Josua 22

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	GREEK BIBLE
1 Damals rief Josua die Rubeniter, die Gaditer und den halben Stamm Manasse zu sich	1 Τοτε συνεκαλεσεν ο Ιησους τους Ρουβηνιτας και τους Γαδιτας και το ημισυ της φυλης του Μανασση,
2 und sagte zu ihnen: Ihr habt alles befolgt, was euch Mose, der Knecht des Herrn, befohlen hat; ihr habt auch mir in allem gehorcht, was ich euch befohlen habe.	2 και ειπε προς αυτους, Σεις εφυλαξατε παντα οσα προσεταξεν εις εσας Μωυσης ο δουλος του Κυριου, και υπηκουσατε εις την φωνην μου κατα παντα οσα εγω προσεταξα εις εσας?
3 Ihr habt eure Brüder während dieser langen Zeit bis heute nicht im Stich gelassen und habt darauf geachtet, den Befehl des Herrn, eures Gottes, zu befolgen.	3 δεν εγκατελιπετε τους αδελφους σας εις τας πολλας ταυτας ημερας εως της σημερον, αλλ' εφυλαξατε εντελως την εντολην Κυριου του Θεου σας?
4 Nun hat der Herr, euer Gott, euren Brüdern Ruhe verschafft, wie er es ihnen versprochen hatte. Kehrt also nun wieder zu euren Zelten zurück, in das Land, das euch gehört und das euch Mose, der Knecht des Herrn, jenseits des Jordan gegeben hat.	4 και τωρα Κυριος ο Θεος σας εδωκεν αναπαυσιν εις τους αδελφους σας, καθως υπεσχεθη προς αυτους? τωρα λοιπον επιστρεψατε και υπαγετε εις τας κατοικιας σας, εις την γην της ιδιοκτησιας σας, την οποιαν Μωυσης ο δουλος του Κυριου εδωκεν εις εσας εις το περαν του Ιορδανου?
5 Achtet aber genau darauf, das Gebot und das Gesetz zu erfüllen, das euch Mose, der Knecht des Herrn, gegeben hat: den Herrn, euren Gott, zu lieben, auf allen seinen Wegen zu gehen, seine Gebote zu halten, euch ihm anzuschließen und ihm von ganzem Herzen und ganzer Seele zu dienen.	5 προσεχετε ομως σφοδρα να εκτελητε τας εντολας και τον νομον, τον οποιον Μωυσης ο δουλος του Κυριου προσεταξεν εις εσας, να αγαπατε Κυριον τον Θεον σας, και να περιπατητε εις πασας τας οδους αυτου, και να φυλαττητε τας εντολας αυτου, και να ησθε προσηλωμενοι εις αυτον, και να λατρευητε αυτον εξ ολης της καρδιας σας και εξ ολης της ψυχης σας.
6 Dann segnete sie Josua und ließ sie ziehen und sie begaben sich zu ihren Zelten.	6 Και ευλογησεν αυτους ο Ιησους και απελυσεν αυτους? και απηλθον εις τας κατοικιας αυτων.
7 Der einen Hälfte des Stammes Manasse hatte Mose im Baschan (Land) gegeben, der anderen Hälfte gab Josua bei ihren Brüdern (Land) auf der anderen Seite des Jordan im Westen. Als Josua sie nun wieder zu ihren Zelten ziehen ließ und sie segnete,	7 Και εις μεν το ημισυ της φυλης του Μανασση εδωκεν ο Μωυσης κληρονομιαν εν Βασαν? εις δε το αλλο ημισυ αυτης εδωκεν ο Ιησους κληρονομιαν μεταξυ των αδελφων αυτων εντευθεν του Ιορδανου προς δυσμας. Και οτε ο Ιησους απεστειλεν αυτους εις τας κατοικιας αυτων, ευλογησεν αυτους?
8 sagte er zu ihnen: Mit reichen Schätzen kehrt ihr zu euren Zelten zurück, mit sehr viel Vieh, mit Silber und Gold, mit Bronze, Eisen und sehr vielen Gewändern. Teilt die Beute, die ihr euren Feinden abgenommen habt, mit euren Brüdern.	8 και ελαλησε προς αυτους, λεγων, Επιστρεψατε με πολλα πλουτη εις τας κατοικιας σας, και με κτηνη πολλα σφοδρα, με αργυρον και με χρυσον και με χαλκον και με σιδηρον και με ιματια πολλα σφοδρα, μοιρασθητε τα λαφυρα των εχθρων σας μετα των αδελφων σας.
9 So verließen die Rubeniter, die Gaditer und der halbe Stamm Manasse die Israeliten und zogen von Schilo im Land Kanaan nach Gilead, in das Land, das ihnen gehörte und das sie auf den durch Mose ergangenen Befehl des Herrn hin in Besitz genommen hatten.	9 Και οι υιοι Ρουβην και οι υιοι Γαδ και το ημισυ της φυλης Μανασση εστρεψαν και ανεχωρησαν απο των υιων Ισραηλ εκ της Σηλω, της εν τη γη Χανααν, δια να υπαγωσιν εις την γην Γαλααδ, εις την γην της ιδιοκτησιας αυτων, την οποιαν εκληρονομησαν κατα τον λογον του Κυριου δια του Μωυσεως.
10 Als sie zu den Steinkreisen am Jordan kamen, die noch im Land Kanaan liegen, errichteten die Rubeniter, die Gaditer und der halbe Stamm Manasse dort am Jordan einen Altar von stattlichem Aussehen.	10 Και ελθοντες εις τα περιξ του Ιορδανου, τα εντος της γης Χανααν, οι υιοι Ρουβην και οι υιοι Γαδ και το ημισυ της φυλης Μανασση ωκοδομησαν εκει θυσιαστηριον παρα τον Ιορδανην, θυσιαστηριον μεγα εις την οψιν.
11 Da erhielten die Israeliten folgende Nachricht: Schaut, die Rubeniter, die Gaditer und der halbe Stamm Manasse haben gegenüber dem Land Kanaan bei den Steinkreisen am Jordan jenseits des Gebiets der Israeliten einen Altar errichtet.	11 Και ηκουσαν οι υιοι Ισραηλ να λεγηται, Ιδου, οι υιοι Ρουβην και οι υιοι Γαδ και το ημισυ της φυλης Μανασση ωκοδομησαν θυσιαστηριον κατεναντι της γης Χανααν, εις τα περιξ του Ιορδανου, κατα την διαβασιν των Ισραηλ.
12 Als die Israeliten das hörten, versammelte sich die ganze Gemeinde Israels in Schilo, um gegen sie ins Feld zu ziehen.	12 Και οτε ηκουσαν οι υιοι Ισραηλ, συνηχθη πασα η συναγωγη των υιων Ισραηλ εις Σηλω, δια να αναβωσι να πολεμησωσι κατ' αυτων.
13 Die Israeliten schickten den Priester Pinhas, den Sohn Eleasars, zu den Rubenitern, den Gaditern und zum halben Stamm Manasse in Gilead.	13 Και απεστειλαν οι υιοι Ισραηλ προς τους υιους Ρουβην και προς τους υιους Γαδ και προς το ημισυ της φυλης Μανασση εις την γην Γαλααδ τον Φινεες υιον Ελεαζαρ τον ιερεα,
14 Mit ihm gingen zehn Anführer [aus jeder Familie], aus jedem Stamm Israels je ein Anführer; jeder gehörte zu den Familienoberhäuptern der Tausendschaften Israels.	14 και μετ' αυτου δεκα αρχοντας, ανα ενα αρχοντα αρχηγον πατριων κατα φυλην του Ισραηλ, και εκαστος ητο ο πρωτος του οικου των πατερων αυτων, επι τας χιλιαδας του Ισραηλ.
15 Als sie zu den Rubenitern, den Gaditern und dem halben Stamm Manasse ins Land Gilead kamen, sagten sie zu ihnen:	15 Και υπηγον προς τους υιους Ρουβην και προς τους υιους Γαδ και προς το ημισυ της φυλης Μανασση εις την γην Γαλααδ, και ελαλησαν προς αυτους λεγοντες,
16 So hat die ganze Gemeinde des Herrn gesagt: Was soll denn dieser Treubruch bedeuten, den ihr gegen den Gott Israels begeht, indem ihr euch heute vom Herrn abwendet, indem ihr euch einen Altar errichtet und euch heute dadurch gegen den Herrn auflehnt?	16 Ταυτα λεγει πασα η συναγωγη Κυριου? Τις αυτη η ανομια, την οποιαν επραξατε εναντιον του Θεου του Ισραηλ, να απομακρυνθητε σημερον απο του Κυριου, οικοδομησαντες θυσιαστηριον εις εαυτους, ωστε να αποστατησητε σημερον απο Κυριου;
17 Ist uns der Frevel von Pegor zu wenig? Von ihm haben wir uns bis heute noch nicht gereinigt und seinetwegen ist die Plage über die Gemeinde des Herrn gekommen.	17 Μικρον εσταθη το αμαρτημα ημων εις Φεγωρ, απο του οποιου εως της σημερον δεν εκαθαρισθημεν, και εγεινε πληγη εις την συναγωγην του Κυριου,
18 Ihr aber wendet euch heute vom Herrn ab. Wenn ihr euch heute gegen den Herrn auflehnt, wird sich sein Zorn morgen gegen die ganze Gemeinde Israels richten.	18 και σεις θελετε σημερον αποστατησει απο του Κυριου; βεβαιως, εαν σεις αποστατησητε σημερον απο του Κυριου, αυριον θελει οργισθη εναντιον πασης της συναγωγης του Ισραηλ.
19 Falls das Land, das euch gehört, unrein ist, dann kommt herüber in das Land, das dem Herrn gehört und wo die Wohnstätte des Herrn ist, und siedelt euch bei uns an! Aber lehnt euch nicht gegen den Herrn auf und zieht uns nicht dadurch in euren Aufruhr hinein, dass ihr für euch selber einen zweiten Altar, neben dem Altar des Herrn, unseres Gottes, baut.	19 Εαν η γη της ιδιοκτησιας σας ηναι ακαθαρτος, διαβητε εις την γην της ιδιοκτησιας του Κυριου, οπου η σκηνη του Κυριου κατοικει, και λαβετε ιδιοκτησιαν μεταξυ ημων? και μη αποστατησητε απο του Κυριου, μηδε αφ' ημων αποστατησητε, οικοδομουντες εις εαυτους θυσιαστηριον εκτος του θυσιαστηριου Κυριου του Θεου ημων.
20 Ist nicht sein Zorn über die ganze Gemeinde Israels gekommen, als sich Achan, der Sohn Serachs, treulos an dem Gut vergriffen hatte, das dem Untergang geweiht war? Und er war nur ein einzelner Mann. Musste er nicht für seinen Frevel sterben?	20 Δεν επραξεν Αχαν ο υιος του Ζερα εν τω αναθεματι, και επεσεν οργη εφ' ολην την συναγωγην του Ισραηλ; και ο ανθρωπος εκεινος δεν ηφανισθη μονος εν τη ανομια αυτου.
21 Darauf antworteten die Rubeniter, die Gaditer und der halbe Stamm Manasse den Befehlshabern der Tausendschaften Israels:	21 Τοτε απεκριθησαν οι υιοι Ρουβην και οι υιοι Γαδ και το ημισυ της φυλης Μανασση και ειπον προς τους αρχηγους των χιλιαδων του Ισραηλ?
22 Gott, ja Gott, der Herr - Gott, ja Gott, der Herr, er weiß es und Israel soll es wissen: Wenn das Untreue, wenn das Auflehnung gegen den Herrn war, dann soll er uns heute nicht helfen.	22 Ο ισχυρος Θεος ο Κυριος, ο ισχυρος Θεος ο Κυριος, αυτος εξευρει, και αυτος θελει γνωρισει? εαν επραξαμεν τουτο δια αποστασιαν η εαν δια ανομιαν εναντιον του Κυριου, μη λυτρωσης ημας την ημεραν ταυτην.
23 Ob wir uns einen Altar errichtet haben, um uns vom Herrn abzuwenden, und ob wir auf ihm Brandopfer und Speiseopfer darbringen und Heilsopfer herrichten wollten, möge der Herr selbst untersuchen.	23 Εαν ωκοδομησαμεν εις εαυτους θυσιαστηριον δια να αποχωρισθωμεν απο του Κυριου, η εαν δια να προσφερωμεν επ' αυτου ολοκαυτωμα η προσφορας, η εαν δια να προσφερωμεν επ' αυτου ειρηνικας θυσιας, αυτος ο Κυριος ας εκζητηση τουτο.
24 Nein, wir haben das nur aus Sorge getan, und zwar aus folgender Überlegung: Eure Söhne könnten morgen zu unseren Söhnen sagen: Was habt ihr mit dem Herrn, dem Gott Israels, zu tun?	24 Και εαν δεν επραξαμεν αυτο μαλλον εκ φοβου του πραγματος τουτου, λεγοντες, Αυριον δυνανται τα τεκνα σας να ειπωσι προς τα τεκνα ημων, λεγοντα, Τι εχετε σεις να καμητε μετα του Κυριου του Θεου του Ισραηλ;
25 Als Grenze hat der Herr den Jordan zwischen uns und euch, das heißt den Rubenitern und Gaditern, gelegt. Ihr habt keinen Anteil am Herrn. So könnten eure Söhne unsere Söhne davon abhalten, den Herrn zu fürchten.	25 διοτι ο Κυριος εθεσε τον Ιορδανην οριον μεταξυ ημων και υμων, υιοι Ρουβην και υιοι Γαδ? δεν εχετε μερος μετα του Κυριου? και καμωσιν οι υιοι σας τους υιους ημων να παυσωσιν απο του να φοβωνται τον Κυριον.
26 Deshalb sagten wir uns: Wir wollen einen Altar errichten, nicht für Brandopfer und nicht für Schlachtopfer;	26 Δια τουτο ειπομεν, Ας επιχειρισθωμεν να οικοδομησωμεν εις εαυτους το θυσιαστηριον? ουχι δια ολοκαυτωμα ουδε δια θυσιαν,
27 er soll vielmehr ein Zeuge sein zwischen uns und euch und zwischen den Generationen nach uns dafür, dass wir den Dienst vor dem Angesicht des Herrn durch Brandopfer, Schlachtopfer und Heilsopfer verrichten dürfen. Dann können eure Söhne morgen nicht unseren Söhnen sagen: Ihr habt keinen Anteil am Herrn.	27 αλλα δια να ηναι μαρτυριον αναμεσον ημων και υμων, και αναμεσον των γενεων ημων μεθ' ημας, οτι ημεις καμνομεν την λατρειαν του Κυριου ενωπιον αυτου με τα ολοκαυτωματα ημων και με τας θυσιας ημων και με τας ειρηνικας προσφορας ημων? δια να μη ειπωσιν αυριον τα τεκνα σας προς τα τεκνα ημων, Σεις δεν εχετε μερος μετα του Κυριου.
28 Wir dachten: Wenn sie morgen so zu uns und unseren Nachkommen sprechen, werden wir zu ihnen sagen: Seht euch doch die Gestalt des Altares des Herrn an, den unsere Väter errichtet haben, nicht für Brandopfer und nicht für Schlachtopfer, sondern damit er Zeuge zwischen uns und euch sei.	28 Δια τουτο ειπομεν, Εαν τυχη να λαλησωσιν ουτω προς ημας η προς τας γενεας ημων αυριον, τοτε θελομεν αποκριθη, Ιδου, το ομοιωμα του θυσιαστηριου του Κυριου, το οποιον ωκοδομησαν οι πατερες ημων, ουχι δια ολοκαυτωμα ουδε δια θυσιαν, αλλα δια να ηναι μαρτυριον αναμεσον ημων και υμων.
29 Es sei fern von uns, dass wir uns gegen den Herrn auflehnen und uns heute von ihm abwenden, indem wir einen zweiten Altar für Brandopfer, Speiseopfer und Schlachtopfer neben dem Altar des Herrn, unseres Gottes, errichten, der vor seiner Wohnstätte steht.	29 Μη γενοιτο να αποστατησωμεν απο του Κυριου και να αποχωρισθωμεν σημερον απο του Κυριου, οικοδομουντες θυσιαστηριον δια ολοκαυτωμα, δια προσφορας και δια θυσιαν, εκτος του θυσιαστηριου Κυριου του Θεου ημων, το οποιον ειναι εμπροσθεν της σκηνης αυτου.
30 Als der Priester Pinhas und die Oberhäupter der Gemeinde [die Befehlshaber der Tausendschaften Israels], die bei ihm waren, hörten, was die Rubeniter, die Gaditer und die Manassiter sagten, waren sie damit einverstanden.	30 Και ακουσαντες Φινεες ο ιερευς και οι αρχοντες της συναγωγης και οι αρχηγοι των χιλιαδων του Ισραηλ, οι οντες μετ' αυτου, τους λογους τους οποιους ελαλησαν οι υιοι Ρουβην και οι υιοι Γαδ και οι υιοι Μανασση, ευχαριστηθησαν.
31 Und der Priester Pinhas, der Sohn Eleasars, sagte zu den Rubenitern, den Gaditern und den Manassitern: Jetzt wissen wir, dass der Herr mitten unter uns ist; denn ihr habt keinen solchen Treubruch gegen den Herrn begangen. Dadurch habt ihr die Israeliten vor der (strafenden) Hand des Herrn bewahrt.	31 Και ειπε Φινεες ο υιος του Ελεαζαρ ο ιερευς προς τους υιους Ρουβην και προς τους υιους Γαδ και προς τους υιους Μανασση, Σημερον εγνωρισαμεν οτι ο Κυριος ειναι εν μεσω ημων, διοτι δεν επραξατε την ανομιαν ταυτην εναντιον του Κυριου? δια τουτου ελυτρωσατε τους υιους Ισραηλ απο της χειρος του Κυριου.
32 Dann verließen der Priester Pinhas, der Sohn Eleasars, und die Oberhäupter die Rubeniter und Gaditer und kehrten aus dem Land Gilead ins Land Kanaan zu den Israeliten zurück. Sie berichteten ihnen alles	32 Και επεστρεψεν ο Φινεες ο υιος του Ελεαζαρ ο ιερευς και οι αρχοντες απο των υιων Ρουβην και απο των υιων Γαδ εκ της γης Γαλααδ εις την γην Χανααν προς τους υιους Ισραηλ, και εφεραν αποκρισιν προς αυτους.
33 und die Israeliten waren damit einverstanden. Sie priesen Gott und dachten nicht mehr daran, gegen die Rubeniter und Gaditer ins Feld zu ziehen und das Land zu verwüsten, in dem sie wohnten.	33 Και το πραγμα ηρεσεν εις τους υιους Ισραηλ? και ευλογησαν τον Θεον οι υιοι Ισραηλ, και δεν ειπαν πλεον να αναβωσιν εναντιον αυτων εις μαχην, δια να αφανισωσι την γην οπου κατωκουν οι υιοι Ρουβην και οι υιοι Γαδ.
34 Die Rubeniter und Gaditer nannten den Altar Zeuge, denn (sie sagten): Er steht mitten unter uns als Zeuge dafür, dass Jahwe Gott ist.	34 Και ωνομασαν οι υιοι Ρουβην και οι υιοι Γαδ το θυσιαστηριον Εδ? Διοτι, ειπαν, τουτο θελει εισθαι μαρτυριον αναμεσον ημων, οτι ο Κυριος ειναι ο Θεος.