1 E GESÙ, messosi a parlare, da capo ragionò loro in parabole, dicendo: | 1 Et respondens Jesus, dixit iterum in parabolis eis, dicens : |
2 Il regno de’ cieli è simile ad un re, il qual fece le nozze al suo figliuolo. | 2 Simile factum est regnum cælorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. |
3 E mandò i suoi servitori a chiamar gl’invitati alle nozze, ma essi non vollero venire. | 3 Et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. |
4 Di nuovo mandò altri servitori, dicendo: Dite agl’invitati: Ecco, io ho apparecchiato il mio desinare, i miei giovenchi, e i miei animali ingrassati sono ammazzati, ed ogni cosa è apparecchiata; venite alle nozze. | 4 Iterum misit alios servos, dicens : Dicite invitatis : Ecce prandium meum paravi, tauri mei et altilia occisa sunt, et omnia parata : venite ad nuptias. |
5 Ma essi non curandosene, se ne andarono, chi alla sua possessione, chi alla sua mercatanzia. | 5 Illi autem neglexerunt : et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam : |
6 E gli altri, presi i suoi servitori, li oltraggiarono ed uccisero. | 6 reliqui vero tenuerunt servos ejus, et contumeliis affectos occiderunt. |
7 E quel re, udito ciò, si adirò, e mandò i suoi eserciti, e distrusse que’ micidiali, ed arse la lor città. | 7 Rex autem cum audisset, iratus est : et missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos, et civitatem illorum succendit. |
8 Allora egli disse a’ suoi servitori: Ben son le nozze apparecchiate, ma i convitati non n’erano degni. | 8 Tunc ait servis suis : Nuptiæ quidem paratæ sunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni : |
9 Andate adunque in su i capi delle strade, e chiamate alle nozze chiunque troverete. | 9 ite ergo ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias. |
10 E quei servitori, usciti in su le strade, raunarono tutti coloro che trovarono, cattivi e buoni, e il luogo delle nozze fu ripieno di persone ch’erano a tavola. | 10 Et egressi servi ejus in vias, congregaverunt omnes quos invenerunt, malos et bonos : et impletæ sunt nuptiæ discumbentium. |
11 Or il re, entrato per vedere quei che erano a tavola, vide quivi un uomo che non era vestito di vestimento da nozze. | 11 Intravit autem rex ut videret discumbentes, et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali. |
12 E gli disse: Amico, come sei entrato qua, senza aver vestimento da nozze? E colui ebbe la bocca chiusa. | 12 Et ait illi : Amice, quomodo huc intrasti non habens vestem nuptialem ? At ille obmutuit. |
13 Allora il re disse a’ servitori: Legategli le mani e i piedi, e toglietelo, e gettatelo nelle tenebre di fuori. Ivi sarà il pianto, e lo stridor dei denti. | 13 Tunc dicit rex ministris : Ligatis manibus et pedibus ejus, mittite eum in tenebras exteriores : ibi erit fletus et stridor dentium. |
14 Perciocchè molti son chiamati, ma pochi eletti | 14 Multi enim sunt vocati, pauci vero electi.
|
15 ALLORA i Farisei andarono, e tenner consiglio come lo sorprenderebbero in fallo nelle sue parole. | 15 Tunc abeuntes pharisæi, consilium inierunt ut caperent eum in sermone. |
16 E gli mandarono i lor discepoli, con gli Erodiani, a dirgli: Maestro, noi sappiamo che tu sei verace, e che insegni la via di Dio in verità, e che non ti curi d’alcuno; perciocchè tu non riguardi alla qualità delle persone degli uomini. | 16 Et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis, dicentes : Magister, scimus quia verax es, et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo : non enim respicis personam hominum : |
17 Dicci adunque: Che ti par egli? È egli lecito di dare il censo a Cesare, o no? | 17 dic ergo nobis quid tibi videtur, licet censum dare Cæsari, an non ? |
18 E Gesù, riconosciuta la lor malizia, disse: Perchè mi tentate, o ipocriti? | 18 Cognita autem Jesus nequitia eorum, ait : Quid me tentatis, hypocritæ ? |
19 Mostratemi la moneta del censo. Ed essi gli porsero un denaro. | 19 ostendite mihi numisma census. At illi obtulerunt ei denarium. |
20 Ed egli disse loro: Di chi è questa figura, e questa soprascritta? | 20 Et ait illis Jesus : Cujus est imago hæc, et superscriptio ? |
21 Essi gli dissero: Di Cesare. Allora egli disse loro: Rendete dunque a Cesare le cose che appartengono a Cesare, e a Dio le cose che appartengono a Dio. | 21 Dicunt ei : Cæsaris. Tunc ait illis : Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari : et quæ sunt Dei, Deo. |
22 Ed essi, udito ciò, si maravigliarono, e, lasciatolo, se ne andarono | 22 Et audientes mirati sunt, et relicto eo abierunt.
|
23 IN quell’istesso giorno vennero a lui i Sadducei, i quali dicono che non vi è risurrezione, e lo domandarono, dicendo: | 23 In illo die accesserunt ad eum sadducæi, qui dicunt non esse resurrectionem : et interrogaverunt eum, |
24 Maestro, Mosè ha detto: Se alcuno muore senza figliuoli, sposi il suo fratello per ragione d’affinità la moglie di esso, e susciti progenie al suo fratello. | 24 dicentes : Magister, Moyses dixit : Si quis mortuus fuerit non habens filium, ut ducat frater ejus uxorem illius, et suscitet semen fratri suo. |
25 Or appo noi vi erano sette fratelli; e il primo, avendo sposata moglie, morì; e, non avendo progenie, lasciò la sua moglie al suo fratello. | 25 Erant autem apud nos septem fratres : et primus, uxore ducta, defunctus est : et non habens semen, reliquit uxorem suam fratri suo. |
26 Simigliantemente ancora il secondo, e il terzo, fino a tutti e sette. | 26 Similiter secundus, et tertius usque ad septimum. |
27 Ora, dopo tutti, morì anche la donna. | 27 Novissime autem omnium et mulier defuncta est. |
28 Nella risurrezione adunque, di cui d’infra i sette sarà ella moglie? poichè tutti l’hanno avuta. | 28 In resurrectione ergo cujus erit de septem uxor ? omnes enim habuerunt eam. |
29 Ma Gesù, rispondendo, disse loro: Voi errate, non intendendo le Scritture, nè la potenza di Dio. | 29 Respondens autem Jesus, ait illis : Erratis nescientes Scripturas, neque virtutem Dei. |
30 Perciocchè nella risurrezione non si prendono, nè si dànno mogli; anzi gli uomini son nel cielo come angeli di Dio. | 30 In resurrectione enim neque nubent, neque nubentur : sed erunt sicut angeli Dei in cælo. |
31 E quant’è alla risurrezione de’ morti, non avete voi letto ciò che vi fu detto da Dio, quando disse: | 31 De resurrectione autem mortuorum non legistis quod dictum est a Deo dicente vobis : |
32 Io son l’Iddio d’Abrahamo, e l’Iddio d’Isacco, e l’Iddio di Giacobbe? Iddio non è l’Iddio de’ morti, ma de’ viventi. | 32 Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob ? Non est Deus mortuorum, sed viventium. |
33 E le turbe, udite queste cose, stupivano della sua dottrina | 33 Et audientes turbæ, mirabantur in doctrina ejus.
|
34 ED i Farisei, udito ch’egli avea chiusa la bocca a’ Sadducei, si raunarono insieme. | 34 Pharisæi autem audientes quod silentium imposuisset sadducæis, convenerunt in unum : |
35 E un dottor della legge lo domandò, tentandolo, e dicendo: | 35 et interrogavit eum unus ex eis legis doctor, tentans eum : |
36 Maestro, quale è il maggior comandamento della legge? | 36 Magister, quod est mandatum magnum in lege ? |
37 E Gesù gli disse: Ama il Signore Iddio tuo con tutto il tuo cuore, e con tutta l’anima tua, e con tutta la mente tua. | 37 Ait illi Jesus : Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et in tota mente tua. |
38 Quest’è il primo, e il gran comandamento. | 38 Hoc est maximum, et primum mandatum. |
39 E il secondo, simile ad esso, è: Ama il tuo prossimo come te stesso. | 39 Secundum autem simile est huic : Diliges proximum tuum, sicut teipsum. |
40 Da questi due comandamenti dipendono tutta la legge, ed i profeti | 40 In his duobus mandatis universa lex pendet, et prophetæ.
|
41 ED essendo i Farisei raunati, Gesù domandò loro, dicendo: | 41 Congregatis autem pharisæis, interrogavit eos Jesus, |
42 Che vi par egli del Cristo? di chi è egli figliuolo? Essi gli dicono: Di Davide. | 42 dicens : Quid vobis videtur de Christo ? cujus filius est ? Dicunt ei : David. |
43 Egli disse loro: Come adunque Davide lo chiama egli in ispirito Signore, dicendo: | 43 Ait illis : Quomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum, dicens : |
44 Il Signore ha detto al mio Signore: Siedi alla mia destra, finchè io abbia posti i tuoi nemici per iscannello de’ tuoi piedi? | 44 Dixit Dominus Domino meo : Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum ? |
45 Se dunque Davide lo chiama Signore, come è egli suo figliuolo? | 45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius ejus est ? |
46 E niuno poteva rispondergli nulla; niuno eziandio ardì più, da quel dì innanzi, fargli alcuna domanda | 46 Et nemo poterat ei respondere verbum : neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare. |