Proverbi 29
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
DIODATI | VULGATA |
---|---|
1 L’uomo, il quale, essendo spesso ripreso, indura il suo collo, Di subito sarà fiaccato, senza rimedio | 1 Viro qui corripientem dura cervice contemnit, repentinus ei superveniet interitus, et eum sanitas non sequetur. |
2 Quando i giusti sono aggranditi, il popolo si rallegra; Ma quando gli empi signoreggiano, il popolo geme | 2 In multiplicatione justorum lætabitur vulgus ; cum impii sumpserint principatum, gemet populus. |
3 L’uomo, che ama sapienza, rallegra suo padre; Ma il compagno delle meretrici dissipa i suoi beni | 3 Vir qui amat sapientiam lætificat patrem suum ; qui autem nutrit scorta perdet substantiam. |
4 Il re mantiene il paese con dirittura; Ma chi è dato a’ presenti lo distrugge | 4 Rex justus erigit terram ; vir avarus destruet eam. |
5 L’uomo che lusinga il suo prossimo, Tende una rete davanti a’ passi di esso | 5 Homo qui blandis fictisque sermonibus loquitur amico suo rete expandit gressibus ejus. |
6 Nel misfatto dell’uomo malvagio vi è un laccio; Ma il giusto canterà, e si rallegrerà | 6 Peccantem virum iniquum involvet laqueus, et justus laudabit atque gaudebit. |
7 Il giusto prende conoscenza della causa de’ miseri; Ma l’empio non intende alcun conoscimento | 7 Novit justus causam pauperum ; impius ignorat scientiam. |
8 Gli uomini schernitori allacciano la città; Ma i savi stornano l’ira | 8 Homines pestilentes dissipant civitatem ; sapientes vero avertunt furorem. |
9 L’uomo savio che litiga con un uomo stolto, Or si adira, or ride, e non ha alcuna requie | 9 Vir sapiens si cum stulto contenderit, sive irascatur, sive rideat, non inveniet requiem. |
10 Gli uomini di sangue odiano l’uomo intiero; Ma gli uomini diritti hanno cura della vita di esso | 10 Viri sanguinum oderunt simplicem ; justi autem quærunt animam ejus. |
11 Lo stolto sfoga tutta la sua ira; Ma il savio la racqueta e la rattiene indietro | 11 Totum spiritum suum profert stultus ; sapiens differt, et reservat in posterum. |
12 Tutti i ministri del principe, Che attende a parole di menzogna, sono empi | 12 Princeps qui libenter audit verba mendacii, omnes ministros habet impios. |
13 Il povero e l’usuraio si scontrano l’un l’altro; Il Signore è quello che allumina gli occhi di amendue | 13 Pauper et creditor obviaverunt sibi : utriusque illuminator est Dominus. |
14 Il trono del re, che fa ragione a’ miseri in verità, Sarà stabilito in perpetuo | 14 Rex qui judicat in veritate pauperes, thronus ejus in æternum firmabitur. |
15 La verga e la correzione dànno sapienza; Ma il fanciullo lasciato in abbandono fa vergogna a sua madre | 15 Virga atque correptio tribuit sapientiam ; puer autem qui dimittitur voluntati suæ confundit matrem suam. |
16 Quando gli empi crescono, cresce il misfatto; Ma i giusti vedranno la ruina di quelli | 16 In multiplicatione impiorum multiplicabuntur scelera, et justi ruinas eorum videbunt. |
17 Gastiga il tuo figliuolo, e tu ne sarai in riposo; Ed egli darà di gran diletti all’anima tua | 17 Erudi filium tuum, et refrigerabit te, et dabit delicias animæ tuæ. |
18 Quando non vi è visione, il popolo è dissipato; Ma beato chi guarda la Legge | 18 Cum prophetia defecerit, dissipabitur populus ; qui vero custodit legem beatus est. |
19 Il servo non si corregge con parole; Benchè intenda, non però risponderà | 19 Servus verbis non potest erudiri, quia quod dicis intelligit, et respondere contemnit. |
20 Hai tu mai veduto un uomo precipitoso nel suo parlare? Vi è maggiore speranza d’uno stolto che di lui | 20 Vidisti hominem velocem ad loquendum ? stultitia magis speranda est quam illius correptio. |
21 Se alcuno alleva delicatamente da fanciullo il suo servo, Quello sarà figliuolo alla fine | 21 Qui delicate a pueritia nutrit servum suum postea sentiet eum contumacem. |
22 L’uomo iracondo muove contese, E l’uomo collerico commette molti misfatti | 22 Vir iracundus provocat rixas, et qui ad indignandum facilis est erit ad peccandum proclivior. |
23 L’alterezza dell’uomo l’abbassa; Ma chi è umile di spirito otterrà gloria | 23 Superbum sequitur humilitas, et humilem spiritu suscipiet gloria. |
24 Chi partisce col ladro odia l’anima sua; Egli udirà l’esecrazione, e non però manifesterà il fatto | 24 Qui cum fure participat odit animam suam ; adjurantem audit, et non indicat. |
25 Lo spavento dell’uomo gli mette un laccio; Ma chi si confida nel Signore sarà levato ad alto in salvo | 25 Qui timet hominem cito corruet ; qui sperat in Domino sublevabitur. |
26 Molti cercano la faccia di colui che signoreggia; Ma dal Signore procede il giudicio di ciascuno | 26 Multi requirunt faciem principis, et judicium a Domino egreditur singulorum. |
27 L’uomo iniquo è l’abbominio de’ giusti; E l’uomo che cammina dirittamente è l’abbominio dell’empio | 27 Abominantur justi virum impium, et abominantur impii eos qui in recta sunt via. Verbum custodiens filius extra perditionem erit. |