ΙΩΒ - Giobbe - Job 22

LXX	EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει	1 Da antwortete Elifas von Teman und sprach:
2 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην	2 Kann denn der Mensch Gott nützen? Nein, sich selber nützt der Kluge.
3 τι γαρ μελει τω κυριω εαν συ ησθα τοις εργοις αμεμπτος η ωφελεια οτι απλωσης την οδον σου	3 Ist es dem Allmächtigen von Wert, dass du gerecht bist, ist es für ihn Gewinn, wenn du unsträfliche Wege gehst?
4 η λογον σου ποιουμενος ελεγξει σε και συνεισελευσεται σοι εις κρισιν	4 Wegen deiner Gottesfurcht sollte er dich strafen, vor Gericht mit dir gehen?
5 ποτερον ουχ η κακια σου εστιν πολλη αναριθμητοι δε σου εισιν αι αμαρτιαι	5 Ist nicht groß deine Bosheit, ohne Ende dein Verschulden?
6 ηνεχυραζες δε τους αδελφους σου δια κενης αμφιασιν δε γυμνων αφειλου	6 Du pfändest ohne Grund deine Brüder, ziehst Nackten ihre Kleider aus.
7 ουδε υδωρ διψωντας εποτισας αλλα πεινωντων εστερησας ψωμον	7 Den Durstigen tränkst du nicht mit Wasser, dem Hungernden versagst du das Brot.
8 εθαυμασας δε τινων προσωπον ωκισας δε τους επι της γης	8 Dem Mann der Faust gehört das Land, der Günstling darf darin wohnen.
9 χηρας δε εξαπεστειλας κενας ορφανους δε εκακωσας	9 Witwen hast du weggeschickt mit leeren Händen, der Verwaisten Arme zerschlagen.
10 τοιγαρουν εκυκλωσαν σε παγιδες και εσπουδασεν σε πολεμος εξαισιος	10 Deswegen liegen Fallstricke rings um dich her und jäher Schrecken ängstigt dich
11 το φως σοι σκοτος απεβη κοιμηθεντα δε υδωρ σε εκαλυψεν	11 oder Dunkel, worin du nicht siehst, und Wasserflut, die dich bedeckt.
12 μη ουχι ο τα υψηλα ναιων εφορα τους δε υβρει φερομενους εταπεινωσεν	12 Ist Gott nicht wie der Himmel hoch? Schau, wie die höchsten Sterne ragen.
13 και ειπας τι εγνω ο ισχυρος η κατα του γνοφου κρινει	13 Und da sagst du: Was weiß denn Gott? Richtet er denn durch das dunkle Gewölk?
14 νεφη αποκρυφη αυτου και ουχ οραθησεται και γυρον ουρανου διαπορευσεται	14 Wolken umhüllen ihn, sodass er nicht sieht, am Himmelskreis geht er einher.
15 μη τριβον αιωνιον φυλαξεις ην επατησαν ανδρες αδικοι	15 Willst du dem Pfad der Vorzeit folgen, den die Männer des Unheils zogen,
16 οι συνελημφθησαν αωροι ποταμος επιρρεων οι θεμελιοι αυτων	16 die vor der Zeit dahingerafft wurden, über deren Grund sich ein Strom ergoss?
17 οι λεγοντες κυριος τι ποιησει ημιν η τι επαξεται ημιν ο παντοκρατωρ	17 Die sagten zu Gott: Weiche von uns!, und: Was tut uns der Allmächtige an?
18 ος δε ενεπλησεν τους οικους αυτων αγαθων βουλη δε ασεβων πορρω απ' αυτου	18 Und doch, er hat ihre Häuser mit Gütern gefüllt und das Planen der Bösen blieb ihm fern.
19 ιδοντες δικαιοι εγελασαν αμεμπτος δε εμυκτηρισεν	19 Sehen werden, sich freuen die Gerechten, der Reine wird sie verspotten:
20 ει μη ηφανισθη η υποστασις αυτων και το καταλειμμα αυτων καταφαγεται πυρ	20 Wahrhaftig, vernichtet sind unsere Gegner, ihren Rest hat das Feuer verzehrt.
21 γενου δη σκληρος εαν υπομεινης ειτ' ο καρπος σου εσται εν αγαθοις	21 Werde sein Freund und halte Frieden! Nur dadurch kommt das Gute dir zu.
22 εκλαβε δε εκ στοματος αυτου εξηγοριαν και αναλαβε τα ρηματα αυτου εν καρδια σου	22 Nimm doch Weisung an aus seinem Mund, leg dir seine Worte ins Herz:
23 εαν δε επιστραφης και ταπεινωσης σεαυτον εναντι κυριου πορρω εποιησας απο διαιτης σου το αδικον	23 Kehrst du zum Allmächtigen um, so wirst du aufgerichtet. Hältst Unrecht deinem Zelt du fern,
24 θηση επι χωματι εν πετρα και ως πετρα χειμαρρους ωφιρ	24 wirfst in den Staub das Edelgold, zum Flussgestein das Feingold,
25 εσται ουν σου ο παντοκρατωρ βοηθος απο εχθρων καθαρον δε αποδωσει σε ωσπερ αργυριον πεπυρωμενον	25 dann wird der Allmächtige dein Edelgold und erlesenes Silber für dich sein.
26 ειτα παρρησιασθηση εναντι κυριου αναβλεψας εις τον ουρανον ιλαρως	26 Dann wirst du am Allmächtigen dich erfreuen und zu Gott dein Angesicht heben.
27 ευξαμενου δε σου προς αυτον εισακουσεται σου δωσει δε σοι αποδουναι τας ευχας	27 Flehst du ihn an, so hört er dich und du wirst deine Gelübde erfüllen.
28 αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης επι δε οδοις σου εσται φεγγος	28 Beschließt du etwas, dann trifft es ein und Licht überstrahlt deine Wege.
29 οτι εταπεινωσεν αυτον και ερεις υπερηφανευσατο και κυφοντα οφθαλμοις σωσει	29 Wer hochmütig redet, den duckt er, doch hilft er dem, der die Augen senkt.
30 ρυσεται αθωον και διασωθητι εν καθαραις χερσιν σου	30 Er rettet den, der schuldlos ist; durch deiner Hände Reinheit wird er gerettet.