1 ואני גמרתי בלבי לבלתי שוב עוד אליכם בעצבת | 1 Statui autem hoc ipsum apud me, ne iterum in tristitia venirem ad vos. |
2 כי אם אני אעציבכם מי אפוא ישמחני בלתי אם הנעצב על ידי | 2 Si enim ego contristo vos : et quis est, qui me lætificet, nisi qui contristatur ex me ? |
3 וזאת כתבתי לכם פן יהיה לי בבואי עצב מאלה אשר היה לי לשמח עליהם ובטח אני בכלכם כי שמחתי היא שמחת כלכם | 3 Et hoc ipsum scripsi vobis, ut non cum venero, tristitiam super tristitiam habeam, de quibus oportuerat me gaudere : confidens in omnibus vobis, quia meum gaudium, omnium vestrum est. |
4 כי מרב צרת לבי ומצוקה כתבתי לכם ובדמעות הרבה ולא להעציבכם רק למען תדעו האהבה היתרה אשר אהבתי אתכם | 4 Nam ex multa tribulatione et angustia cordis scripsi vobis per multas lacrimas : non ut contristemini, sed ut sciatis, quam caritatem habeam abundantius in vobis.
|
5 ואם יש איש אשר העציב לא אתי העציב אלא כלכם פן אפריז על המדה העציב למקצת | 5 Si quis autem contristavit, non me contristavit : sed ex parte, ut non onerem omnes vos. |
6 ודי לאיש כמהו התוכחה ההיא אמת הרבים | 6 Sufficit illi, qui ejusmodi est, objurgatio hæc, quæ fit a pluribus : |
7 ועתה להפך תסלחו ותנחמו כדי שלא יתבלע האיש בגדל העצבון | 7 ita ut e contrario magis donetis, et consolemini, ne forte abundantiori tristitia absorbeatur qui ejusmodi est. |
8 על כן אבקשה מכם לגמל עליו גמולת אהבה | 8 Propter quod obsecro vos, ut confirmetis in illum caritatem. |
9 כי לבעבור זאת גם כתבתי למען אדע את תמתכם אם בכל תשמעון | 9 Ideo enim et scripsi, ut cognoscam experimentum vestrum, an in omnibus obedientes sitis. |
10 ואיש אשר תסלחו לו אסלח לו גם אני כי גם אנכי אם סלחתי דבר סלחתי לו למענכם בפני המשיח | 10 Cui autem aliquid donastis, et ego : nam et ego quod donavi, si quid donavi, propter vos in persona Christi, |
11 פן יונה אתנו השטן כי לא נעלמו מאתנו מזמותיו | 11 ut non circumveniamur a Satana : non enim ignoramus cogitationes ejus.
|
12 ואני בבאי לטרואס על דבר בשורת המשיח אף כי נפתח לי פתח באדנינו | 12 Cum venissem autem Troadem propter Evangelium Christi, et ostium mihi apertum esset in Domino, |
13 לא היתה רוחה לרוחי על אשר לא מצאתי שם את טיטוס אחי ואני נפטרתי מהם ויצאתי ללכת אל מקדוניא | 13 non habui requiem spiritui meo, eo quod non invenerim Titum fratrem meum, sed valefaciens eis, profectus sum in Macedoniam. |
14 אבל תודות לאלהים הנתן לנו בכל עת נצחון במשיח ומפיץ על ידינו את ריח דעתו בכל מקום | 14 Deo autem gratias, qui semper triumphat nos in Christo Jesu, et odorem notitiæ suæ manifestat per nos in omni loco : |
15 כי ריח ניחח המשיח אנחנו לאלהים גם בתוך הנושעים וגם בתוך האבדים | 15 quia Christi bonus odor sumus Deo in iis qui salvi fiunt, et in iis qui pereunt : |
16 לאלה ריח מות למות ולאלה ריח חיים לחיים ומי זה ראוי לכך | 16 aliis quidem odor mortis in mortem : aliis autem odor vitæ in vitam. Et ad hæc quis tam idoneus ? |
17 כי אנחנו איננו כמו הרבים העשים סחורה בדבר האלהים כי אם מתוך ישר לבב ומאלהים לפני אלהים נדבר במשיח | 17 non enim sumus sicut plurimi, adulterantes verbum Dei, sed ex sinceritate, sed sicut ex Deo, coram Deo, in Christo loquimur. |