ΙΩΒ - Giobbe - Job 22

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει	1 Élifaz de Téman prit alors la parole:
2 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην	2 Qu’est-ce qu’un homme peut apporter à Dieu? L’homme de bon sens n’est utile qu’à lui-même.
3 τι γαρ μελει τω κυριω εαν συ ησθα τοις εργοις αμεμπτος η ωφελεια οτι απλωσης την οδον σου	3 Qu’importe au Tout-Puissant que tu aies tes raisons? Que gagne-t-il si tu te vois parfait?
4 η λογον σου ποιουμενος ελεγξει σε και συνεισελευσεται σοι εις κρισιν	4 Est-ce pour ta piété que Dieu te corrige et qu’il te fait un procès?
5 ποτερον ουχ η κακια σου εστιν πολλη αναριθμητοι δε σου εισιν αι αμαρτιαι	5 N’est-ce pas plutôt que ta méchanceté est grande et tes fautes innombrables?
6 ηνεχυραζες δε τους αδελφους σου δια κενης αμφιασιν δε γυμνων αφειλου	6 Sans motif tu exigeais de tes frères des gages, il restaient nus car tu prenais leur manteau!
7 ουδε υδωρ διψωντας εποτισας αλλα πεινωντων εστερησας ψωμον	7 Tu ne donnais pas à boire à l’assoiffé, à l’affamé tu refusais le pain.
8 εθαυμασας δε τινων προσωπον ωκισας δε τους επι της γης	8 Qu’arrive un homme fort, il s’empare des terres, et les gens en place s’y installent.
9 χηρας δε εξαπεστειλας κενας ορφανους δε εκακωσας	9 Tu renvoyais les veuves les mains vides et tu brisais les bras de l’orphelin.
10 τοιγαρουν εκυκλωσαν σε παγιδες και εσπουδασεν σε πολεμος εξαισιος	10 C’est pourquoi te voilà entouré de pièges, paralysé soudain par la peur.
11 το φως σοι σκοτος απεβη κοιμηθεντα δε υδωρ σε εκαλυψεν	11 La lumière s’est éteinte et tu ne vois plus, les eaux en crue t’ont submergé.
12 μη ουχι ο τα υψηλα ναιων εφορα τους δε υβρει φερομενους εταπεινωσεν	12 Bien sûr, Dieu est très haut dans les cieux: vois comme les étoiles sont hautes!
13 και ειπας τι εγνω ο ισχυρος η κατα του γνοφου κρινει	13 Mais alors tu as dit “Qu’est-ce que Dieu sait? Pourra-t-il juger à travers les nuages?
14 νεφη αποκρυφη αυτου και ουχ οραθησεται και γυρον ουρανου διαπορευσεται	14 Les nuées font écran et il ne voit pas; il reste à se promener au pourtour des cieux.”
15 μη τριβον αιωνιον φυλαξεις ην επατησαν ανδρες αδικοι	15 Veux-tu donc retomber dans les vieux chemins où s’avançaient les habitués du mal?
16 οι συνελημφθησαν αωροι ποταμος επιρρεων οι θεμελιοι αυτων	16 Un instant a suffi pour les balayer, la crue des eaux emporta leurs fondations!
17 οι λεγοντες κυριος τι ποιησει ημιν η τι επαξεται ημιν ο παντοκρατωρ	17 Car ils disaient à Dieu: “Tiens-toi à l’écart! Que peut nous faire le Tout-Puissant?”
18 ος δε ενεπλησεν τους οικους αυτων αγαθων βουλη δε ασεβων πορρω απ' αυτου	18 C’est lui qui remplissait leurs maisons de richesses, mais les méchants prenaient leurs décisions sans lui.
19 ιδοντες δικαιοι εγελασαν αμεμπτος δε εμυκτηρισεν	19 Les justes le voient et se réjouissent, l’homme intègre se moque d’eux:
20 ει μη ηφανισθη η υποστασις αυτων και το καταλειμμα αυτων καταφαγεται πυρ	20 “Leur fortune est anéantie, le feu a dévoré tout ce qu’ils possédaient!”
21 γενου δη σκληρος εαν υπομεινης ειτ' ο καρπος σου εσται εν αγαθοις	21 Allons, rapproche-toi de lui, fais la paix, c’est le moyen de relever ta fortune.
22 εκλαβε δε εκ στοματος αυτου εξηγοριαν και αναλαβε τα ρηματα αυτου εν καρδια σου	22 Reçois de sa bouche son instruction, et garde en ton cœur ses paroles.
23 εαν δε επιστραφης και ταπεινωσης σεαυτον εναντι κυριου πορρω εποιησας απο διαιτης σου το αδικον	23 Reviens humblement vers le Tout-Puissant, éloigne de ta tente ce qui est injustice,
24 θηση επι χωματι εν πετρα και ως πετρα χειμαρρους ωφιρ	24 ne fais pas plus de cas de l’or que de la terre, de l’or d’Ofir que des pierres du torrent.
25 εσται ουν σου ο παντοκρατωρ βοηθος απο εχθρων καθαρον δε αποδωσει σε ωσπερ αργυριον πεπυρωμενον	25 Le Puissant aussitôt se fera ton or, ta montagne d’argent.
26 ειτα παρρησιασθηση εναντι κυριου αναβλεψας εις τον ουρανον ιλαρως	26 Tu trouveras ta joie dans le Tout-Puissant, tu lèveras vers lui ton regard.
27 ευξαμενου δε σου προς αυτον εισακουσεται σου δωσει δε σοι αποδουναι τας ευχας	27 Tu l’invoqueras et il t’exaucera; si tu fais un vœu, tu n’auras plus qu’à t’acquitter.
28 αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης επι δε οδοις σου εσται φεγγος	28 Tu feras des projets, ils réussiront, la lumière brillera sur tous tes chemins.
29 οτι εταπεινωσεν αυτον και ερεις υπερηφανευσατο και κυφοντα οφθαλμοις σωσει	29 Car Dieu abaisse l’orgueilleux et sauve celui qui tient les yeux baissés.
30 ρυσεται αθωον και διασωθητι εν καθαραις χερσιν σου	30 Il délivre l’innocent: si tu as les mains pures, tu seras sauvé!