ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 139

LXX	NOVA VULGATA
1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ	1 Magistro chori. David. Psalmus. Domine, scrutatus es et cognovisti me,
2 εξελου με κυριε εξ ανθρωπου πονηρου απο ανδρος αδικου ρυσαι με	2 tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam. Intellexisti cogitationes meas de longe,
3 οιτινες ελογισαντο αδικιας εν καρδια ολην την ημεραν παρετασσοντο πολεμους	3 semitam meam et accubitum meum investigasti. Et omnes vias meas perspexisti,
4 ηκονησαν γλωσσαν αυτων ωσει οφεως ιος ασπιδων υπο τα χειλη αυτων διαψαλμα	4 quia nondum est sermo in lingua mea, et ecce, Domine, tu novisti omnia.
5 φυλαξον με κυριε εκ χειρος αμαρτωλου απο ανθρωπων αδικων εξελου με οιτινες ελογισαντο υποσκελισαι τα διαβηματα μου	5 A tergo et a fronte coartasti me et posuisti super me manum tuam.
6 εκρυψαν υπερηφανοι παγιδα μοι και σχοινια διετειναν παγιδας τοις ποσιν μου εχομενα τριβου σκανδαλον εθεντο μοι διαψαλμα	6 Mirabilis nimis facta est scientia tua super me, sublimis, et non attingam eam.
7 ειπα τω κυριω θεος μου ει συ ενωτισαι κυριε την φωνην της δεησεως μου	7 Quo ibo a spiritu tuo et quo a facie tua fugiam?
8 κυριε κυριε δυναμις της σωτηριας μου επεσκιασας επι την κεφαλην μου εν ημερα πολεμου	8 Si ascendero in caelum, tu illic es; si descendero in infernum, ades.
9 μη παραδως με κυριε απο της επιθυμιας μου αμαρτωλω διελογισαντο κατ' εμου μη εγκαταλιπης με μηποτε υψωθωσιν διαψαλμα	9 Si sumpsero pennas aurorae et habitavero in extremis maris,
10 η κεφαλη του κυκλωματος αυτων κοπος των χειλεων αυτων καλυψει αυτους	10 etiam illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
11 πεσουνται επ' αυτους ανθρακες εν πυρι καταβαλεις αυτους εν ταλαιπωριαις ου μη υποστωσιν	11 Si dixero: “ Forsitan tenebrae compriment me, et nox illuminatio erit circa me ”,
12 ανηρ γλωσσωδης ου κατευθυνθησεται επι της γης ανδρα αδικον κακα θηρευσει εις διαφθοραν	12 etiam tenebrae non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur - sicut tenebrae eius ita et lumen eius -.
13 εγνων οτι ποιησει κυριος την κρισιν του πτωχου και την δικην των πενητων	13 Quia tu formasti renes meos, contexuisti me in utero matris meae.
14 πλην δικαιοι εξομολογησονται τω ονοματι σου και κατοικησουσιν ευθεις συν τω προσωπω σου	14 Confitebor tibi, quia mirabiliter plasmatus sum; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
	15 Non sunt abscondita ossa mea a te, cum factus sum in occulto, contextus in inferioribus terrae.
	16 Imperfectum adhuc me viderunt oculi tui, et in libro tuo scripti erant omnes dies: ficti erant, et nondum erat unus ex eis.
	17 Mihi autem nimis pretiosae cogitationes tuae, Deus; nimis gravis summa earum.
	18 Si dinumerabo eas, super arenam multiplicabuntur; si ad finem pervenerim, adhuc sum tecum.
	19 Utinam occidas, Deus, peccatores; viri sanguinum, declinate a me.
	20 Qui loquuntur contra te maligne: exaltantur in vanum contra te.
	21 Nonne, qui oderunt te, Domine, oderam et insurgentes in te abhorrebam?
	22 Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
	23 Scrutare me, Deus, et scito cor meum; proba me et cognosce semitas meas
	24 et vide, si via vanitatis in me est, et deduc me in via aeterna.