Księga Psalmów 10

¹ Dlaczego z dala stoisz, o Panie, w czasach ucisku się kryjesz,

² gdy występny się pyszni, biedny jest w udręce i ulega podstępom, które tamten uknuł?

³ Bo występny się chełpi swoim pożądaniem, bluźni drapieżca i pogardza Panem.

⁴ W pysze swojej powiada występny: Nie pomści; nie ma Boga: oto jest całe jego myślenie.

⁵ Drogi jego układają się zawsze szczęśliwie; Twe wyroki zbyt są wzniosłe dla niego; parska na wszystkich swoich przeciwników.

⁶ Myśli on sobie: Ja się nie zachwieję; nie zaznam niedoli w najdalsze pokolenia.

⁷ Usta jego pełne przekleństwa, zdrady i podstępu, na jego języku udręka i złośliwość.

⁸ Siedzi w zasadzce przy drogach i niewinnego zabija w ukryciu; oczy jego śledzą biedaka.

⁹ Zasadza się w kryjówce, jak lew w swej jaskini; zasadza się, by porwać ubogiego: porywa ubogiego i w sieć swoją wciąga.

¹⁰ Schyla się, przysiada na ziemi, a od jego przemocy pada ubogi.

¹¹ Mówi w swym sercu: Bóg nie pamięta, odwraca swe oblicze, nigdy nie zobaczy.

¹² Powstań, o Panie, wznieś swą rękę, Boże! Nie zapominaj o biednych!

¹³ Dlaczego występny gardzi Bogiem, mówi w swym sercu: Nie pomści?

¹⁴ A Ty widzisz trud i boleść, patrzysz, by je wziąć w swoje ręce. Tobie się biedny poleca, Tyś opiekunem sieroty!

¹⁵ Skrusz ramię występnego i złego: pomścij jego nieprawość, by już go nie było.

¹⁶ Pan jest królem na wieki wieków, z Jego ziemi zniknęli poganie.

¹⁷ Panie, usłyszałeś pragnienie pokornych, umocniłeś ich serca, nakłoniłeś ucha,

¹⁸ aby strzec praw sieroty i uciśnionego i aby człowiek [powstały] z ziemi nie siał już postrachu.