ΨΑΛΜΟΙ - Salmi - Psalms 139

GREEK BIBLE	BIBLES DES PEUPLES
1 Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ.>> Κυριε, εδοκιμασας με και με εγνωρισας.	1 Au maître de chant. De David. Psaume. Seigneur, tu me sondes et me connais,
2 Συ γνωριζεις το καθισμα μου και την εγερσιν μου? νοεις τους λογισμους μου απο μακροθεν.	2 que je m’assoie, que je me lève, tu le sais: bien avant que je n’y pense, tu le savais.
3 Εξερευνας το περιπατημα μου και το πλαγιασμα μου και πασας τας οδους μου γνωριζεις.	3 Que je sois en voyage ou couché, tu m’observes, tu me suivras en tous mes chemins.
4 Διοτι και πριν ελθη ο λογος εις την γλωσσαν μου, ιδου, Κυριε, γνωριζεις το παν.	4 Les mots ne sont pas encore sur ma langue que déjà tu en connais le tout.
5 Με περικυκλονεις οπισθεν και εμπροσθεν, και εθεσας επ' εμε την χειρα σου.	5 Tu fermes sur moi l’espace, derrière comme devant, et sur moi se pose ta main.
6 Η γνωσις αυτη ειναι υπερθαυμαστος εις εμε? ειναι υψηλη? δεν δυναμαι να φθασω εις αυτην.	6 Ta science est pour moi un mystère, ce sont des hauteurs où je n’atteins pas.
7 Που να υπαγω απο του πνευματος σου; και απο του προσωπου σου που να φυγω;	7 Où irai-je que ton esprit n’y soit, où fuir de devant ta face?
8 Εαν αναβω εις τον ουρανον, εισαι εκει? εαν πλαγιασω εις τον αδην, ιδου, συ.	8 Si je monte au ciel, tu y es, si je vais au dortoir des morts, tu m’y retrouves.
9 Εαν λαβω τας πτερυγας της αυγης και κατοικησω εις τα εσχατα της θαλασσης,	9 Ne pourrais-je emprunter les ailes de l’aurore et qu’elles me déposent au-delà des mers?
10 και εκει θελει με οδηγησει η χειρ σου και η δεξια σου θελει με κρατει.	10 Mais ce sera ta main qui m’y aura conduit, seule ta main droite peut ainsi m’emporter.
11 Εαν ειπω, Αλλα το σκοτος θελει με σκεπασει, και η νυξ θελει εισθαι φως περι εμε?	11 Dirai-je alors: “Que les ténèbres m’enveloppent, j’ai fait choix de la nuit comme lumière”?
12 και αυτο το σκοτος δεν σκεπαζει ουδεν απο σου? και η νυξ λαμπει ως η ημερα? εις σε το σκοτος ειναι ως το φως.	12 Mais les ténèbres mêmes ne te sont pas obscures, et la nuit n’est pas moins lumière que le jour.
13 Διοτι συ εμορφωσας τους νεφρους μου? με περιετυλιξας εν τη κοιλια της μητρος μου.	13 C’est toi qui as créé mes reins, qui m’as tissé dans le sein de ma mère.
14 Θελω σε υμνει, διοτι φοβερως και θαυμασιως επλασθην? θαυμασια ειναι τα εργα σου? και η ψυχη μου καλλιστα γνωριζει τουτο.	14 Je t’admire pour cet étonnant mystère; prodigieuses sont tes œuvres, mon âme le sait.
15 Δεν εκρυφθησαν τα οστα μου απο σου, ενω επλαττομην εν τω κρυπτω και διεμορφονομην εν τοις κατωτατοις της γης.	15 Mes os n’échappaient pas à ta vue, lorsque j’étais formé dans le secret, brodé dans les profondeurs de la terre.
16 Το αδιαμορφωτον του σωματος μου ειδον οι οφθαλμοι σου? και εν τω βιβλιω σου παντα ταυτα ησαν γεγραμμενα, ως και αι ημεραι καθ' ας εσχηματιζοντο, και ενω ουδεν εκ τουτων υπηρχε?	16 Tes yeux voyaient la suite de mes jours, ils étaient tous écrits sur ton livre, formés avant que le premier n’apparût.
17 ποσον δε πολυτιμοι ειναι εις εμε αι βουλαι σου, Θεε? ποσον εμεγαλυνθη ο αριθμος αυτων.	17 Ô Dieu, que tes pensées me dépassent! Leur ensemble défie la raison;
18 Εαν ηθελον να απαριθμησω αυτας, υπερβαινουσι την αμμον? εξυπνω, και ετι ειμαι μετα σου.	18 plus que le sable, leur nombre échappe à mes calculs, et je n’en finis pas d’être avec toi.
19 Βεβαιως θελεις θανατωσει τους ασεβεις, Θεε? απομακρυνθητε λοιπον απ' εμου, ανδρες αιματων.	19 Ô Dieu, si tu voulais faire périr le méchant et tenir les violents loin de moi!
20 Διοτι λαλουσι κατα σου ασεβως? οι εχθροι σου λαμβανουσι το ονομα σου επι ματαιω.	20 Ils te trahissent de façon hypocrite, ils comptent pour rien tes desseins.
21 Μη δεν μισω, Κυριε, τους μισουντας σε; και δεν αγανακτω κατα των επανισταμενων επι σε;	21 Ne dois-je pas, Seigneur, haïr qui te déteste, avoir en horreur ceux qui te résistent?
22 Με τελειον μισος μισω αυτους? δια εχθρους εχω αυτους.	22 Je les déteste, ma haine est entière ils sont aussi pour moi des ennemis.
23 Δοκιμασον με, Θεε, και γνωρισον την καρδιαν μου? εξετασον με και μαθε τους στοχασμους μου?	23 Sonde-moi, ô Dieu, et connais mon cœur, éprouve-moi et connais mon désir;
24 και ιδε, αν υπαρχη εν εμοι οδος ανομιας? και οδηγησον με εις την οδον την αιωνιον.	24 vois si je me trace un chemin de mensonge et conduis-moi par le chemin des origines.