ΙΩΒ - Giobbe - Job 4

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Τοτε Ελιφας ο Θαιμανιτης απεκριθη και ειπεν?	1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit :
2 Εαν επιχειρισθωμεν να λαλησωμεν προς σε, θελεις δυσαρεστηθη; αλλα τις δυναται να κρατηθη απο του να ομιληση;	2 Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies ; sed conceptum sermonem tenere quis poterit ?
3 Ιδου, συ ενουθετησας πολλους? και χειρας αδυνατους ενισχυσας.	3 Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti ;
4 Οι λογοι σου υπεστηριξαν τους κλονιζομενους, και γονατα καμπτοντα ενεδυναμωσας.	4 vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti.
5 Τωρα δε ηλθεν επι σε τουτο, και βαρυθυμεις? σε εγγιζει, και ταραττεσαι.	5 Nunc autem venit super te plaga, et defecisti ; tetigit te, et conturbatus es.
6 Ο φοβος σου δεν ειναι το θαρρος σου, και η ευθυτης των οδων σου η ελπις σου;	6 Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum ?
7 Ενθυμηθητι, παρακαλω? τις αθωος ων απωλεσθη; και που εξωλοθρευθησαν οι ευθεις;	7 Recordare, obsecro te, quis umquam innocens periit ? aut quando recti deleti sunt ?
8 Καθως εγω ειδον, οσοι ηροτριασαν ανομιαν και εσπειραν ασεβειαν, θεριζουσιν αυτας?	8 Quin potius vidi eos qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,
9 εξολοθρευονται υπο του φυσηματος του Θεου, και απο της πνοης των μυκτηρων αυτου αφανιζονται?	9 flante Deo perisse, et spiritu iræ ejus esse consumptos.
10 ο βρυγμος του λεοντος και η φωνη του αγριου λεοντος και το γαυριαμα των σκυμνων, εσβεσθησαν?	10 Rugitus leonis, et vox leænæ, et dentes catulorum leonum contriti sunt.
11 ο λεων απολλυται δι' ελλειψιν θηραματος, και οι σκυμνοι της λεαινας διασκορπιζονται.	11 Tigris periit, eo quod non haberet prædam, et catuli leonis dissipati sunt.
12 Και λογος ηλθεν επ' εμε κρυφιως, και το ωτιον μου ελαβε τι παρ' αυτου.	12 Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri ejus.
13 Εν μεσω των στοχασμων δια τα οραματα της νυκτος, οτε βαθυς υπνος πιπτει επι τους ανθρωπους,	13 In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines,
14 Φρικη συνελαβε με και τρομος, και μεγαλως τα οστα μου συνεσεισε.	14 pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt ;
15 Και πνευμα διηλθεν απ' εμπροσθεν μου, αι τριχες του σωματος μου ανεσηκωθησαν?	15 et cum spiritus, me præsente, transiret, inhorruerunt pili carnis meæ.
16 εσταθη, αλλ' εγω δεν διεκρινα την μορφην αυτου? σχημα εφανη εμπροσθεν των οφθαλμων μου? ηκουσα λεπτον φυσημα και φωνην λεγουσαν,	16 Stetit quidam, cujus non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi auræ lenis audivi.
17 Ο ανθρωπος θελει εισθαι δικαιοτερος του Θεου; θελει εισθαι ο ανθρωπος καθαρωτερος του Ποιητου αυτου;	17 Numquid homo, Dei comparatione, justificabitur ? aut factore suo purior erit vir ?
18 Ιδου, αυτος δεν εμπιστευεται εις τους δουλους αυτου, και εν τοις αγγελοις αυτου βλεπει ελαττωμα?	18 Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem ;
19 ποσω μαλλον εις τους κατοικουντας οικιας πηλινας, αιτινες εχουσι το θεμελιον αυτων εν τω χωματι και αφανιζονται εμπροσθεν του σαρακιου;	19 quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea ?
20 Απο πρωι εως εσπερας φθειρονται? χωρις να νοηση τις, αφανιζονται δια παντος.	20 De mane usque ad vesperam succidentur ; et quia nullus intelligit, in æternum peribunt.
21 Το μεγαλειον αυτων το εν αυτοις δεν παρερχεται; Αποθνησκουσιν, αλλ' ουχι εν σοφια.	21 Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis ; morientur, et non in sapientia.