Księga Psalmów 147

¹ Alleluja. Dobrze jest grać naszemu Bogu, wdzięcznie jest nucić pieśń pochwalną.

² Pan buduje Jeruzalem, gromadzi rozproszonych z Izraela;

³ On leczy złamanych na duchu i przewiązuje ich rany.

⁴ On liczbę gwiazd oznacza, wszystkie je woła po imieniu.

⁵ Pan nasz jest wielki i zasobny w siły, mądrość Jego jest niewypowiedziana.

⁶ Pan dźwiga pokornych, a poniża występnych aż do ziemi.

⁷ Śpiewajcie pieśń dziękczynną Panu, grajcie Bogu naszemu na harfie.

⁸ On niebo okrywa chmurami, deszcz przygotowuje dla ziemi; sprawia, że góry wypuszczają trawę i zioła, by ludziom służyły;

⁹ On daje pokarm bydłu, pisklętom kruka to, o co wołają.

¹⁰ Nie kocha się w sile rumaka; nie ma też upodobania w goleniach męża.

¹¹ Podobają się Panu ci, którzy się Go boją, którzy wyczekują Jego łaski.

¹² Chwal, Jerozolimo, Pana, chwal Boga twego, Syjonie!

¹³ Umacnia bowiem zawory bram twoich i błogosławi synom twoim w tobie.

¹⁴ Zapewnia pokój twoim granicom, nasyca ciebie najlepszą pszenicą.

¹⁵ Na ziemię zsyła swoje orędzie, mknie chyżo Jego słowo.

¹⁶ On daje śnieg niby wełnę, a szron jak popiół rozsiewa.

¹⁷ Ciska swój grad jak okruchy chleba; od Jego mrozu ścinają się wody.

¹⁸ Posyła słowo swoje i każe im tajać; każe wiać swemu wiatrowi, a spływają wody.

¹⁹ Obwieścił swoje słowa Jakubowi, Izraelowi ustawy swe i wyroki.

²⁰ Żadnemu narodowi tak nie uczynił: o swoich wyrokach ich nie pouczył. Alleluja.