Księga Psalmów 78

Biblia Tysiąclecia	DIODATI
1 Pieśń pouczająca. Asafowy. Słuchaj, mój ludu, nauki mojej; nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich.	1 Maschil di Asaf. ASCOLTA, o popol mio, la mia dottrina; Porgete gli orecchi alle parole della mia bocca.
2 Do przypowieści otworzę me usta, wyjawię tajemnice zamierzchłego wieku.	2 Io aprirò la mia bocca in sentenza; Io sgorgherò detti notevoli di cose antiche;
3 Cośmy słyszeli i cośmy poznali, i co nam opowiedzieli nasi ojcowie,	3 Le quali noi abbiamo udite, e sappiamo, E le quali i nostri padri ci han raccontate.
4 tego nie ukryjemy przed ich synami. Opowiemy przyszłemu potomstwu chwałę Pana i Jego potęgę, i cuda, których dokonał.	4 Noi non le celeremo a’ lor figliuoli, alla generazione a venire; Noi racconteremo le lodi del Signore, E la sua forza, e le sue maraviglie ch’egli ha fatte.
5 Albowiem nadał On w Jakubie przykazania i ustanowił Prawo w Izraelu, aby to, co zlecił naszym ojcom, podawali swym synom,	5 Egli ha fermata la testimonianza in Giacobbe, Ed ha posta la Legge in Israele; Le quali egli comandò a’ nostri padri di fare assapere a’ lor figliuoli;
6 aby to poznało przyszłe pokolenie, synowie, co się narodzą,	6 Acciocchè la generazione a venire, i figliuoli che nascerebbero, le sapessero, E si mettessero a narrarle a’ lor figliuoli;
7 że mają pokładać nadzieję w Bogu i nie zapominać dzieł Boga, lecz strzec Jego poleceń.	7 E ponessero in Dio la loro speranza, E non dimenticassero le opere di Dio. Ed osservassero i suoi comandamenti;
8 A niech nie będą jak ich ojcowie, pokoleniem opornym, buntowniczym, pokoleniem o chwiejnym usposobieniu, którego duch nie dochowuje Bogu wierności.	8 E non fossero come i lor padri, Generazione ritrosa e ribella; Generazione che non dirizzò il cuor suo, Il cui spirito non fu leale inverso Dio
9 Synowie Efraima, uzbrojeni w łuki, w dniu bitwy poszli w rozsypkę.	9 I figliuoli di Efraim, gente di guerra, buoni arcieri, Voltarono le spalle al dì della battaglia.
10 Nie zachowali przymierza z Bogiem i nie chcieli postępować według Jego Prawa.	10 Non avevano osservato il patto di Dio, Ed avevano ricusato di camminar nella sua Legge;
11 Zapomnieli o Jego dziełach i o cudach, które im ukazał.	11 Ed avevano dimenticate le sue opere, E le maraviglie ch’egli aveva lor fatte vedere.
12 Uczynił cuda przed ich ojcami w ziemi egipskiej na polu Soanu.	12 Egli aveva fatti miracoli in presenza de’ padri loro, Nel paese di Egitto, nel territorio di Soan.
13 Rozdzielił morze, a ich przeprowadził i wody ustawił jak groblę.	13 Egli aveva fesso il mare, e li aveva fatti passare per mezzo; Ed aveva fermate le acque come un mucchio.
14 Przez dzień ich prowadził obłokiem, a przez całą noc blaskiem ognia.	14 E li aveva condotti di giorno colla nuvola, E tutta notte colla luce del fuoco.
15 Rozłupał skały w pustyni i jak wielką otchłanią obficie ich napoił.	15 Egli aveva schiantate le rupi nel deserto, E li aveva copiosamente abbeverati, come di gorghi;
16 Wydobył ze skały strumienie, i wylał wodę jak rzekę.	16 Ed aveva fatto uscir de’ ruscelli della roccia, E colare acque, a guisa di fiumi.
17 Lecz nadal grzeszyli przeciw Niemu, obrażali Najwyższego w kraju suchym.	17 Ma essi continuarono a peccar contro a lui, Provocando l’Altissimo a sdegno nel deserto;
18 Wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając strawy dla swego pożądania.	18 E tentarono Iddio nel cuor loro, Chiedendo vivanda a lor voglia;
19 Mówili przeciw Bogu, rzekli: Czyż Bóg potrafi nakryć stół w pustyni?	19 E parlarono contro a Dio, E dissero: Potrebbe Iddio Metterci tavola nel deserto?
20 Oto w skałę uderzył, popłynęły wody i wytrysnęły strumienie: Czy także potrafi dać chleba albo ludowi swemu przygotować mięso?	20 Ecco, egli percosse la roccia, e ne colarono acque, E ne traboccarono torrenti; Potrebbe egli eziandio dar del pane, O apparecchiar della carne al suo popolo?
21 Toteż gdy Pan usłyszał, zapalił się gniewem, i ogień rozgorzał przeciw Jakubowi, "i gniew jeszcze powstał przeciw Izraelowi",	21 Perciò, il Signore, avendoli uditi, si adirò fieramente; Ed un fuoco si accese contro a Giacobbe, Ed anche l’ira gli montò contro ad Israele;
22 że nie uwierzyli w Boga i nie zaufali Jego pomocy.	22 Perciocchè non avevano creduto in Dio, E non si erano confidati nella sua salvazione;
23 Potem z góry wydał rozkaz chmurom i bramy nieba otworzył,	23 E pure egli aveva comandato alle nuvole di sopra, Ed aveva aperte le porte del cielo;
24 i spuścił jak deszcz mannę do jedzenia: dał im zboże z nieba.	24 Ed aveva fatta piovere sopra loro la manna da mangiare, Ed aveva loro dato del frumento del cielo.
25 Człowiek chleb mocarzy spożywał - żywności zesłał im do syta.	25 L’uomo mangiò del pane degli Angeli; Egli mandò loro della vivanda a sazietà.
26 Wzbudził na niebie wicher od wschodu i mocą swą przywiódł wiatr południowy.	26 Egli fece levar nel cielo il vento orientale, E per la sua forza addusse l’Austro;
27 I zesłał na nich mięso, jak kurzawę, i ptaki skrzydlate, jak morski piasek.	27 E fece piover sopra loro della carne, a guisa di polvere; Ed uccelli, a guisa della rena del mare.
28 Sprawił, że pospadały na ich obóz dokoła ich namiotów.	28 E li fece cadere in mezzo al lor campo, D’intorno a’ lor padiglioni.
29 Jedli więc i nasycili się w pełni, i zaspokoił ich pożądanie.	29 Ed essi mangiarono, e furono grandemente satollati; E Iddio fece lor venire ciò che desideravano.
30 Jeszcze nie zaspokoili swego pożądania i pokarm był jeszcze w ich ustach,	30 Essi non si erano ancora stolti dalla lor cupidigia; Avevano ancora il cibo loro nella bocca,
31 gdy się rozżarzył przeciw nim gniew Boży: zabił ich dostojników, a młodzieńców Izraela powalił.	31 Quando l’ira montò a Dio contro a loro, Ed uccise i più grassi di loro, Ed abbattè la scelta d’Israele.
32 Jednakże nadal grzeszyli i nie wierzyli Jego cudom.	32 Con tutto ciò peccarono ancora, E non credettero alle sue maraviglie.
33 Szybko ich dni zakończył i lata ich nagłą zatratą.	33 Laonde egli consumò i lor giorni in vanità, E gli anni loro in ispaventi.
34 Gdy ich zabijał, szukali Go, nawracali się i znów szukali Boga.	34 Quando egli li uccideva, essi lo richiedevano, E ricercavano di nuovo Iddio.
35 I przypominali sobie, że Bóg jest dla nich skałą, że Bóg Najwyższy ich zbawicielem.	35 E si ricordavano che Iddio era la lor Rocca, E che l’Iddio altissimo era il lor Redentore.
36 Lecz oszukiwali Go swymi ustami i kłamali Mu swoim językiem.	36 Ma lo lusingavano colla lor bocca, E gli mentivano colla lor lingua;
37 Ich serce nie trwało przy Nim, w przymierzu z Nim nie byli stali.	37 E il cuor loro non era diritto inverso lui, E non erano leali nel suo patto.
38 On jednak litując się odpuszczał winę, a nie wytracał, i często odwracał swój gniew, i nie pobudzał całej swej zapalczywości.	38 E pure egli, che è pietoso, purgò la loro iniquità, e non li distrusse; E più e più volte racquetò l’ira sua, e non commosse tutto il suo cruccio;
39 Przypominał sobie, że są tylko ciałem i tchnieniem, które odchodzi, a nie wraca.	39 E si ricordò ch’erano carne; Un fiato che passa, e non ritorna
40 Ileż razy drażnili Go na pustyni i zasmucali Go na pustkowiu!	40 Quante volte lo provocarono essi a sdegno nel deserto, E lo contristarono nella solitudine!
41 I ponownie Boga wystawiali na próbę, gniewali Świętego Izraela.	41 E tornarono a tentare Iddio, E limitarono il Santo d’Israele.
42 Nie pamiętali Jego ręki - dnia, w którym ich wybawił od ciemiężyciela,	42 Essi non si erano ricordati della sua mano, Nè del giorno nel quale li aveva riscossi dal nemico.
43 kiedy czynił w Egipcie swe znaki i swoje cuda na polu Soanu,	43 Come egli aveva eseguiti i suoi segni in Egitto, E i suoi miracoli nel territorio di Soan.
44 i rzeki ich w krew zamienił, i ich strumienie, aby pić nie mogli.	44 Ed aveva cangiati i fiumi, e i rivi degli Egizi in sangue, Talchè essi non ne potevano bere.
45 Nasłał na nich muchy, które ich kąsały, i zgubne dla nich żaby.	45 Ed aveva mandata contro a loro una mischia d’insetti che li mangiarono; E rane, che li distrussero.
46 Ich zbiory wydał owadom, a owoc ich pracy szarańczy.	46 Ed aveva dati i lor frutti a’ bruchi, E le lor fatiche alle locuste.
47 Poraził gradem ich winnice, a szronem ich sykomory.	47 Ed aveva guastate le lor vigne colla gragnuola, E i lor sicomori colla tempesta.
48 Ich bydło wydał na pastwę zarazy, a na pastwę choroby ich trzody.	48 Ed aveva dati alla grandine i lor bestiami, E le lor gregge a’ folgori.
49 Zesłał na nich żar swojego gniewu: oburzenie, zapalczywość i udrękę - orszak zwiastunów klęski.	49 Ed aveva mandato sopra loro l’ardore della sua ira, Indegnazione, cruccio e distretta; Una mandata d’angeli maligni.
50 Otworzył drogę dla swego gniewu: nie zachował ich od śmierci, ich życie wydał zarazie.	50 Ed aveva appianato il sentiero alla sua ira, E non aveva scampata l’anima loro dalla morte, Ed aveva dato il lor bestiame alla mortalità.
51 I poraził w Egipcie wszystko pierworodne, pierwsze ich płody w namiotach Chama.	51 Ed aveva percossi tutti i primogeniti in Egitto, E le primizie della forza ne’ tabernacoli di Cam.
52 A swój lud wyprowadził jak owce i powiódł w pustyni jak trzodę.	52 E ne aveva fatto partire il suo popolo, a guisa di pecore; E l’aveva condotto per lo deserto, come una mandra.
53 Wiódł ich bezpiecznie, tak że się nie bali, a ich wrogów przykryło morze.	53 E l’aveva guidato sicuramente, senza spavento; E il mare aveva coperti i lor nemici.
54 Wprowadził ich do swej ziemi świętej, do gór, które nabyła Jego prawica;	54 Ed egli li aveva introdotti nella contrada della sua santità, Nel monte che la sua destra ha conquistato.
55 i wygnał przed nimi narody, a im losem wyznaczył dziedzictwo i w namiotach tamtych osadził szczepy Izraela.	55 Ed aveva scacciate le nazioni d’innanzi a loro, E le aveva fatte loro scadere in sorte di eredità, Ed aveva stanziate le tribù d’Israele nelle loro stanze.
56 Ale wystawiali na próbę i drażnili Boga Najwyższego, i Jego przykazań nie strzegli.	56 Ed avevano tentato, e provocato a sdegno l’Iddio altissimo, E non avevano osservate le sue testimonianze.
57 Odstępowali zdradziecko, jak ich ojcowie, byli zmienni, jak łuk zawodny.	57 Anzi si erano tratti indietro, E si erano portati dislealmente, Come i lor padri; E si erano rivolti come un arco fallace;
58 Pobudzali Go do gniewu przez swoje wyżyny i wzniecali Jego zazdrość swoimi rzeźbami.	58 E l’avevano provocato ad ira co’ loro alti luoghi, E commosso a gelosia colle loro sculture.
59 Bóg usłyszał i zapłonął gniewem, i zupełnie odrzucił Izraela.	59 Iddio aveva udite queste cose, e se n’era gravemente adirato, Ed aveva grandemente disdegnato Israele.
60 I porzucił mieszkanie w Szilo, przybytek, gdzie mieszkał wśród ludzi.	60 Ed aveva abbandonato il tabernacolo di Silo; Il padiglione ch’egli aveva piantato per sua stanza fra gli uomini.
61 I oddał swoją moc w niewolę, a swą chwałę w ręce nieprzyjaciół.	61 Ed aveva abbandonata la sua forza, ad esser menata in cattività, E la sua gloria in man del nemico.
62 I wydał pod miecz swój naród, i rozjątrzył się na swoje dziedzictwo.	62 Ed aveva dato il suo popolo alla spada, E si era gravemente adirato contro alla sua eredità.
63 Młodzieńców ich pochłonął ogień, a nad ich pannami nie śpiewano pieśni weselnych.	63 Il fuoco aveva consumati i suoi giovani; E le sue vergini non erano state lodate.
64 Ich kapłani poginęli od miecza, a ich wdowy nie mogły lamentować.	64 I suoi sacerdoti erano caduti per la spada; E le sue vedove non avevano pianto.
65 Lecz Pan się ocknął jak ze snu, jak wojownik winem zmożony.	65 Poi il Signore si risvegliò, Come uno che fosse stato addormentato; Come un uomo prode, che dà gridi dopo il vino.
66 I poraził od tyłu swych nieprzyjaciół: wieczystą sromotą ich okrył.	66 E percosse i suoi nemici da tergo, E mise loro addosso un eterno vituperio.
67 Odrzucił namiot Józefa i nie wybrał szczepu Efraima,	67 Ed avendo riprovato il tabernacolo di Giuseppe, E non avendo eletta la tribù di Efraim;
68 lecz wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.	68 Egli elesse la tribù di Giuda; Il monte di Sion, il quale egli ama.
69 I wzniósł swoją świątynię, jak wysokie niebo, jak ziemię, którą ugruntował na wieki.	69 Ed edificò il suo santuario, a guisa di palazzi eccelsi; Come la terra ch’egli ha fondata in perpetuo.
70 Wybrał swego sługę Dawida i wziął go od owczych zagród:	70 Ed elesse Davide, suo servitore, E lo prese dalle mandre delle pecore.
71 powołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], by pasł Jakuba, lud Jego, i Izraela, Jego dziedzictwo.	71 Di dietro alle bestie allattanti Egli lo condusse a pascer Giacobbe, suo popolo; Ed Israele sua eredità.
72 On ich pasł w prawości swego serca i roztropnie prowadził swoimi rękoma.	72 Ed egli li pasturò, secondo l’integrità del suo cuore; E li guidò, secondo il gran senno delle sue mani