Księga Psalmów 109

¹ Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. Nie milcz, o Boże, którego wychwalam,

² bo rozwarli na mnie usta niecne i podstępne. Mówili ze mną językiem kłamliwym,

³ osaczyli mnie nienawistnymi słowami i bez przyczyny mnie napastowali.

⁴ Oskarżali mnie w zamian za miłość moją; a ja się modliłem.

⁵ Odpłacili mi złem za dobre i nienawiścią za moją miłość.

⁶ Pobudź przeciwko niemu grzesznika, niech stanie po prawicy jego oskarżyciel!

⁷ Gdy go sądzić będą, niech wyjdzie jako przestępca, niech prośba jego stanie się winą.

⁸ Niech dni jego będą nieliczne, a urząd jego niech przejmie kto inny!

⁹ Niechaj jego synowie będą sierotami, a jego żona niech zostanie wdową!

¹⁰ Niech jego dzieci wciąż się tułają i żebrzą, i niech zostaną wygnane z rumowisk!

¹¹ Niechaj lichwiarz czyha na całą jego posiadłość, a obcy niech rozdrapią owoc jego pracy!

¹² Niech nikt nie okaże mu życzliwości, niech nikt się nie zlituje nad jego dziećmi!

¹³ Niech jego potomstwo ulegnie zatracie; niech w drugim pokoleniu zaginie ich imię!

¹⁴ Niech Pan zapamięta winę jego ojców, niech grzech jego matki nie będzie zgładzony!

¹⁵ Niech zawsze stoją przed Panem i niech On wykorzeni z ziemi pamięć o nim,

¹⁶ za to, że nie pomyślał, by okazać życzliwość, lecz prześladował biedaka i nieszczęśliwego, i w sercu strapionego śmiertelnie.

¹⁷ Miłował złorzeczenie: niech się nań obróci; w błogosławieństwie nie miał upodobania: niech od niego odstąpi!

¹⁸ Niech się odzieje przekleństwem jak szatą; niech ono przeniknie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa [wejdzie] w jego kości!

¹⁹ Niech mu będzie jak odzienie, które go okrywa, i pas, którym stale się opina.

²⁰ Taką niech mają zapłatę od Pana moi oskarżyciele, którzy przeciw mnie mówią złe rzeczy.

²¹ Lecz Ty, Panie, mój Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na Twoje imię; wybaw mnie, bo łaskawa jest Twoja dobroć.

²² Bo jestem nędzny i nieszczęśliwy, a serce jest we mnie zranione.

²³ Niknę jak cień, co się nachyla, strząsają mnie jak szarańczę.

²⁴ Kolana mi się chwieją od postu i ciało moje schnie bez tłuszczu.

²⁵ Dla tamtych stałem się urągowiskiem; widząc mnie potrząsają głowami.

²⁶ Dopomóż mi, Panie, mój Boże; ocal mnie w swej łaskawości,

²⁷ aby poznali, że to Twoja ręka, żeś Ty, o Panie, tego dokonał.

²⁸ Niech oni złorzeczą, ale Ty błogosław! Niech się zawstydzą powstający na mnie, Twój sługa zaś niechaj się cieszy!

²⁹ Niech moi oskarżyciele odzieją się hańbą, niech się wstydem okryją jak płaszczem!

³⁰ Chcę wielce dziękować Panu swoimi ustami i chwalić Go w pośrodku tłumów;

³¹ bo stanął po prawicy biednego, aby go wybawić od sądzących jego życie.