ΙΩΒ - Giobbe - Job 4

GREEK BIBLE	NOVA VULGATA
1 Τοτε Ελιφας ο Θαιμανιτης απεκριθη και ειπεν?	1 Respondens autem Eliphaz Themanites dixit:
2 Εαν επιχειρισθωμεν να λαλησωμεν προς σε, θελεις δυσαρεστηθη; αλλα τις δυναται να κρατηθη απο του να ομιληση;	2 “ Si coeperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies; sed conceptum sermonem tenere quis poterit?
3 Ιδου, συ ενουθετησας πολλους? και χειρας αδυνατους ενισχυσας.	3 Ecce, docuisti multos et manus lassas roborasti;
4 Οι λογοι σου υπεστηριξαν τους κλονιζομενους, και γονατα καμπτοντα ενεδυναμωσας.	4 vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti.
5 Τωρα δε ηλθεν επι σε τουτο, και βαρυθυμεις? σε εγγιζει, και ταραττεσαι.	5 Nunc autem venit super te plaga, et defecisti; tetigit te, et conturbatus es.
6 Ο φοβος σου δεν ειναι το θαρρος σου, και η ευθυτης των οδων σου η ελπις σου;	6 Nonne timor tuus est fiducia tua, spes tua est perfectio viarum tuarum?
7 Ενθυμηθητι, παρακαλω? τις αθωος ων απωλεσθη; και που εξωλοθρευθησαν οι ευθεις;	7 Recordare, obsecro te, quis umquam innocens periit, aut quando recti deleti sunt?
8 Καθως εγω ειδον, οσοι ηροτριασαν ανομιαν και εσπειραν ασεβειαν, θεριζουσιν αυτας?	8 quin potius vidi eos, qui operantur iniquitatem et seminant dolores et metunt eos,
9 εξολοθρευονται υπο του φυσηματος του Θεου, και απο της πνοης των μυκτηρων αυτου αφανιζονται?	9 flante Deo perisse, et spiritu irae eius esse consumptos.
10 ο βρυγμος του λεοντος και η φωνη του αγριου λεοντος και το γαυριαμα των σκυμνων, εσβεσθησαν?	10 Rugitus leonis et vox leaenae et dentes catulorum leonum contriti sunt.
11 ο λεων απολλυται δι' ελλειψιν θηραματος, και οι σκυμνοι της λεαινας διασκορπιζονται.	11 Leo periit, eo quod non haberet praedam, et catuli leonis dissipati sunt.
12 Και λογος ηλθεν επ' εμε κρυφιως, και το ωτιον μου ελαβε τι παρ' αυτου.	12 Porro ad me furtive verbum delatum est, et suscepit auris mea sussurrum eius.
13 Εν μεσω των στοχασμων δια τα οραματα της νυκτος, οτε βαθυς υπνος πιπτει επι τους ανθρωπους,	13 In horrore visionis nocturnae, quando solet sopor occupare homines,
14 Φρικη συνελαβε με και τρομος, και μεγαλως τα οστα μου συνεσεισε.	14 pavor tenuit me et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt.
15 Και πνευμα διηλθεν απ' εμπροσθεν μου, αι τριχες του σωματος μου ανεσηκωθησαν?	15 Et cum spiritus, me praesente, transiret, inhorruerunt pili carnis meae.
16 εσταθη, αλλ' εγω δεν διεκρινα την μορφην αυτου? σχημα εφανη εμπροσθεν των οφθαλμων μου? ηκουσα λεπτον φυσημα και φωνην λεγουσαν,	16 Stetit quidam, cuius non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi aurae lenis audivi:
17 Ο ανθρωπος θελει εισθαι δικαιοτερος του Θεου; θελει εισθαι ο ανθρωπος καθαρωτερος του Ποιητου αυτου;	17 “Numquid homo Dei comparatione iustificabitur, aut factore suo purior erit vir?”.
18 Ιδου, αυτος δεν εμπιστευεται εις τους δουλους αυτου, και εν τοις αγγελοις αυτου βλεπει ελαττωμα?	18 Ecce, in servis suis fiduciam non habet et in angelis suis reperit pravitatem.
19 ποσω μαλλον εις τους κατοικουντας οικιας πηλινας, αιτινες εχουσι το θεμελιον αυτων εν τω χωματι και αφανιζονται εμπροσθεν του σαρακιου;	19 Quanto magis hi, qui habitant domosluteas, quorum fundamentum est in pulvere. Consumentur velut tinea!
20 Απο πρωι εως εσπερας φθειρονται? χωρις να νοηση τις, αφανιζονται δια παντος.	20 De mane usque ad vesperam succidentur et, quia nullus intellegit, in aeternum peribunt.
21 Το μεγαλειον αυτων το εν αυτοις δεν παρερχεται; Αποθνησκουσιν, αλλ' ουχι εν σοφια.	21 Nonne evulsum est reliquum eorum ab eis? Morientur, et non in sapientia.