ΙΩΒ - Giobbe - Job 4

LXX	NOVA VULGATA
1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει	1 Respondens autem Eliphaz Themanites dixit:
2 μη πολλακις σοι λελαληται εν κοπω ισχυν δε ρηματων σου τις υποισει	2 “ Si coeperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies; sed conceptum sermonem tenere quis poterit?
3 ει γαρ συ ενουθετησας πολλους και χειρας ασθενους παρεκαλεσας	3 Ecce, docuisti multos et manus lassas roborasti;
4 ασθενουντας τε εξανεστησας ρημασιν γονασιν τε αδυνατουσιν θαρσος περιεθηκας	4 vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti.
5 νυν δε ηκει επι σε πονος και ηψατο σου συ δε εσπουδασας	5 Nunc autem venit super te plaga, et defecisti; tetigit te, et conturbatus es.
6 ποτερον ουχ ο φοβος σου εστιν εν αφροσυνη και η ελπις σου και η ακακια της οδου σου	6 Nonne timor tuus est fiducia tua, spes tua est perfectio viarum tuarum?
7 μνησθητι ουν τις καθαρος ων απωλετο η ποτε αληθινοι ολορριζοι απωλοντο	7 Recordare, obsecro te, quis umquam innocens periit, aut quando recti deleti sunt?
8 καθ' ον τροπον ειδον τους αροτριωντας τα ατοπα οι δε σπειροντες αυτα οδυνας θεριουσιν εαυτοις	8 quin potius vidi eos, qui operantur iniquitatem et seminant dolores et metunt eos,
9 απο προσταγματος κυριου απολουνται απο δε πνευματος οργης αυτου αφανισθησονται	9 flante Deo perisse, et spiritu irae eius esse consumptos.
10 σθενος λεοντος φωνη δε λεαινης γαυριαμα δε δρακοντων εσβεσθη	10 Rugitus leonis et vox leaenae et dentes catulorum leonum contriti sunt.
11 μυρμηκολεων ωλετο παρα το μη εχειν βοραν σκυμνοι δε λεοντων ελιπον αλληλους	11 Leo periit, eo quod non haberet praedam, et catuli leonis dissipati sunt.
12 ει δε τι ρημα αληθινον εγεγονει εν λογοις σου ουθεν αν σοι τουτων κακον απηντησεν ποτερον ου δεξεται μου το ους εξαισια παρ' αυτου	12 Porro ad me furtive verbum delatum est, et suscepit auris mea sussurrum eius.
13 φοβοι δε και ηχω νυκτερινη επιπιπτων φοβος επ' ανθρωπους	13 In horrore visionis nocturnae, quando solet sopor occupare homines,
14 φρικη δε μοι συνηντησεν και τρομος και μεγαλως μου τα οστα συνεσεισεν	14 pavor tenuit me et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt.
15 και πνευμα επι προσωπον μου επηλθεν εφριξαν δε μου τριχες και σαρκες	15 Et cum spiritus, me praesente, transiret, inhorruerunt pili carnis meae.
16 ανεστην και ουκ επεγνων ειδον και ουκ ην μορφη προ οφθαλμων μου αλλ' η αυραν και φωνην ηκουον	16 Stetit quidam, cuius non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi aurae lenis audivi:
17 τι γαρ μη καθαρος εσται βροτος εναντιον κυριου η απο των εργων αυτου αμεμπτος ανηρ	17 “Numquid homo Dei comparatione iustificabitur, aut factore suo purior erit vir?”.
18 ει κατα παιδων αυτου ου πιστευει κατα δε αγγελων αυτου σκολιον τι επενοησεν	18 Ecce, in servis suis fiduciam non habet et in angelis suis reperit pravitatem.
19 τους δε κατοικουντας οικιας πηλινας εξ ων και αυτοι εκ του αυτου πηλου εσμεν επαισεν αυτους σητος τροπον	19 Quanto magis hi, qui habitant domosluteas, quorum fundamentum est in pulvere. Consumentur velut tinea!
20 και απο πρωιθεν εως εσπερας ουκετι εισιν παρα το μη δυνασθαι αυτους εαυτοις βοηθησαι απωλοντο	20 De mane usque ad vesperam succidentur et, quia nullus intellegit, in aeternum peribunt.
21 ενεφυσησεν γαρ αυτοις και εξηρανθησαν απωλοντο παρα το μη εχειν αυτους σοφιαν	21 Nonne evulsum est reliquum eorum ab eis? Morientur, et non in sapientia.