Judit 4

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	LXX
1 Die Israeliten, die in Judäa wohnten, hörten von allem, was Holofernes, der oberste Feldherr des Assyrerkönigs Nebukadnezzar, den Völkern angetan und wie er alle ihre Heiligtümer geplündert und vernichtet hatte.	1 και ηκουσαν οι υιοι ισραηλ οι κατοικουντες εν τη ιουδαια παντα οσα εποιησεν ολοφερνης τοις εθνεσιν ο αρχιστρατηγος ναβουχοδονοσορ βασιλεως ασσυριων και ον τροπον εσκυλευσεν παντα τα ιερα αυτων και εδωκεν αυτα εις αφανισμον
2 Da befiel sie Furcht und Schrecken vor ihm und sie hatten Angst um Jerusalem und den Tempel des Herrn, ihres Gottes.	2 και εφοβηθησαν σφοδρα σφοδρα απο προσωπου αυτου και περι ιερουσαλημ και του ναου κυριου θεου αυτων εταραχθησαν
3 Denn sie waren noch nicht lange aus der Gefangenschaft heimgekehrt; erst kürzlich hatte sich das ganze Volk von Judäa wieder gesammelt und waren die heiligen Geräte, der Altar und der Tempel nach der Entweihung neu geweiht worden.	3 οτι προσφατως ησαν αναβεβηκοτες εκ της αιχμαλωσιας και νεωστι πας ο λαος συνελελεκτο της ιουδαιας και τα σκευη και το θυσιαστηριον και ο οικος εκ της βεβηλωσεως ηγιασμενα ην
4 Sie schickten Boten in das ganze Gebiet von Samarien und Kona, nach Bet-Horon, Abel-Majim und Jericho sowie nach Choba, Hazor und in das Tal von Salim.	4 και απεστειλαν εις παν οριον σαμαρειας και κωνα και βαιθωρων και βελμαιν και ιεριχω και εις χωβα και αισωρα και τον αυλωνα σαλημ
5 Sie besetzten alle hohen Bergkuppen, befestigten die Ortschaften und versahen sie mit Lebensmitteln für den Krieg, denn ihre Felder waren eben abgeerntet worden.	5 και προκατελαβοντο πασας τας κορυφας των ορεων των υψηλων και ετειχισαν τας εν αυτοις κωμας και παρεθεντο εις επισιτισμον εις παρασκευην πολεμου οτι προσφατως ην τα πεδια αυτων τεθερισμενα
6 Jojakim, der zu jener Zeit Hoherpriester in Jerusalem war, schrieb an die Einwohner von Betulia und Betomestajim, das Jesreel gegenüber vor der Ebene nahe bei Dotan liegt,	6 και εγραψεν ιωακιμ ο ιερευς ο μεγας ος ην εν ταις ημεραις εν ιερουσαλημ τοις κατοικουσι βαιτυλουα και βαιτομεσθαιμ η εστιν απεναντι εσδρηλων κατα προσωπον του πεδιου του πλησιον δωθαιμ
7 sie sollten die Gebirgspässe besetzt halten. Durch sie konnte man nach Judäa vordringen. Es war aber auch leicht, den Vormarsch der Heranrückenden dort aufzuhalten; die Gebirgswege waren nämlich so schmal, dass jeweils nur zwei Mann nebeneinander hindurchgehen konnten.	7 λεγων διακατασχειν τας αναβασεις της ορεινης οτι δι' αυτων ην η εισοδος εις την ιουδαιαν και ην ευχερως διακωλυσαι αυτους προσβαινοντας στενης της προσβασεως ουσης επ' ανδρας τους παντας δυο
8 Die Israeliten taten, was ihnen der Hohepriester Jojakim und die Ältesten des ganzen Volkes Israel in Jerusalem befohlen hatten.	8 και εποιησαν οι υιοι ισραηλ καθα συνεταξεν αυτοις ιωακιμ ο ιερευς ο μεγας και η γερουσια παντος δημου ισραηλ οι εκαθηντο εν ιερουσαλημ
9 Alle Männer Israels aber flehten Gott inständig an und taten Buße unter strengem Fasten.	9 και ανεβοησαν πας ανηρ ισραηλ προς τον θεον εν εκτενεια μεγαλη και εταπεινωσαν τας ψυχας αυτων εν εκτενεια μεγαλη
10 Sie selbst, ihre Frauen, ihre Kinder und ihr Vieh, aber auch alle Fremden, die bei ihnen wohnten, die Tagelöhner und Sklaven, legten Bußgewänder an.	10 αυτοι και αι γυναικες αυτων και τα νηπια αυτων και τα κτηνη αυτων και πας παροικος και μισθωτος και αργυρωνητος αυτων επεθεντο σακκους επι τας οσφυας αυτων
11 Alle Israeliten in Jerusalem, ihre Frauen und Kinder warfen sich vor dem Tempel nieder, streuten sich vor dem Herrn Asche auf das Haupt und legten Bußgewänder an.	11 και πας ανηρ ισραηλ και γυνη και τα παιδια οι κατοικουντες εν ιερουσαλημ επεσον κατα προσωπον του ναου και εσποδωσαντο τας κεφαλας αυτων και εξετειναν τους σακκους αυτων κατα προσωπον κυριου
12 Selbst den Altar umhüllten sie mit einem Bußgewand. Sie schrien alle einmütig in stürmischen Gebeten zu dem Gott Israels, er möge doch nicht zulassen, dass man ihre Kinder raube, ihre Frauen als Beute verteile, die Städte ihres Erbbesitzes zerstöre und das Heiligtum entweihe und verwüste, zum Gespött für die Heiden.	12 και το θυσιαστηριον σακκω περιεβαλον και εβοησαν προς τον θεον ισραηλ ομοθυμαδον εκτενως του μη δουναι εις διαρπαγην τα νηπια αυτων και τας γυναικας εις προνομην και τας πολεις της κληρονομιας αυτων εις αφανισμον και τα αγια εις βεβηλωσιν και ονειδισμον επιχαρμα τοις εθνεσιν
13 Und der Herr hörte ihr Rufen und sah auf ihre Not. Das Volk fastete mehrere Tage lang in ganz Judäa und in Jerusalem vor dem Heiligtum des Herrn, des Allmächtigen.	13 και εισηκουσεν κυριος της φωνης αυτων και εισειδεν την θλιψιν αυτων και ην ο λαος νηστευων ημερας πλειους εν παση τη ιουδαια και ιερουσαλημ κατα προσωπον των αγιων κυριου παντοκρατορος
14 Auch der Hohepriester Jojakim mit der ganzen Priesterschaft im Tempel und den Dienern des Herrn legten Bußgewänder an; so brachten sie das tägliche Brandopfer dar und dazu die gelobten und die freiwilligen Opfergaben des Volkes.	14 και ιωακιμ ο ιερευς ο μεγας και παντες οι παρεστηκοτες ενωπιον κυριου ιερεις και οι λειτουργουντες κυριω σακκους περιεζωσμενοι τας οσφυας αυτων προσεφερον την ολοκαυτωσιν του ενδελεχισμου και τας ευχας και τα εκουσια δοματα του λαου
15 Auf ihren Kopfbund hatten sie Asche gestreut und sie riefen mit aller Macht zum Herrn, er möge doch gnädig auf das ganze Haus Israel herabschauen.	15 και ην σποδος επι τας κιδαρεις αυτων και εβοων προς κυριον εκ πασης δυναμεως εις αγαθον επισκεψασθαι παν οικον ισραηλ