επ' εμε, και εγω δεν υπαρχω.
9 Just as a cloud is consumed and passes away, so he who descends to hell will not ascend.	9 Καθως το νεφος διαλυεται και χανεται ουτως ο καταβαινων εις τον ταφον δεν θελει επαναβη?
10 He will not return again to his house, nor will his own place know him any longer.	10 δεν θελει επιστρεψει πλεον εις τον οικον αυτου, και ο τοπος αυτου δεν θελει γνωρισει αυτον πλεον.
11 And because of this, I will not restrain my mouth. I will speak in the affliction of my spirit. I will converse from the bitterness of my soul.	11 Δια τουτο εγω δεν θελω κρατησει το στομα μου? θελω λαλησει εν τη αγωνια του πνευματος μου? θελω θρηνολογησει εν τη πικρια της ψυχης μου.
12 Am I an ocean or a whale, that you have encircled me in a prison?	12 Θαλασσα ειμαι η κητος, ωστε εθεσας επ' εμε φυλακην;
13 If I say, “My bed will comfort me, and I will find rest, speaking with myself on my blanket,”	13 Οταν λεγω, Η κλινη μου θελει με παρηγορησει, η κοιτη μου θελει ελαφρωσει το παραπονον μου,
14 then you will frighten me with dreams, and strike dread through visions,	14 τοτε με φοβιζεις με ονειρα και με καταπληττεις με ορασεις?
15 so that, because of these things, my soul would choose hanging, and my bones, death.	15 και η ψυχη μου εκλεγει αγχονην και θανατον, παρα τα οστα μου.
16 I despair; by no means will I live any longer. Spare me, for my days are nothing.	16 Αηδιασα? δεν θελω ζησει εις τον αιωνα? λειψον απ' εμου? διοτι αι ημεραι μου ειναι ματαιοτης.
17 What is man, that you should praise him? Or why do you place your heart near him?	17 Τι ειναι ο ανθρωπος, ωστε μεγαλυνεις αυτον, και βαλλεις τον νουν σου επ' αυτον;
18 You visit him at dawn, and you test him unexpectedly.	18 Και επισκεπτεσαι αυτον κατα πασαν πρωιαν και δοκιμαζεις αυτον κατα πασαν στιγμην;
19 How long will you not spare me, nor release me to ingest my saliva?	19 Εως ποτε δεν θελεις συρθη απ' εμου και δεν θελεις με αφησει, εως να καταπιω τον σιελον μου;
20 I have sinned; what should I do for you, O keeper of men? Why have you set me against you, so that I have become burdensome even to myself?	20 Ημαρτησα? τι δυναμαι να καμω εις σε, διατηρητα του ανθρωπου; δια τι με εθεσας σημαδιον σου, και ειμαι βαρος εις εμαυτον;
21 Why do you not steal away my sin, and why do you not sweep away my iniquity? Behold, now I will sleep in the dust, and if you seek me in the morning, I will not remain.	21 Και δια τι δεν συγχωρεις την παραβασιν μου και αφαιρεις την ανομιαν μου; διοτι μετ' ολιγον θελω κοιμασθαι εν τω χωματι? και το πρωι θελεις με ζητησει, και δεν θελω υπαρχει.